نــه هــر چــه جــانــورنــد آدمــیـتــی دارنــدبـس آدمی کـه درین مـلـک نقـش دیوارندسـیـاه سـیم زرانـدوده چـون بـه بـوتـه بـرنـدخـلـاف آن بــه در آیـد…
نــه هــر چــه جــانــورنــد آدمــیـتــی دارنــد | بـس آدمی کـه درین مـلـک نقـش دیوارند |
سـیـاه سـیم زرانـدوده چـون بـه بـوتـه بـرنـد | خـلـاف آن بــه در آیـد کـه خـلـق پـنـدارنـد |
کسان به چشم تو بی قیمتند و کوچک قدر | کـه پـیش اهـل بـصـیـرت بـزرگ مـقـدارنـد |
بــرادران لــحــد را زبــان گــفــتــن نـیـســت | تـو گوش بـاش که بـا اهل دل بـه گفتـارند |
کـه زیـنـهـار بـه کـشـی و نـاز بـر سـر خـاک | مرو کـه همـچـو تـو در زیر خـاک بـسـیارند |
بـه خـواب و لذت و شهوت گذاشـتـند حـیات | کـنـون کـه زیر زمـین خـفـتـه انـد بـیـدارنـد |
کـه الـتـفـات کـنـد عـذر کـایـن زمـان گـویـنـد | کجا به خوشه رسد تخم کاین زمان کارند |
هــزار جـــان گــرامــی فــدای اهــل نــظـــر | کـه مـال مـنصـب دنیا بـه هیچ نشـمـارنـد |
کـرا نمـی کـند این پـنجـروزه دولـت و مـلـک | کـه بــگـذرنـد و بـه ابـنـای دهـر بــگـذارنـد |
طــمــع مــدار ز دنــیــا ســـر هــوا و هــوس | که پـر شـود مگرش خـاک بـر سـر انبـارند |
دعـای بـد نـکـنـم بـر بـدان کـه مـسـکـیـنـان | بـه دسـت خـوی بـد خـویشـتـن گرفتـارند |
بـه جـان زنده دلـان سـعـدیا کـه ملک وجـود | نـیـرزد آنــکــه وجــودی ز خــود بــیـازارنــد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج