ای ز بـــازار جــهــان حــاصــل تــو گــفــتـــاریعمر تـو موسـم کارسـت و جـهان بـازاریانــدرآن روز کـــه کـــردار نــکـــو ســـود کـــنــدنـکـنـد فـای…
ای ز بـــازار جــهــان حــاصــل تــو گــفــتـــاری | عمر تـو موسـم کارسـت و جـهان بـازاری |
انــدرآن روز کـــه کـــردار نــکـــو ســـود کـــنــد | نـکـنـد فـایـده گـر خــرج کـنـی گـفـتــاری |
هـمـچـو بـلـبـل کـه بــرافـراز گـلـی بـنـشـیـنـد | چـند گفـتـی سـخـن و هیچ نکردی کاری |
ظـاهر آنـسـت کـه بـی زاد و تـهی دسـت رود | گـر ازین مـزرعـه کـس پـر نـکـنـد انـبـاری |
زر طـــاعـــت زن و اخـــلــاص عــیــار آن ســـاز | خـواجـه تـا سـود کـنی بـر درمـی دیناری |
هرچـه گویی بـجـز از ذکـر همه بـیهوده اسـت | سـخـن بـیهـده زهرسـت و زبـانـت مـاری |
شـعـر نـیکـو کـه خـمـوشـیسـت از آن نـیکـوتـر | اگـرت دسـت دهـد نـیـز مـگـو بــسـیـاری |
راسـت چـون واعظ نان جـوی بـدین شاد مشو | کـه سـخـن گـویی و جـهال بـگـوینـد آری |
از ثـــنـــای امـــرا نـــیـــک نـــگـــهـــدار زبــــان | گرچـه رنگین سخـنی نقش مکن دیواری |
مــدح ایـن قــوم دل روشــن تــو تــیــره کــنــد | هـمـچــو رو را کــلــف و آیـنـه را زنـگــاری |
آن جـماعـت که سـخـن از پـی ایشـان گفـتـند | راست چون نامیه بـستند گلی بـر خاری |
از چـنین مرده دلـان راحـت جـان چـشـم مـدار | چـون ز رنجـور شفا کسـب کند بـیماری؟ |
شـاعـر از خــرمـن ایـن قـوم بــکـاهـی نـرسـد | گـر ازیـن نـقـد بـیـک جـو بـدهـد خـرواری |
شـاعـری چــیـسـت کـه آزاده از آن گـیـرد نـام | ننـگ خـلـقـی گـر ازین نـام نـداری عـاری |
گــربــه زاهـدی و حــیـلـه کــنـی چــون روبــاه | تـا سـگ نفـس تـو زهری بـخـورد یا ماری |
پـیل را خـر شـمر آنگـه کـه کـشـد بـار کـسـی | شیر را سگ شمر آنگه که خورد مرداری |
بــهـر مـخـدوم مـجـازی دل و دیـن تـرک کـنـی | تــا تــرا دسـت دهـد پــایـه خـدمـتـکـاری |
هــردم از ســـفــره انــعــام خـــداونــد کــریــم | خورده صد نعمت و یک شکر نگفته بـاری |
نـزد آنـکـس کـه چــو مـن ســلـطـنـت دل دارد | شـه گـزیـری بـود و مـیـر چـوده سـالـاری |
ظـالمی را که همه سـاله بـود کـارش فـسـق | بــطــمــع نـام مـنـه عــادل نـیـکــوکــاری |
نـیـت طــاعــت او هـســت تــرا مـعــصــیـتــی | کــمــر خــدمــت او هـســت تــرا زنــاری |
هـر کــرا زیـن امــرا مــدح کــنــی ظــلــم بــود | خـاصـه امـروز کـه از عـدل نـمـانـد آثــاری |
کـژروی پـیـشـه کـنـی جـمـلـه تـرا یـار شـونـد | ور ره راســت روی هــیـچ نــیـابــی یـاری |
کــلــه مــدح تــو بــر فــرق چــنـیـن تــاجــوران | راست چون بـر سر انگشت بود دستاری |
صــورت جــان تــو در چــشــم دل مـعــنـی دار | زشـت گـردد بــنـکـو گـفـتــن بــدکـرداری |
اسـدالـمعـر کـه خـوانی تـو کـسـی را کـه بـود | روبـه حـیلـه گـری یا سـگ مـردم خـواری |
و گــرت دســت قــریــحــت در انــشــا کــوبــد | مـدح این طـایـفـه بـگـذار و غـزل گـوبـاری |
شـعـر نـیکـو را چـون نـقـطـه دلـی بـاید جـمـع | هـمـچـو خـط را قـلـم و دایـره را پــرگـاری |
ســیـف فــرغــانـی اگــر چــنــد دریـن دور تــرا | بـلـبـل روح حـزیـنـسـت چـو بـو تـیـمـاری |
نـه تـرا هـیـچ کـسـی جـز غـم جـان دلـجـویی | نه تـرا هیچ کسی جـز دل تـو غمخـواری |
گر چـه کس نیسـت ز تـو شاد بـرو شادی کن | هـمـچـو غـم گـر نـرسـانـی بـدلـی آزاری |
شـکـر مـنعـم بـدعـای سـحـری کـن نه بـمـدح | کـنـدرین عـهد تـرا نیسـت جـز او دلـداری |
صـورتــنـد ایـن امـرا جــمـلـه ز مـعـنـی خـالـی | اوست چـون در نگری صورت معنی داری |
چون ازین شیوه سخن طبع تو فصلی پرداخت | بـعـد ازین بـر در این بـاب بـزن مسـمـاری |
بـسـخـن گـفـتـن بـیـهـوده بـپـایـان شـد عـمـر | صــرف کـن بــاقـی ایـام بــاســتــغـفـاری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج