فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 29 اردیبهشت 1403

شماره ١٧

کم خور غم تـنی که حیاتـش بـجـان بـودچــیـزی طـلـب کـه زنـدگـی جــان بآن بــودهیچـش ز تـخـم عـشـق معطـل روا مدارتـــا در زمــیــن جــســم تـــو آب روان…

کم خور غم تـنی که حیاتـش بـجـان بـودچــیـزی طـلـب کـه زنـدگـی جــان بآن بــود
هیچـش ز تـخـم عـشـق معطـل روا مدارتـــا در زمــیــن جــســم تـــو آب روان بـــود
آنـکـس رســد بــدولـت وصـی کـه مـروراروح ســبــک ز بـــار مــحــبـــت گــران بــود
چـون اسـتـخـوان مـرده نـیاید بـهـیچ کـارعشقی که زنده یی چو تواش در میان بود
معشوق روح بـخـش بـاول قدم چـو مرگاز هفت عضو هستـی تـو جـان ستـان بـود
آخـر بـعشـق زنده کند مر تـرا که اوسـتکآب حــیـات از آتــش عـشـقـش روان بــود
از تـو چـه نـقـشـهـاسـت در آیینـه مـثـالدیـدنـد و گـر تـو نـیـز بــبــیـنـی چـنـان بــود
این حرف خوانده ای تو که بـر دفتر وجودلفظیسـت صـورت تـو که معنیش جـان بـود
با نور چشم فهم تو پنهان لطیفه ییستجـان تـو آیـتـیسـت کـه تـفـسـیرش آن بـود
ای دل ازین حـدیث زبـان در کـشـیده بـهخـود شـرح ایـن حـدیـث چـه کـار زبـان بـود
خـود را مکـن میان دل و خـلـق تـرجـمانتـا سـر میان عـشـق و دلـت تـرجـمان بـود

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج