فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 29 اردیبهشت 1403

شماره ١٣: ما از صفای سینه بی کینه بر زمین

مـا از صـفـای سـیـنـه بـی کـیـنـه بـر زمـیـنمـالـیـده ایـم چــهـره آیـیـنـه بــر زمـیـناز راه خـلـق مـطـلـب مـا خـار چـیـدن اسـتگر می کشیم خرقه پـشمین…

مـا از صـفـای سـیـنـه بـی کـیـنـه بـر زمـیـنمـالـیـده ایـم چــهـره آیـیـنـه بــر زمـیـن
از راه خـلـق مـطـلـب مـا خـار چـیـدن اسـتگر می کشیم خرقه پـشمینه بـر زمین
آن خودپرست اگر نه گرفتار خود شده استاز دست چون نمی نهد آیینه بر زمین؟
می گشتـمش چو کعبـه بـه اخلاص گردسرمی یافـتـم اگـر دل بـی کـینه بـر زمین
در وصــف خــط او نـرســد پــای کــلــک مـنچـون پـای کودکان شب آدینه بـر زمین
عــــالـــم فـــروز گـــردد اگـــر آه گـــرم مـــندریا نهد چو تشنه لبـان سینه بـر زمین
صـــائب دریــن زمـــانــه ز پـــیــران زنــده دلیک تـن نمانده جـز می دیرینه بـر زمین

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج