روز و شب چون غافلی از روز و شبکـی کـنـی از ســر روز و شــب طـربروی او چـون پــرتـو افـکـنـد ایـنـت روززلف او چـون سایه انداخت اینت شبگـه کـنـد ایـن پـ…
روز و شب چون غافلی از روز و شب | کـی کـنـی از ســر روز و شــب طـرب |
روی او چـون پــرتـو افـکـنـد ایـنـت روز | زلف او چـون سایه انداخت اینت شب |
گـه کـنـد ایـن پــرتـو آن سـایـه نـهـان | گـه کـنـد ایـن سـایـه آن پــرتـو طـلـب |
صـد هـزاران مـحـو در اثـبـات هـسـت | صـد هـزار اثـبــات در مـحـو ای عـجـب |
چــون تــو در اثــبــات اول مــانـده ای | مـانـده ای از نـنـگ خــود سـردرکـنـب |
تــا نــمــیــری و نــگــردی زنــده بـــاز | صـد هـزاران بــار هـسـتــی بــی ادب |
هـر کـه او جــایـی فـرود آمـد هـمـی | هـســت او را مـرددون هـمـت لــقــب |
چـون ز پــرده اوفـتــادی مـی شـتـاب | تــا ابــد هـرگــز مـزن دم بــی طــلــب |
طالب آن بـاشـد که جـانش هر نفس | تـشـنه تـر بـاشـد ولیکـن بـی سـبـب |
نـه سـبـب نـه عـلـتـش بـاشـد پـدیـد | نـه بـود از خـود نـه از غـیـرش نـسـب |
چـون نبـاشد او صفت چون بـاشدش | خود همه اوست اینت کاری بوالعجب |
گـر تـو را بـاید کـه این سـر پـی بـری | خـویش را از سـلـب او سـازی سـلب |
بــر کــنـار گــنـج مـانـدی خــاک بــیـز | در مـیـان بــحــر مـانـدی خـشـک لـب |
چـون رطـب آمد غـرض از اسـتـخـوان | اسـتـخـوان تـا چـند خـائی بـی رطـب |
هـیـن شــراب صــرف درکـش مـردوار | پـس دو عالم پـر کن از شـور و شـعب |
مسـت جـاویدان شـو و فـانی بـبـاش | تـــا شـــوی جـــاویـــد آزاد از تـــعـــب |
چــون تـــو آزاد آیــی از نــنــگ وجــود | راسـتــت آن وقـت گـیـرد حـکـم چــپ |
از دم آن کـس که این می نوش کـرد | دوزخ ســـوزنــده را بـــگـــرفـــت تـــب |
همچـو عطار این شـراب صاف عشق | نـوش کـن از دســت ســاقــی عــرب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج