ای گـشـتــه جــهـان و دیـده دامـش راصــد بــار خــریـده مــر دلــامــش رابــر لــفــظ زمــانــه هــر شــبـــانــروزیبــســیـار شــنـوده ای کـلـامـش را…
| ای گـشـتــه جــهـان و دیـده دامـش را | صــد بــار خــریـده مــر دلــامــش را |
| بــر لــفــظ زمــانــه هــر شــبـــانــروزی | بــســیـار شــنـوده ای کـلـامـش را |
| گفته است تو را که «بی مقامم من » | تـا چـنـد کـنی طـلـب مـقـامـش را؟ |
| بـــارنــده بـــه دوســتـــان و یــاران بـــر | نم نیست غم است مر غمامش را |
| چــــون داد نـــویـــد رنـــج و دشـــواری | آراســتــه بـــاش مــر خــرامــش را |
| بــر یـخ بــنــویـس چــون کــنــد وعــده | گـفـتــار مـحــال و قـول خــامـش را |
| جــز کـشـتــن یـار خــویـش و فـرزنـدان | کـاری مـشـناس مـر حـسـامـش را |
| چـون چـاشـت کند ز خـویش و پـیوندت | تـو سـاخـتـه بـاش کـار شـامـش را |
| گـر بــر تــو ســلـام خــوش کـنـد روزی | دشــنـام شــمـار مـر ســلـامـش را |
| کــس را بــه نـظــام دیـده ای حــالــی | کـو رخــنـه نـکـرد مـر نـظـامـش را؟ |
| وز بـــاب و ز مــام خــویــش نــربــودش | یــا زو نــر بــود بـــاب و مــامــش را |
| پــرهـیـز کــن از جــهـان بــی حــاصــل | ای خـورده جـهـان و دیده دامـش را |
| و آگـــاه کـــن، ای بــــرادر، از غـــدرش | دور و نـزدیـک و خـاص و عـامـش را |
| آن را کـــه هـــمـــی ازو طــــمـــع دارد | گـو «سـاخـتـه بـاش انتـقـامش را» |
| گـر بـر فـلـک اسـت بــام کـاشـانـه ش | چـون دشت شمار پـست بـامش را |
| مـن کـز هـمـه حــال و کــارش آگـاهـم | هـرگـز طــلـبــم مـراد و کـامـش را؟ |
| ویـن دل کــه حــلــال او نـمــی جــویـد | چون خواهد جـست مر حرامش را؟ |
| آن را طـلب، ای جـهان، که جـویایسـت | ایـن بـی مـزه نـاز و عـز و رامـش را |
| واشــفــتــه بـــدو ســپــاری و بـــرکــه | شـاهنـشـه ری کـنـی غـلـامـش را |
| وز مـــشـــتـــری و قـــمـــر بـــیـــارائی | مـرقــبــقـب زیـن و اوســتــامـش را |
| آخــر بـــدهــی بــه نــنــگ و رســوائی | بـی شـک یک روز لـاف و لـامـش را |
| هــرچــنــد کــه شــاه نــامــور بــاشــد | نـابــوده کـنـی نـشــان و نـامـش را |
| واشـفـتــه کـنـی بــه دسـت بــیـدادی | احـوال بـه نـظـم و نـغـز و رامـش را |
| بــشــنـو پــدرانـه، ای پــســر، پــنــدی | آن پــنـد کــه داد نـوح ســامــش را |
| پـرهـیز کـن از کـسـی کـه نـشـنـاسـد | دنـیـی و نــعــیـم بــی قــوامــش را |
| وز دل بـــه چــراغ دیــن و عــلــم حــق | نــتـــوانــد بـــرد مــر ظــلــامــش را |
| زو دسـت بـشوی و جـز بـه خـاموشی | پـاسـخ مـده، ای پـسـر، پـیامش را |
| بــگــذارش تــا بــه دیـن هــمــی خــرد | دنــیــای مـــزور و حـــطـــامـــش را |
| مــنـگــر بــه مــثــل جــز از ره عــبــرت | رخـسـاره خـشک چـون رخـامش را |
| بــل تــا بــکــشــد بــه مــکــر زی دوزخ | دیو از پـس خـویشـتـن لـگـامـش را |
| بــــر راه امـــام خــــود هـــمـــی نـــازد | او را مــپـــذیــر و مــه امـــامــش را |
| دیوی اسـت حـریص و کام او حـرصـش | بـشـناس بـه هوش دیو و کامش را |
| چــــون صــــورت و راه دیـــو او دیــــدی | بـــگــذار طـــریــقــت نــغــامــش را |
| وانـــکـــه بــــگـــزار شــــکــــر ایـــزد را | ویـن مـنـت و نـعــمـت تــمـامـش را |
| وامـی اســت بــزرگ شــکـر او بــر تــو | بــگـزار بــه جــهـد و جــد وامـش را |
| شــکــری بــگــزار عــلــم و دیــنــش را | زان بــه کـه شـراب یـا طـعـامـش را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
