چـون مـرا جـمـعـی خـریدار آمـدنـدکـهـنـه دوزان جــمـلـه در کـار آمـدنـداز سـتـیـزه ریـش را صـابــون زدنـدوز حـسـد ناشـسـتـه رخـسـار آمدندهمچـو نغـزان …
| چـون مـرا جـمـعـی خـریدار آمـدنـد | کـهـنـه دوزان جــمـلـه در کـار آمـدنـد |
| از سـتـیـزه ریـش را صـابــون زدنـد | وز حـسـد ناشـسـتـه رخـسـار آمدند |
| همچـو نغـزان روز شـیوه می کنند | همچـو چـغزان شـب بـه تـکرار آمدند |
| شـکـر کـز آواز مـن ایـن خـفـتـگـان | خـواب را هـشـتــنـد و بــیـدار آمـدنـد |
| کـاش بــیـداری بــرای حــق بــدی | ایـنــک بــهـر ســیـم و زر زار آمــدنــد |
| چون شود بیمار از ایشان سرخ رو | چـون بـه زردی هـمـچـو دینـار آمـدنـد |
| خلق را پـس چـون رهانند از حسد | کـز حــسـد ایـن قـوم بــیـمـار آمـدنـد |
| در دل خـلـقـنـد چـون دیـده مـنـیـر | آن شــهـان کــز بــهـر دیـدار آمــدنــد |
| همچو هفت استـاره یک نور آمدند | همـچـو پـنج انگـشـت یک کـار آمدند |
| تــا نـگــردی ریـش گــاو مــردمــی | سر به سر خود ریش و دستار آمدند |
| اهل دل خـورشـید و اهل گل غبـار | اهـل دل گــل اهـل گـل خــار آمـدنـد |
| غـم مخـور ای میر عـالم زین گـروه | کـاهل دل دل بـخـش و دلـدار آمـدنـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
