سهراب عرب زاده.سرگشته. – دادی تو به من با غم خود چوب و عصا را

با حیله گرفتی تو ز من لطف و صفا را

از درد تو من شاعر چشمان تو هستم

تصویر کشم هر شب و هر روز عزا را

با هر قدمم پای تو لرزید در این عشق

اصلا تو نکردی به دلت فکر خدا را

من درد از آن چشم تو دارم تو کجایی

هرگز نشنیدی تو ز ما سوز صدا را

از دوست نباید بکنم عشق تمنا

چون باب کند با دل خود رنگ و ریا را

ای وای از این خنجر عشقت که چه ها کرد

بر جان من انداخته صد درد و بلا را

سرگشته
……… ….. …… …..
طعم لب هایت هنوزم مانده بر لب های من

سخت محتاجم به آغوشت بیا لیلای من

ناله و فریاد من دیگر ندارد فایده

کاش می شد بشنوی یک شب کمی هیهای من

موج دریا عاشقِ ساحل که شد دیوانه شد

موج دریای تو ام ای ساحلِ دریای من

روز مرگم آمدن دیگر ندارد سود هم

چون نمی گیری مرا آغوش خود زیبای من

این دلم را تا نفس دارد به فریادش برس

چون بمیرم می شود هر کس کمی شیدای من
سرگشته
…….. ….. …… ……
تو رهتی و زرِ بارون دعا کردُم که واگردی

وَرِ طیفون چقهِ ری وَ خدا کردُم که واگردی

دلِ کافر وَ حالُم جِز که، اما باز هم رهتی

نَگشتُم بُی کسی هرگز،وفا کردُم که واگردی

تو اصلا مِی خیالت نی و نیفهمی که داغونم

چِقهِ بستر فراهم بی،حیا کردُم که واگردی

بیو واگرد و مِردی کن،رفیقی کن تو در حقم

بقرآن نذر کردُم هی ادا کردُم که واگردی

دعا کِردُم،وفا کِردُم،حیا کِردُم نه واگشتی

وَ جونِ ئی جَوونیمَم جفا کِردُم که واگردی

سرگشته

رهتی=رفتی
زرِ بارون=زیر باران
واگردی=برگردی
وَرِ طیفون=در طوفان
چقه=چقدر
ری=رو
جز که=سوخت
نگشتُم=با کسی نبودم
بُی=با
مِی=انگار
نی=نیست
نیفهمی=نمی فهمی
بی=بود
نه واگشتی=بر نگشتی
ئی=این