سرش به نیزه به گل های چیده می ماند (حجت اله بخشوده)
از شرم تو خیمه ی دلم می سوزد
اندیشه و فکر باطلم می سوزد
از شرم عطشناکی آن مرد بزرگ
دریا دریا ساحلم می سوزد
اندیشه و فکر باطلم می سوزد
از شرم عطشناکی آن مرد بزرگ
دریا دریا ساحلم می سوزد
خانه » اشعار » فارسی » اشعار مذهبی و ملی » اشعار عاشورایی » امام حسین (ع) » سرش به نیزه به گل های چیده می ماند (حجت اله بخشوده)
سرش به نیزه به گل های چیده می ماند (حجت اله بخشوده)