لیلی چـو بـه عزم خـانه بـرخـاستخـانـه بــه جـمـال خـود بـیـاراسـتچـشـمـش سـوی آن رمیده افـتـادخـــون جـــگــرش ز دیــده افـــتـــادبــگــریـســت کــه …
| لیلی چـو بـه عزم خـانه بـرخـاست | خـانـه بــه جـمـال خـود بـیـاراسـت |
| چـشـمـش سـوی آن رمیده افـتـاد | خـــون جـــگــرش ز دیــده افـــتـــاد |
| بــگــریـســت کــه ای فــراق دیـده | درد و غــــم اشــــتــــیـــاق دیـــده |
| در کــشــمــکــش فــراق چــونــی | در آتـــش اشـــتـــیـــاق چـــونـــی |
| مـن بـی تـو چـه دم زنم کـه چـونم | ایــنــک ز دو دیــده غــرق خـــونــم |
| روزان و شــــــبــــــان در آرزویـــــت | تـــنــهــا مـــنـــم و خـــیــال رویــت |
| جـــز مـــردم دیـــده کـــس نـــدارم | کـــــز دل بـــــا او دمـــــی بـــــرآرم |
| خـوشـحـال تـو در غـمـم کـه بـاری | گــفــتــن دانــی بـــه غــمــگــزاری |
| مــجــنــون بــه زبــان بــی زبــانـی | هم زین سـخـنـان چـنـانـکـه دانـی |
| مـی گـفـت و ز بـیم ناکـس و کـس | چشمی از پیش و چشمی از پس |
| غم بـی حد و فرصتـی چـنین تـنگ | کــردنــد بــه طــوف خــانـه آهـنـگ |
| لـیـلـی بــه طــواف خــانـه در گــرد | مـجـنـون ز قـفـاش سـیـنـه پــر درد |
| آن سـنـگ سـیـاه بـوسـه مـی داد | ویـن دل بــه خــیـال خــام او شــاد |
| آن بـــــرد دهــــان بــــه آب زمــــزم | ویــن کــرد ز گــریــه دیــده پــر نــم |
| آن روی بــه مـروه و صــفـا داشــت | ویــن جــای بــه ذروه وفــا داشــت |
| آن در عـــرفــات گــشـــتـــه واقــف | ویـــن واقــــف او در آن مــــواقــــف |
| آن روی بـــه مــشــعــر حـــرامــش | ویـن در غـم شـعـر مـشـکـفـامـش |
| آن تــیـغ بــه دســت در مــنــا تــیـز | ویـن بــانـگ زده کـه خــون مـن ریـز |
| آن کـرده بــه رمـی ســنـگ آهـنـگ | وین داشته سر بـه پـیش آن سنگ |
| آن کـــرده وداع خـــانـــه بـــنـــیــاد | ویـن کــرده ز بــیـم هــجــر فــریــاد |
| لــیــلــی چــو ازان وداع پــرداخــت | مـسـند بـه درون مـحـمـل انداخـت |
| مجـنون بـه میانه فرصتـی جـسـت | جـا کرد بـه پـیش محملش چـست |
| هــر دو بـــه وداع هــم ســتــادنــد | وز درد ز دیــده خـــون گــشـــادنــد |
| بـی گفـت زبـان ز چـشـم پـر خـون | دادنـــد ز ســـیــنـــه درد بـــیـــرون |
| کـــــردنـــــد وداع یــــکـــــدگـــــر را | چــون تــن کــه کــنـد وداع ســر را |
| یک لحظه که سر رفیق تـن نیست | تــن را امـکـان زیـســتــن نـیـســت |
| آن رانـد بــه ســوز و درد مــحــمـل | ویــن مــانــد ز گــریـه پــای در گــل |
| زان شد محـمل چـو نافه پـر مشک | وین را در تـن چـو نافه خون خشک |
| چــون نـافــه ز راز پــرده بــگــشــاد | ویـن شـمـه ز حـال خـود بــرون داد |
| کافسوس که تن بماند و جان رفت | از دل صــبـــر و ز تـــن تــوان رفــت |
| بــنـمـود جــمـال خـود پــس از دیـر | زان مـی سـوزم کـه زود شـد سـیر |
| عــــمـــری ز قــــفــــای او دویـــدم | تـــــا روی وی از نــــقــــاب دیــــدم |
| نـاگـشـتـه هـنـوز چـشـم مـن گـرم | پــوشـیـد و نـداشـت از خـدا شـرم |
| آن تــشــنـه لـبــم کـه در بــیـابــان | هـر ســو شـدم آبــجــو شـتــابــان |
| چـون پــی بــردم بــه چـشـمـه آب | صــبـــر از دل مــن چــو آب نــایــاب |
| نــنــشــســتــه هـنـوز آتــش تــیـز | زد دشــنـه عــرابــیـم کـه بــرخــیـز |
| از مـن تـا مـگـر ره بـسـی نـیسـت | امـروز بـه روز مـن کـسـی نـیسـت |
| دل پـر درد اسـت و سینه پـر سـوز | یـا رب کــه مـبــاد کــس بــدیـن روز |
| خــوش آن کــیـن روز هـم نـمــانــد | تــــیـــغ اجـــلـــم ز غـــم رهـــانـــد |
| ایــن گــفــت و جــدا ز آل لــیــلــی | بـــا هــمــرهــی خــیــال لــیــلــی |
| بــا جــمـعــی دگـر بــه راه زد گــام | نـی تــاب و تــوان نـه صــبــر و آرام |
| تــرســیــد کــزان گــروه بــی بــاک | در هـمـرهیش بـه جـان فـتـد چـاک |
| زان لـــیــلــی را رســـد مــلـــالــی | و او را ز مــلـــالــش انــفـــعـــالــی |
| آن کــعــبــه روی حــجــازی آهـنـگ | در بــــادیـــه فــــراخ دلــــتــــنــــگ |
| بــــا یـــار ز وصـــل یـــار مـــحـــروم | غــمـگـیـن و ز غــمـگــذار مـحــروم |
| چــون پــی بــه حــریـم خـانـه آورد | رو در ره آن یـــــــگـــــــانـــــــه آورد |
| بـــگـــرفـــت ره طـــوافـــگـــاهــش | بـــنــهــاد ســـر وفـــا بـــه راهــش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
