بــــاز گـــردم بـــه قـــصـــه دخـــتـــرکـه شـدش خـون ز انـتـظـار جـگـریـار خــفــتــه بــه خــواب و او بــیـدارچــون شــود از وصــال بــرخــورداردا…
| بــــاز گـــردم بـــه قـــصـــه دخـــتـــر | کـه شـدش خـون ز انـتـظـار جـگـر |
| یـار خــفــتــه بــه خــواب و او بــیـدار | چــون شــود از وصــال بــرخــوردار |
| دایـه را گـفــت خــواب او بــگـشــای | زنـگ حــرمــان ز خــاطــرم بــزدای |
| خـفتـه مرده سـت و عشق بـا مرده | نـیـسـت جــز کـار جــان افـسـرده |
| چــشــم او فــارغ از کــرشــمــه نـاز | گـوش او بــی خـبــر ز عـرض نـیـاز |
| نـه زبــانــش بــه نـطــق گــوهـر ریـز | نـه دهـانـش ز خـنـده شـورانـگـیـز |
| قـــامــت او کـــه ســـرو آزاد اســـت | بـر زمین همچو سایه افتـاده ست |
| مـن ازیـن ســایـه ســایـه دار شـدم | بـی خـور و خـواب سـایه وار شدم |
| کـار بـا سـایه کس نسـاخـتـه اسـت | عشق با سایه کس نباخته است |
| دایـه لـب در فـســون بــجــنـبــانـیـد | حــال او از فــســون بــگــردانــیــد |
| خــواب او شــد بـــدل بــه بــیــداری | مسـتـی اش منقلب بـه هشیاری |
| ســرو آزادش از زمـیـن بــرخــاســت | چـون چـمن صحـن خانه را آراست |
| لــب لــعـــلــش گــشـــاد بـــار دگــر | قــفــل مــرجــان ز حــقــه گــوهـر |
| کـرد چـشـمـش بــه روی مـردم بــاز | در رحــمـت کــه کــرده بــود فــراز |
| خـانه ای دید همچـو قـصـر بـهشـت | پـس و پیشش بـتان حور سرشت |
| در مـیانـشـان یکـی بـه مـسـنـد نـاز | خـوش نشـسـتـه ز دیگران ممتـاز |
| از هــمــه در جـــلـــال و جـــاه فـــره | وز هـمـه در جـمـال و خـوبــی بــه |
| همه پـیشـش بـه خـدمـت اسـتـاده | داد خــــدمـــتــــگــــذاریـــش داده |
| واو نشسـتـه بـه خـرمی و خـوشی | چشم و دل کرده وقف بـر حبشی |
| حــبــشــی نــیـز روی او مــی دیــد | دمبـدم چـشـم خـود همی مـالـید |
| کــان مــبــادا خــیــال و خــواب بــود | آب پـــــنــــدارد و ســـــراب بـــــود |
| تــا دم صــبــح در کــشــاکــش بــود | گاه خـوش بـود و گاه ناخـوش بـود |
| خـوشـیـش آنـکـه در چـنـان جــایـی | فـارغ از وحــشــتــی و غـوغــایـی |
| دیـد چـیزی کـه هـیـچ چـشـم نـدیـد | هیچ گـوشـی حـدیث آن نـشـنـید |
| بـلـکـه بـر خـاطـر کـسـی نگـذشـت | در دل هــیــچ آفــریـده نــگــشــت |
| نـاخـوشـی آنکـه آن جـمـال و وصـال | بــــود در مـــعـــرض فـــنـــا و زوال |
| دیـدکــان راحــتــی کــه روی نـمــود | بـی غـم و مـحـنتـی نخـواهد بـود |
| آری آری دریــن ســـرای ســـپـــنــج | بـا هم آمیختـه است راحـت و رنج |
| مــرغ زیــرک چــو در زمــیــن بــیـنــد | دانــه را دام در کــمــیــن بـــیــنــد |
| یـک زمــانــی بــه حــزم کــار کــنــد | صــبـــر از دانــه اخـــتـــیــار کــنــد |
| تــا دگـر مـرغــکـان غــفــلـت کـیـش | ســوی دانــه رونــد از وی پــیــش |
| گـــر نـــیــایــد گـــزنـــدشـــان از دام | کــنــد او نـیـز ســوی دانــه خــرام |
| ور رســدشــان ز دانـه رنـج و مـلــال | رو نـــهـــد در گـــریــز فـــارغ بـــال |
| مـــا دریــن دامــگـــاه خـــونــخـــواره | کــم ازان مــرغــکــیــم صــد بــاره |
| هــیـچ از آســیـب دام نــهــراســیـم | بــلـکـه دانـه ز دام نـشــنـاســیـم |
| دام بـــیـــنـــم و دانـــه پـــنـــداریـــم | دام را جــز فــســانـه نـشــمـاریـم |
| ور بـگـوید کـسـی کـه آن دام اسـت | دام بــهــر عــذاب و ایـلــام اســت |
| بـر غـرض گـردد آن سـخـن مـحـمول | نـشـود بـهـره ور ز حـسـن قـبــول |
| نـیـســت ایـن قـصــه هـای قــرآنـی | کـه ز پـیشـینـیان هـمـی خـوانـی |
| کـــه فـــلــان قـــوم در فـــلــان ایــام | مــی زدنــد از پــی امــانــی گــام |
| آن امــانـی کــه کــام ایـشــان شــد | آخـــرالـــامــر دام ایــشـــان شـــد |
| جـــز پـــی آنــکــه فــهــم گــر داری | حـــصــه خـــود ز قــصــه بـــرداری |
| نـه کـه آن را فــســانـه ای خــوانـی | در ریــاســت بـــهــانــه ای دانــی |
| هــمــچــو آن کــافــران پــیـشــیـنــه | کـه پـر از کـیـنـه بـودشـان سـینـه |
| از نـبـی قـصـه هـا چـو بـشـنـفـتـنـد | از تــعـنـت بــه یـکـدیـگـر گـفـتــنـد |
| نـه ز اخــبــار راســتــیـن اسـت ایـن | بــل اســاطـیـر اولـیـن اســت ایـن |
| تـو هم این قصه ها چـو می شـنوی | بـه زبـان خوش به آن همی گروی |
| لـیـک حــالـت بــود مـکــذب گــفــت | آشــکــارت بــود خــلــاف نـهـفــت |
| گــر تــو را ســر آن یــقــیــن بـــودی | کـار و بــار تـو کـی چـنـیـن بــودی |
| نــگــذشــتـــی ز دانــش و خــبـــرت | بــرگــرفــتــی ز دیـگــران عــبــرت |
| هر کـه گوید تـو را کـه معـلوم اسـت | که فـلانی طـعـام مسـموم اسـت |
| لیک ازان می خورد به حرص و شره | گـــفـــت او را دروغ دان و تــــبــــه |
| مــی کــنــد حــیـلــه تــا ازان بــبــرد | طــمـع خــلــق را و خــود بــخــورد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
