فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 30 اردیبهشت 1403

در نصیحت مجردان که به صحبت زنان آب خود نریزند و وصیت کدخدایان که از فرمانبرداری زنان بپرهیزید

بــیـا ای چــو عـیـســی تــجــرد نـهـادتـــو را زیــن تـــجـــرد تـــمـــرد مـــبـــادچـو عـیـسـی عـنـان از تـجـرد نـتـافـتســوی آســمـان از تــجــرد …

بــیـا ای چــو عـیـســی تــجــرد نـهـادتـــو را زیــن تـــجـــرد تـــمـــرد مـــبـــاد
چـو عـیـسـی عـنـان از تـجـرد نـتـافـتســوی آســمـان از تــجــرد شــتــافـت
تـعلق بـه زن دست و پـا بـستن استتـــجــرد ازان بـــنــد وارســتـــن اســت
کسی را که بند است بر دست و پایچـه امـکـان کـه آسـان بـجـنبـد ز جـای
ز شــهـوت اگــر مـرد دیـوانـه نـیـســتز رسـم و ره عـقـل بــیـگـانـه نـیـســت
چــرا بــنـد بــر دســت و پــا مـی نـهـددل و دیــن بـــه بـــاد هــوا مــی دهــد
چـه خوش گفت دانا حکیمی که گفتکــه دارم ز خــواهـنــده زن شــگــفــت
پـدر زن که دختر بـه چشمش نکوستدل و دیده اش هر دو روشن به اوست
بــود بــر دلـش دخــتــر آنـســان گـرانکــه صــد گــونــه انــدوه بـــر دیــگــران
کــنــد ســیـم و زر وام بــهــر جــهــیـزکـه سـویـش شـود رغـبـت شـوی تـیـز
دو صــد حــیــلــه در خــاطــر آویــزدشکـــه تـــا از دل آن بـــار بـــرخـــیــزدش
ز نــاگــه ســلــیـمــی ز تــدبــیـر پــاکنــهــد پـــا در آن تـــنــگــنــای هــلــاک
ز جـــــان پـــــدر گــــیــــرد آن بـــــار راشــــود طــــوق کـــش غـــل ادبــــار را
یــکــی شــادکــانــش ز گــردن فــتــادیـکـی خـوش کـه آن را بـه گـردن نـهـاد
خــرد نــام آن کــس نــه بــخــرد نــهـدکــه ایـن بــار بــیـهـوده بــر خــود نـهـد
دو زن چـون بـه هم همـنشـینی کـنندبــه کـار جــهـان خــرده بــیـنـی کـنـنـد
بــشــو دســت امــیــد از خــیــرشــانکــه در وادی شــر بـــود ســـیــرشــان
زن از زن چــو در مـشـورت یـافـت کـامگـرفــت افــعــیـی ز افــعــیـی زهـر وام
ز زهـــر مـــکــــرر حــــذر کــــن حــــذروگـــر نــه ز جـــان و جـــهــان در گـــذر
مــکـــن زن وگــر زن کــنــی زیــنــهــارزنـی کـن بــری از هـمـه عـیـب و عــار
چـــو در گـــرانــمــایــه روشـــن گــهــرصــدف وار بـــر تــیــرگــان بــســتــه در
جــمــال وی از چــشــم بــیـگــانـه دورز نـــزدیـــکـــی آشــــنـــایـــان نـــفـــور
ز حــنـای کــس بــر کـفــش رنـگ نـیچـو طـفـلـان بـه هر رنـگـش آهنگ نی
بـه جـز سـبـحـه نپـسـوده انگـشـت اونــخــاریـده جــز نــاخــنــش پــشــت او
ز گــلـگـونـه عــصــمـتــش ســرخ رویرخـش از خـوی شـرم گـلـگـونه شـوی
ز گــردنـدگــانـش بــه خــلــوتــســراینـکــرده بــه جــز چــرخ گــردنـده جــای
ز تـاب کـفـش رشـتـه خـیـط الـشـعـاعز آواز چـــرخـــش فـــلــک در ســـمــاع
نـکــرده بــه پــیـونـد کــس ســرنـگـوننــرفــتـــه چـــو ســـوزن درون و بـــرون
چـنـیـن زن نـیـابــی بــه جـز در خـیـالوگـر زانـکــه یـابــی بــه فــرض مـحــال
غـــنــیــمــت شـــمــر دامــن پـــاک اوکــه از خــون صــد مــرد بـــه خـــاک او
ولــی آنـچــنـان هـم زبــونـش مــشــوکـــه داری بــــه فـــرمـــان او دل گـــرو
همـی زن بـدو رای و مـی کـن خـلـافکــه ایــنــســت رای درونــهــای صــاف
بــرای زنــان کــار بــهــبــود نــیــســتورای زیـان هـیـچ ازان ســود نــیـســت

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج