نـیـم شــبــی کــان مـلــک نـیـمـروزکــرد روان مـشــعــل گــیـتــی فــروزنـه فــلـک از دیـده عــمـاریـش کــردزهـره و مـه مـشــعــلـه داریـش کـردکـــرد…
| نـیـم شــبــی کــان مـلــک نـیـمـروز | کــرد روان مـشــعــل گــیـتــی فــروز |
| نـه فــلـک از دیـده عــمـاریـش کــرد | زهـره و مـه مـشــعــلـه داریـش کـرد |
| کـــرد رهـــا در حــــرم کــــایـــنـــات | هفت خط و چـار حـد و شش جـهات |
| روز شــــده بــــا قـــدمـــش در وداع | زامــدنــش آمــده شــب در ســمــاع |
| دیـده اغــیـار گــران خــواب گـشــت | کو سبـک از خـواب عنان تـاب گشت |
| بــا قــفــس قــالــب ازیــن دامــگــاه | مــرغ دلــش رفـــتـــه بـــه آرامــگــاه |
| مـرغ پــر انـداخــتــه یـعــنـی مـلــک | خــرقـه در انـداخــتــه یـعــنـی فـلـک |
| مــرغ الــهـیـش قــفــس پــر شــده | قـالـبــش از قـلـب ســبــکـتــر شـده |
| گـام بــه گـام او چــو تــحـرک نـمـود | مـیـل بــه مـیـلـش بــه تـبــرک ربــود |
| چـون دو جـهان دیده بـر او داشـتـند | سـر ز پــی ســجــده فـرو داشـتــنـد |
| پایش ازان پایه که سر پیش داشت | مرحـله بـر مرحـله صد بـیش داشـت |
| رخـش بـلند آخـورش افـکـند پـسـت | غـاشـیه را بـر کـتـف هـر کـه هسـت |
| بـحـر زمـین کـان شـد و او گـوهرش | بـــرد ســپــهــر از پــی تــاج ســرش |
| گـوهـر شـب را بـه شـب عـنـبــریـن | گـــاو فـــلـــک بـــرد ز گـــاو زمـــیـــن |
| او ســتــده پــیـشــکـش آن ســفــر | از ســـرطـــان تـــاج و زجـــوزا کــمــر |
| خـوشـه کـزو سـنـبــل تـر سـاخـتـه | ســنــبــلــه را بــر اســد انــداخــتــه |
| تـا شـب او را چـه قـدر قـدر هسـت | زهـره شـب سـنـج تـرازو بــه دسـت |
| ســنــگ ورا کــرده تـــرازو ســجــود | زانــکــه بـــه مــقــدار تـــرازو نــبـــود |
| ریـخـتـه نـوش از دم سـیـسـنـبــری | بـــر دم ایــن عـــقــرب نــیــلــوفـــری |
| چـون ز کمان تـیر شکر زخمه ریخت | زهـر ز بــزغــالـه خــوانـش گـریـخــت |
| یـوسـف دلـوی شـده چــون آفـتــاب | یـونـس حـوتــی شـده چــون دلـو آب |
| تـــا بـــه حــمــل تــخــت ثــریــا زده | لـشـگـر گـل خـیـمـه بــه صـحــرا زده |
| از گــــل آن روضــــه بــــاغ رفــــیـــع | ربـــع زمــیــن یــافــتــه رنــگ ربــیــع |
| عـشـر ادب خـوانـده ز سـبـع سـمـا | عــذر قــدم خـــواســتـــه از انــبـــیــا |
| ســتــر کــواکــب قــدمـش مـیـدریـد | سـفـت مـلـایک عـلـمـش مـیکـشـید |
| نـاف شـب آکـنـده ز مـشـک لـبــش | نـعــل مـه افـکـنـده ســم مـرکـبــش |
| در شـــب تـــاریــک بـــدان اتـــفــاق | بــــرق شـــده پـــویـــه پـــای بـــراق |
| کــبــک وش آن بــاز کـبــوتــر نـمـای | فــاخــتــه رو گــشــت بــفــر هـمـای |
| ســدره شــده صــد ره پــیـراهـنـش | عـــرش گــریــبـــان زده در دامــنــش |
| شـب شـده روز اینت نهاری شگرف | گل شـده سـرو اینت بـهاری شـگرف |
| زان گل و زان نرگس کـانبـاغ داشـت | نــرگــس او ســرمــه مــازاغ داشــت |
| چـون گـل ازیـن پـایـه فـیـروزه فـرش | دست بـه دست آمد تـا سـاق عرش |
| هـمـسـفـرانـش سـپــر انـداخـتــنـد | بــال شـکـسـتــنـد و پــر انـداخـتــنـد |
| او بـــتـــحـــیــر چـــو غــریــبـــان راه | حـــلــقـــه زنــان بـــر در آن بـــارگــاه |
| پـرده نـشـینـان کـه درش داشـتـنـد | هــودج او یـکــتــنــه بــگــذاشــتــنــد |
| رفــت بــدان راه کــه هـمــره نــبــود | ایـن قــدمــش زانــقــدم آگــه نــبــود |
| هـر کــه جــز او بــر در آن راز مــانــد | او هـم از آمــیـزش خــود بــاز مــانــد |
| بـر سـر هـسـتـی قـدمـش تـاج بـود | عــرش بــدان مــائده مــحــتــاج بــود |
| چـون بـه همه حـرق قلم در کشـید | ز آســتــی عـرش عـلـم بــرکـشــیـد |
| تـا تـن هستـی دم جان می شمرد | خـواجـه جـان راه بـه تـن می سـپـرد |
| چـون بــنـه عـرش بـه پـایـان رسـیـد | کـار دل و جـان بـه دل و جـان رسـیـد |
| تـن بـه گـهر خـانه اصـلی شـتـافـت | دیده چـنان شـد کـه خـیالـش نیافـت |
| دیـــده کـــه نـــور ازلـــی بـــایــدش | ســر بـــه خــیــالــات فــرو نــایــدش |
| راه قــدم پـــیــش قــدم در گــرفــت | پــرده خــلــقــت زمــیـان بــرگــرفــت |
| کــرد چــو ره رفــت زغــایــت فــزون | ســر ز گــریــبــان طــبــیـعــت بــرون |
| هـمــتــش از غــایـت روشــن دلــی | آمـــده در مـــنــزل بـــی مـــنــزلـــی |
| غـیـرت ازیـن پـرده مـیـانـش گـرفـت | حـیرت ازان گـوشـه عـنـانـش گـرفـت |
| پــرده در انــداخــتــه دســت وصــال | از در تـــعـــظـــیــم ســـرای جـــلــال |
| پــای شــد آمــد بــســر انـداخــتــه | جــان بــه تــمـاشــا نـظـر انـداخــتــه |
| رفـت ولـی زحـمـت پــائی نـداشـت | جـسـت ولی رخـصت جـائی نداشت |
| چـون سخن از خود بـه در آمد تـمام | تــا سـخــنـش یـافـت قـبــول سـلـام |
| آیــت نـــوری کـــه زوالـــش نـــبـــود | دید بـه چـشـمـی کـه خـیالـش نبـود |
| دیـدن او بــی عـرض و جــوهـرسـت | کـز عـرض و جـوهر از آنـسـو تـرسـت |
| مطـلق از آنجـا کـه پـسـندیدنیسـت | دیــد خـــدا را و خــدا دیــدنــیــســت |
| دیـدنــش از دیـده نــبــایـد نــهـفــت | کــوری آنـکــس کـه بــدیـده نـگـفــت |
| دیـد پـیـمـبـر نـه بـه چـشـمـی دگـر | بلکه بدین چشم سر این چشم سر |
| دیــدن آن پـــرده مــکــانــی نــبـــود | رفــــتــــن آن راه زمـــانـــی نـــبــــود |
| هـر کـه در آن پـرده نـظـرگـاه یـافـت | از جــهـت بــی جــهـتــی راه یـافــت |
| هـسـت ولـیـکـن نـه مـقـرر بــجــای | هر که چـنین نیسـت نبـاشـد خـدای |
| کـفــر بــود نـفــی ثــبــاتــش مـکـن | جــهـل بــود وقــف جــهـاتــش مـکـن |
| خـورد شـرابــی کـه حـق آمـیـخـتـه | جـــرعـــه آن در گــل مــا ریــخـــتـــه |
| لـطـف ازل بـا نـفـسـش همـنـشـین | رحــمــت حــق نــازکــش او نـازنـیـن |
| لـب بــه شـکـر خـنـده بــیـاراسـتــه | امــت خــود را بــه دعــا خــواســتــه |
| هـمـتــش از گــنـج تــوانـگــر شــده | جــمـلــه مــقــصــود مـیـســر شــده |
| پـشـت قـوی گـشـتـه از آن بــارگـاه | روی درآورد بــــــدیـــــن کـــــارگـــــاه |
| زان ســـفــر عــشـــق نــیــاز آمــده | در نــفــســـی رفــتـــه و بـــاز آمــده |
| ای ســخــنـت مــهـر زبــانـهـای مــا | بــوی تــو جــانــداروی جــانـهـای مــا |
| دور سـخــا را بــه تــمـامـی رســان | خـتـم سـخـن را بـه نـظـامـی رسـان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
