فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 11 اردیبهشت 1403

در مدح پادشاه دین پناه ظل الله فی الارضین علی مفارق الضعفاء و المساکین

در خــم ایـن گــنــبــد عــالــی اســاسچـیسـت شـغل شـاکر منعـم شـناسدر مــقــام شـــاکــری بـــودن مــقــیــمبـــر کـــرم هــای جـــهــانــدار کــریــ…

در خــم ایـن گــنــبــد عــالــی اســاسچـیسـت شـغل شـاکر منعـم شـناس
در مــقــام شـــاکــری بـــودن مــقــیــمبـــر کـــرم هــای جـــهــانــدار کــریــم
آن کرم خاصه که حکمش شامل استوان وجـــود پـــادشـــاه عــادل اســـت
شــاه عــادل نــیــســت جــز ظــل الــهخـــلـــق را ضـــل الـــه آمـــد پــــنـــاه
هر چـه ذات شخـص ازان پـیرایه بـستپـیش دانـا مـثـل آن در سـایه هـسـت
هـسـت ازیـن رو سـایه عـین سـایه دارهان و هان تـا نـنـگـری در سـایه خـوار
سـایه عکس ذات صاحـب سـایه اسـتوز صــفــات ذات او پـــر مــایــه اســت
هر چـه در ذاتـش نهان اسـت از صـفاتبــاشــد از ســایـه هـویـدا در جــهــات
از شـــکـــوه خــــســـروان کـــامـــکـــارمـــی شـــود فـــر الـــهــی آشـــکـــار
ور بــر ایــن دعــوی تــو را بـــایــد گــواهرو نــظــر کــن در شــه عــالــم پــنــاه
شــهـریـاری کــان یـســار و یـم یـمـیـنعــرصــه مـلــک جــمــش زیـر نـگــیـن
شـاه یعـقـوب آن جـهانداری که هسـتبـــا عــلــوش ذروه افــلــاک پـــســـت
مـلـک هـســتــی فـسـحــت مـیـدان اوگـــوی گـــردون در خـــم چـــوگـــان او
خــاک نـعــل رخــش او بــوســد هـلـالپـشـت کـوز او بـر این مـعـنیسـت دال
بــــر ســـر ایـــن طـــارم دور از گـــزنـــدقـدر او زیـن خـاکـبـوسـی شـد بــلـنـد
دســـت او رســـم کـــرم را تـــازه کــردجـــود حـــاتـــم را بـــلــنــد آوازه کــرد
نــــام او دیــــبــــاچــــه دیـــوان عــــدلحــکــم او ســنـجــیـده مــیـزان عــدل
نــور عــدلــش در شــبــســتــان عــدمکـرده حـبـس ظـلـمـت ظـلـم و سـتـم
شـد ز حــسـن خــلـق مـشـهـور ز مـنهسـت مـیراث وی این خـلـق حـسـن
والــدش مـوکــب بــه دار الــخــلـد رانـداز وی این خـلـق حـسـن مـیراث مـاند
پـــایــه ای از تـــخــت او چـــرخ کــبـــودتـاجـداران پــیـش تـخـتـش در سـجـود
پـیش تختش کس ز سجده سر نتـافتهر که سـر بـر تـافت از وی سر نیافت
سـروری سر خـاک راهش کردن اسـتآبـــــرو رو در رهـــــش آوردن اســـــت
هــر کــه را ســـر در ره او خـــاک شــدخـــاک او تـــاج ســـر افـــلـــاک شـــد
هـــر کـــه را خــــاک درش داد آبــــرویشد هر آب رو بـه چـشمش آب جـوی
مـدح او خــواهـم کــه گـویـم ســال هـایــابـــم از مــداحـــیــش اقـــبـــال هــا
لــیـک کــوتــه مــی کــنـم ایـن بــاب رامـخــتــصـر مـی سـازم ایـن اطـنـاب را
جـرم خـورشـیـد از افـق گـشـتـه بـلـنـدعــالــمــی از پــرتــو او بـــهــره مــنــد
نـیـســت حــد ذره بــی دســت و پــایتــا بــه مـدح او شـود دسـتــانـسـرای
مـدح او گـفـتـن نه حـد هر کـس اسـتنام او گفتم همین مدحش بس است

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج