فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 15 اردیبهشت 1403

در مدح وزیر ابوالطیب الطاهرالمصعبی

مـــــــرا جـــــــود او تــــــــازه دارد هـــــــمـــــــیمـگـر جـودش ابــرسـت و مـن کـشـتــزارمـگـر یـک ســو افــکــن، کــه خــود هـم چــنـیـنبـــی…

مـــــــرا جـــــــود او تــــــــازه دارد هـــــــمـــــــیمـگـر جـودش ابــرسـت و مـن کـشـتــزار
مـگـر یـک ســو افــکــن، کــه خــود هـم چــنـیـنبـــیــنــدیــش و دیــده خـــرد بـــرگــمــار
ابــــا بــــرق و بــــا جــــســــتــــن صــــاعــــقـــهابـــا غـــلـــغـــل رعـــد در کـــوهـــســـار
نـــه مــــاه ســــیـــامـــی، نـــه مــــاه فــــلــــککـه ایـنـت غـلـامـســت و آن پــیـشــکـار
نـــه چــــون پــــور مـــیـــر خــــراســــان، کـــه اوعــطـــارا نــشـــســـتـــه بـــود کــردگــار
***
اگــر گــل آرد بـــار آن رخـــان او، نــه شـــگــفــتهر آینه چـو همـه می خـورد گـل آرد بـار
بــه زلـف کــژ ولـیـکـن بــه قــد و قــامـت راســتبـه تن درست ولیکن بـه چشمکان بیمار
***
گــر شــود بـــحــر کــف هــمــت تـــو مــوج زنــانور شـود ابــر ســر رایـت تــو تــوفـان بــار
بـــر مــوالــیــت بـــپـــاشــد هــمــه در و گــوهــربـر اعادیت بـبـارد همه شخـکاسه و خـار
***
ای خواجه، این همه که تو خود می دهی شماربـادام تـر و سـیکـی و بـهـمـان وبـاسـتـار
مـارســت ایـن جــهـان و جــهـان جــوی مـارگــیـراز مــارگـــیــر مــار بـــرآرد هــمــی دمــار
***
ای عـاشــق دل داده بــدیـن جــای ســپــنـجــیهمچون شمنی شیفتـه بـر صورت فرخار
امــروز بـــه اقــبـــال تـــو، ای مــیــر خـــراســـانهم نعـمـت و هم روی نکـو دارم و سـیار
درواز و دریــــواز فــــرو گــــشـــــت و بـــــر آمــــدبـیـمـسـت کـه: یـک بــار فـرود آیـد دیـوار
دیـــوار کـــهـــن گـــشـــتـــه بــــپـــرداز بــــادیـــزیک روز همه پـست شود، رنجـش بـگذار
آن خــجـــش ز گــردنــش در آویــخــتـــه گــویــیخـیکـیـسـت پـراز بـاد، درو ریـخـتـه از بـار
آن کـن کـه دریـن وقـت هـمـی کـردی هـر ســالخز پـوش و بـه کاشانه رو از صفه و فروار
یــاد آری و دانــی کـــه: تـــویــی زیــرک و نــادانور یـاد نـداری تــو سـگـالـش کـن و یـادآر
***
بـــه دور عـــدل تـــو در زیــر چـــرخ مـــیــنـــایــیچـنان گریخـت ز دهر دو رنگ، رنگ فـتـور
کـه بــاز شــانـه کــنـد هـمـچــو بــاد ســنـبــل رابـنـیش چـنـگـل خـون ریز تـارک عـصـفـور
***
چــــرخ فــــلــــک هــــرگــــز پـــــیــــدا نــــکــــردچــون تــو یـکــی ســفــلــه دون و ژکــور
خــــواجــــه ابــــوالــــقــــاســــم از نـــنـــگ تــــوبـــر نــکــنــد ســر بــه قــیــامــت ز گــور
***
وقــــت شــــبــــگــــیـــر بــــانـــگ نــــالــــه زیـــر. . . ایــن مــصــرع ســـاقــط شــده . . .
دوســــــتــــــا، آن خــــــروش بــــــربــــــط تــــــوخــوشــتــر آیـد بــه گـوشــم از تــکـبــیـر
زاری زیـــــر و ایـــــن مــــــدار شــــــگــــــفــــــتگـــر ز دشـــت انـــدر آورد نـــخـــجـــیـــر
تـــــن او تـــــیـــــر نـــــه، زمـــــان بـــــه زمـــــانبــــه دل انـــدر هـــمـــی گـــزارد تـــیـــر
گــــــاه گــــــریـــــان و گــــــه بــــــنـــــالــــــد زاربــــامـــدادان و روز تــــا شــــبــــگــــیـــر
آن زبـــــــــــان آور و زبــــــــــانــــــــــش نــــــــــهخـــبـــر عــاشــقــان کــنــد تـــفــســیــر
گـــــاه دیــــوانـــــه را کـــــنـــــد هـــــشـــــیــــارگــه بــه هــشــیــار بـــرنــهــد زنــجــیــر
***
چـــاکــرانــت بـــه گــه رزم چـــو خـــیــاطــانــنــدگـرچـه خـیاط نیند، ای ملک کـشـور گـیر
بــه گــز نـیـزه قــد خــصــم تــو مــی پــیـمــایـنـدتـا بـبـرند بـه شـمشـیر و بـدوزند بـه تـیر
***
هـمـی بــکـشـتــی تــا در عـدو نـمـانـد شـجــاعهـمـی بـدادی تـا در ولـی نـمـانـد فـقـیر
بـسـا کسـا که بـره است و فرخـشه بـر خـوانشبسا کسا که جوین نان همی نیابد سیر
مــبــادرت کــن و خــامــش مــبــاش چــنــدیــنــااگـرت بـدره رسـانـد همـی بـه بـدر مـنیر
***
زیـرش عــطــارد، آن کــه نـخــوانـیـش جــز دبــیـریک نـام او عـطـارد و یک نـام اوسـت تـیر
عــجــز شــود ز اشــک دو چــشــم و غــریـو مـنابــر بــهـار گـاهـی و بــخـتــور در مـطـیـر
گــیــتــی چــو گــاو نــیـک دهــد شــیــر مــر تــراخـود بـاز بـشـکـند بـه کـرانه خـنور شـیر
***
زنــــدگـــــانــــی چـــــه کـــــوتـــــه و چـــــه درازنـــه بـــه آخـــر بــــمـــرد بــــایـــد بــــاز؟
هـــمـــه بـــه چـــنـــبــــر گـــذار خـــواهـــد بـــودایــن رســن را، اگــر چـــه هــســت دراز
خــــــواهـــــی انـــــدر عـــــنـــــا و شــــــدت زیخــواهـی انــدر امــان بــه شــدت و نــاز
ایـــن هـــمـــه بــــاد و بـــود تـــو خـــوابــــســـتخــواب را حــکــم نـی، مـگـر بــه مـجــاز
ایـــن هــــمــــه روز مــــرگ یـــکــــســــانــــنــــدنــشــنــاســـی ز یــک دگــرشـــان بـــاز
نـــاز، اگـــر خــــوب راســــزاســــت بــــه شـــرطنــســـزد جـــز تـــرا کـــرشـــمـــه و نـــاز
***
روی بــــه مــــحــــراب نـــهـــادن چــــه ســــود؟دل بـــــه بـــــخــــارا و بـــــتـــــان تــــراز
ایـــــزد مـــــا وســــــوســــــه عـــــاشـــــقـــــیاز تــــو پــــذیـــرد، نـــپــــذیـــرد نـــمــــاز
***
زمـانـه اسـب و تــو رایـض، بــرای خـویـشـت تــاززمانه گوی و تو چوگان برای خویشت بـاز
اگــرچــه چــنــگ نـوازان لــطــیـف دســت بــونــدفـدای دسـت قـلم بـاد دسـت چـنگ نواز
تـویی، کـه جـور و بـخـیلی بـه تـو گـرفـت نشـیبچـنانکه داد و سخـاوت بـه تـو گرفت فراز
***
چـــون ســـپـــرم نـــه مـــیــان بـــزم بـــه نـــوروزدرمـه بــهـمـن بــتــاز و جــان عـدو سـوز
بــــاز تـــو بـــی رنـــج بــــاش وجـــان تـــو خـــرمبــانــی و بــا رود و بــا نــبــیــذ فــنــا روز
***
هــمــی بــرآیــم بـــا آن کــه بــرنــیــایــد خــلــقو بــرنــیــایـم بــا روز گــار خــورده گــریــز
چــه فـضـل مـیـرابــوالـفـضـل بــر هـمـه مـلـکـان؟چه فضل گوهر و یاقوت بـر نبـهره پـشیز؟
***
گــر نــه بـــدبـــخـــتـــمــی، مــراکـــه فـــگــنــد؟بـــه یـــکـــی جـــاف جـــاف زود غـــرس
او مــــرا پــــیــــش شــــیــــر بـــــپــــســــنــــددمــن نــتــاوم بــرو نـشــســتــه مــگــس
گـــرچـــه نـــامـــردمـــســـت، مـــهـــر و وفـــاشنـــشـــود هــیــچ ازیــن دلـــم یــرگـــس
گــــــــیـــــــردی آب جــــــــوی رز پــــــــنـــــــدامچــون بــود بــســتــه بــنـک راه ز خــس
***
گــرد گــل ســـرخ انــدر خـــطــی بـــکــشــیــدیتـاخـلق جـهان را بـفـگـندی بـه خـلالوش
کــافــور تــو بــالــوس بــود، مــشــک تــو بــانـاکبـالـوس تـو کـافـور کـنی دایم مغـشـوش

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج