عــنـوانـکـش ایـن صــحــیـفــه درددر طـی صــحــیـفـه ایـن رقـم کـردکـز قـیـس رمـیـده دل چــو لـیـلـیدریـافـت بـه سـوی خـویش مـیلـیمـی خـواسـت کـه غـور…
| عــنـوانـکـش ایـن صــحــیـفــه درد | در طـی صــحــیـفـه ایـن رقـم کـرد |
| کـز قـیـس رمـیـده دل چــو لـیـلـی | دریـافـت بـه سـوی خـویش مـیلـی |
| مـی خـواسـت کـه غـور آن بـدانـد | تـــا بـــهــره بـــه قــدر آن رســانــد |
| روزی کـــه پـــریــرخـــان آن حـــی | بــــودنـــد ز نـــر و مــــاده بــــا وی |
| بــا هـر پـسـری کـه خـنـده کـردی | بــی بــیـع و شـراش بــنـده کـردی |
| بــا هـر دخــتــر کـه لـب گـشـادی | پـیـشـش بــه کـنـیـزی ایـسـتـادی |
| بــودنــد دریـن هــنــر کــه نــاگــاه | قــــیـــس هـــنـــری درآمــــد از راه |
| رویــــی ز غــــبــــار راه پــــرگــــرد | جــــانـــی ز فــــراق یـــار پــــر درد |
| بــوسـیـد زمـیـن و مـرحـبــا گـفـت | بــر لـیـلـی و خــیـل او دعــا گـفـت |
| لـیـلـی سـوی او نـظـر نـیـنـداخـت | زان جــمـع بــه حـال او نـپــرداخـت |
| از عــشــوه کـشــیـده زلـف بــر رو | وز نــاز فـــکـــنــد چـــیــن در ابـــرو |
| بـا هـر کـه نـه قـیس خـنـده آمـیـز | بـا هـر کـه نـه قـیس در شـکـر ریـز |
| بــا هـر کـه نـه قـیـس در تـبــسـم | بــا هـر کــه نـه قــیـس در تــکــلـم |
| رو در هـمـه بــود و پــشــت بــا او | خــوش بــا هـمــه و درشــت بــا او |
| قـیـس ار بـه رخـش نـظـاره کـردی | از پـــیــش نــظـــر کــنــاره کـــردی |
| ور آن بــه سـخـن زبــان گـشـادی | ایـن گــوش بــه دیـگــری نــهــادی |
| چـون قـیس ز لـیلـی این هنـر دید | حــال خــود ازیـن هــنــر دگــر دیــد |
| شــاخ امـلــش گــلــی دگــر کــرد | شـــد لــالــه ســـرخ او گــلــی زرد |
| از هـر مـژه لـعــل تــر فـرو ریـخــت | بــر صــفـحــه زر گـهـر فـرو ریـخــت |
| پــــرده ز رخ نـــیـــاز بــــرداشــــت | ویـن پــرده جــانــگــداز بــرداشــت |
| کـــان رونــق کــار و بـــار مــن کــو | وان حــرمــت و اعــتــبــار مــن کــو |
| خـوش آنکـه چـو لـیلـی ام بـدیدی | از صــحـــبـــت دیــگــران رمــیــدی |
| بـا مـن بـودی بـه مـن نشـسـتـی | بــا مـن ز سـخـن دهـن نـبـسـتـی |
| زو خــواســتــمــی بـــه روزگــاران | عــــذر گــــنـــه گــــنـــاهـــکــــاران |
| کــو بــا هـمـه بــی گـنـاهـی مـن | یـک تــن پــی عــذرخــواهـی مــن |
| گـر مـی نشـود شـفـیع مـن کـس | این اشک چو خون شفیع من بـس |
| لـیـلـی چــو غـزلـســرایـیـش دیـد | ویـن نـغــمـه جــانـگـداز بــشــنـیـد |
| آور ز جـــمــلــه رو بـــه ســویــش | بـگـشـاد زبـان بـه گـفـت و گـویـش |
| شــد در رخ او ز لــطــف خـــنــدان | گـفــت ای شــه خــیـل دردمـنـدان |
| مــا هــر دو دو یــار مــهــربــانــیـم | وز زخــمــه عــشــق در فــغــانـیـم |
| بـــیــگــانــه تــنــیــم و آشــنــا دل | پــر چــنــگ زبـــان و پــر صــفــا دل |
| چـــیــن در ابـــرو اگــر فـــکـــنــدم | تـا ظـن نـبــری کـه کـیـن پـسـنـدم |
| بــــر روی گــــره مـــیـــان مــــردم | بـــــاشــــد گــــره زبـــــان مــــردم |
| عـشـقـت کـه بـود ز نقـد جـان بـه | چــون گــنـج ز دیـده هـا نـهـان بــه |
| چـون قـیـس شـنـیـد این بـشـارت | شد هوشش ازین سخن بـه غارت |
| بـر خاک چـو سایه بـی خود افتـاد | در ســایـه آن ســهـی قــد افــتــاد |
| تــا دیـر کــه از زمــیـن نـجــنـبــیـد | گـفـتـند بـه خـواب مـرگ خـسـبـید |
| بــر چـهـره زدنـد آبــش از چــشـم | آن آب نـبــرد خــوابــش از چــشــم |
| خـوبــان عـرب ز جــا بــجـسـتــنـد | هـنـگـامـه خـویـش بـرشـکـسـتـنـد |
| رفــتــنـد هـمــه فــتــان و خــیـزان | از تـــهــمـــت قـــتـــل او گـــریــزان |
| نـنـشـسـت ازان پــریـرخــان کـس | او مـانـد هـمـیـن و لــیـلـی و بــس |
| او خـفـتـه و لـیلـی اش بـه بـالـین | بــر مــاه هـمـی فــشــانـد پــرویـن |
| یعنی که به داغ شوق مرده ست | وز محنت عشق جان سپرده ست |
| تـــا آخــر روز حـــالــش ایــن بـــود | چـون مـرده فـتـاده بــر زمـیـن بــود |
| چون روز گذشت و چـشم بـگشاد | چـشـمش بـه جـمال لـیلـی افـتـاد |
| او نـیـز ز دیـده خــون فـشـان کـرد | وز هـر مـژه سـیـل خــون روان کـرد |
| لــیـلــی پــرســیـد کــای یـگــانــه | در مـجــمـع عــاشــقـان فــســانـه |
| ای بــی خــودی از کـجــا فـتــادت | ویـن بــاده بــی خــودی کــه دادت |
| گـفـتـا ز کـف تـو خـوردم ایـن مـی | ویــن بـــاده تــو دادیــم پـــیــاپـــی |
| بــر مـن ز نـخـسـت تــافـتـی روی | بـسـتـی ز سـخـن لب سـخـنگـوی |
| کـــف در کـــف دیــگــران نــهــادی | رخ در رخ دیــــگــــران ســــتــــادی |
| پــیـش آمـدمـت فــکــنـدیـم پــس | خـوارم کردی بـه چـشـم هر خـس |
| وآخــــر در لـــطــــف بــــاز کـــردی | صــد عــشــوه و نــاز ســاز کــردی |
| چــون پــروردی بــه درد و صــافــم | یـک جــرعــه نـداشــتــی مـعــافـم |
| گـفـتـی سـخـنـان مـسـتـی انگـیز | کـردی زان مـی بـه مـسـتـیـم تـیـز |
| گـر بــی خـودیـی کـنـم چـه چـاره | مــن آدمــیــم نــه ســـنــگ خـــاره |
| لـیـلـی چـو شـنـیـد ایـن حـکـایـت | گــفــتــا بــه کــرشــمــه عــنــایـت |
| بــا قــیــس کــه ای مــراد جــانــم | قـــوت ده جــــســــم نـــاتــــوانـــم |
| دردی که تـو راسـت حـاصل از من | داغــی تــو راســت بــر دل از مــن |
| درد دل مـــن ازان فـــزون اســــت | وز دایــره صـــفـــت بـــرون اســـت |
| شد قیس ز ذوق این سـخـن شاد | شـادان رخ خـود بـه خـانـه بــنـهـاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
