فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 30 اردیبهشت 1403

در صحرا و دشت گردیدن مجنون و خطاب کردن وی با گردباد

ریــحــان شــکــن حــریــم ایــن بـــاغایـن بــو دهـد از نـسـیـم ایـن بــاغکـــان لـــالـــه داغـــدار هـــر دشـــتاز نـوفـل و نـوفـلـی چـو بـرگـشـتآز…

ریــحــان شــکــن حــریــم ایــن بـــاغایـن بــو دهـد از نـسـیـم ایـن بــاغ
کـــان لـــالـــه داغـــدار هـــر دشـــتاز نـوفـل و نـوفـلـی چـو بـرگـشـت
آزاده ز هــــــــر گــــــــروه بـــــــــودیآواره دشـــــت و کـــــوه بــــــودی
هــر جـــا کــه کــســی ز دور دیــدیچـــون آهــو و گـــور ازو رمـــیــدی
یــــک روز فــــرود حــــال و وجــــدششـد جـای بـه کـوهـسـار نـجـدش
جـــا قـــلــه کـــوه خـــاره مــی کـــرددر هـر طــرفــی نـظــاره مـی کـرد
دیــده بـــه دیــار لــیــلــی افـــکـــنــددر کـوزه ز گـریـه سـیـلـی افـکـنـد
شوقش بـه درون چـو کوه بـنشسـتقـاروره صـبــر خــرد بــشــکـســت
پـــیــکـــی طـــلــبـــیــد کـــز دیــارشآرد بـــــه حــــریــــم دل قــــرارش
گــویــد خــبـــر و بــیــان کــنــد حــالاز مــنــزل یــار و ربـــع و اطـــلـــال
نــــــاگــــــاه ز گــــــرد ره ســــــوادیبـــنــمــود چـــه دیــد گـــردبـــادی
زان خــــاک دیـــار بــــار بــــســـتــــهپــرده بــه رخ از غــبـــار بــســتــه
افــتــاد بــه ســجــده بــر زمــیــنــشبــگــشــاد زبـــان بــه آفــریــنــش
کـــای صـــوفـــی گــرد گــرد رقـــاصبـی زحـمـت پـا بـه رهـروی خـاص
وی دشـــت نـــورد کـــوه پـــیــمـــاینگرفتـه سکون دو دم بـه یک جای
در پــای تــو کـوه و دشــت یـکـســاندر کــوه روی چـــو دشــت آســان
پـــیــچـــان شـــده اژدهــا نــمــایــیبــر خــویـش ولــی نــه اژدهــایـی
سـر بــر فـلـک اژدهـا کـه دیـده سـتجـولان زده بـر هوا کـه دیده سـت
خــیـزان نـخــلـی ز خــاک گــســتــاخنـی بـیـخ تـو را پـدیـد و نـی شـاخ
ویـن طــرفــه کــه گــر ز بــاغ خــیـزیمــیــوه فـــکــنــی و بـــرگ ریــزی
نـــی راه تـــو بـــی غـــبـــار هــرگـــزنــی یــک جـــایــت قـــرار هــرگــز
افــــتــــاده تــــو درخــــت چــــالـــاکبــرداشـتــه تــو خــار و خــاشــاک
پـــیــچــیــده چـــو دودی و نــه دودیدوری ز ســـیــاهــی و کـــبـــودی
پـــرگـــاری کـــاخ ســـقـــف زنـــگـــارچــون قـصـر ارم ز تــو سـتــون دار
کـشـتـی سـت در آب ربـع مـسـکـونتــو تــیــری و بـــادبــانــت گــردون
بــر کــشــتــوران دریــن نــشــیــمــنویــران ز تـــو صــد هــزار خــرمــن
امـــروز دلـــم بـــه ســـیـــنـــه خـــرماز مـقــدم تــوســت خــیـر مـقــدم
سـویـم کـه شـده ســت رهـنـمـایـتجـــان بـــاد فــدای خــاک پـــایــت
بــــر مـــن ز ره کـــرم گـــذشـــتــــیوآرام مـــن رمـــیــده گـــشـــتـــی
از مـــنـــزل یـــار بـــســـتـــه ای بـــارکــایـد ز تــو بــوی مـشــک تــاتــار
این خـاک کـه عـطـر مـحـمل تـوسـتچـون نافـه چـین حـمـایل تـوسـت
گـــر از در اوســـت بــــر ســـرم ریـــزچــون سـرمـه بــه دیـده تــرم ریـز
خاشاک تو کش شمیم مشک استریحـان تـری و عود خـشـک اسـت
زان آتــــش مـــن بــــلـــنـــد گــــردانبــر وی دل مــن ســپــنــد گــردان
زان جــان و جــهـان خــبــر چــه داریبـگـشـای زبــان بـه هـر چـه داری
بــی او دل مـن ز غـصـه خــون اسـتبـی من دل او بـگو که چـون است
از یــاد ویــم فــرامــشــی نــیــســتوز حـرف وفاش خـامشـی نیسـت
هــرگـــز گـــذرم بـــه دل نـــهــانـــشجــنـبــد بــه حـدیـث مـن زبــانـش
هـیهـات چـه جـای ایـن سؤال اسـتدارم هـوسـی ولـی مـحـال اسـت
شــه بـــهــر گــدا کــجـــا کــشـــد آهمـه سـوی سـهـا کـی افـکـنـد راه
شـب کـیـسـت طـفـیـلـی سـگـانـشسـوده سـر خــود بــر آســتــانـش
او کــرده بــه بــالــش خــوش آهـنـگبـر بـسـتـر غـم سـر مـن و سـنگ
او داده بـــه مــهــد عــیــش پــهــلــومـن خـفـتـه بــه خـاک خـواریـم رو
چـــون روز شـــود ز خـــواب خـــیـــزدبــــر لـــالـــه تــــر گـــلـــاب ریـــزد
اول ســــوی او کــــه مـــی گـــرایـــددیـده بـه رخـش کـه مـی گـشـاید
گــرد دمــنـش ز مــن بــدل نـیـســتگرینده چـو من بـر آن طلل نیسـت
از دور کـــه مــی کـــنــد نــگـــاهــشدر طـوف بـه گـرد خـیمـه گـاهـش
آنـجــا کـه شـود بــه عـشـوه خـنـدانگــریــه کـــه کـــنــد ز دردمــنــدان
وان دم کــه شــود ز لــب شــکــرریـزدنـدان طــمـع کـه مـی کـنـد تــیـز
گـاهـی کـه بــود بـه هـودجـش جـایدر راه طــلـب کـه مـی نـهـد پــای
روزی کــه قــدم نــهـد بــه مــحــمــلز آب مـژه کـیـسـت مـانـده در گـل
شـبـها که بـه خـانه اش مقام اسـتبـنشسته بـه پـاس او کدام است
بــیـنـا بــه رخـش کـسـان و مـن کـورنــزدیـک هــمــه بــه او و مــن دور
تــو بـــاد ســبـــکــروی و مــن خــاکتـو صرصر و من شکستـه خاشاک
گـاهـی کــه بــه ســوی او زنـی رایبــردار بــه دسـت لـطـفـم از جـای
چــون خــاک رهــم بــه کــوی او بـــرخــاشـاک آســا بــه ســوی او بــر
تــــا بــــر ســـر راه او نـــشـــیـــنـــمیــک بـــار دگــر رخــش بــبــیــنــم
ور زانـــکـــه نـــیــم بـــدیــن ســـزاواربـــگــذار مــرا غــریــب و بـــیــمــار
بــــیـــمـــاری مـــن بــــگـــوی بــــا اوویـــن زاری مـــن بـــگـــوی بــــا او
کــــای کــــام دل و مــــراد جــــانــــمبــیـنـایـی چــشـم خــونـفـشـانـم
زان روز کــــه مــــانــــده از تــــو دورمتــا ظـن نـبــری کـه مـن صــبــورم
جـــــــان و دل پـــــــاره پـــــــاره دارملـیـکـن چــه کـنـم چـه چــاره دارم
هـر تـن کـه ز جـان بـه داغ دوریسـتتــنـهـایـی او نـه از صـبــوریـســت
خــواهــد کــه ز جــان جــدا نــمــانــدلــیـکــن چــه کــنـد نـمــی تــوانـد
هـــر حـــیـــلـــه کـــه بــــود آزمـــودمنی صلح و نه جنگ داشت سودم
سـودی نـدهـد چـو نـیـسـت تــقـدیـرنـی سـعـی جـوان نـه هـمـت پـیر
زیـــن پــــس مـــن و داغ نـــامـــرادیافــتــان خــیـزان بــه کــوه و وادی
افــتـــم شــب هــا چـــو نــاتـــوانــیخـیـزم بـه سـحـر چـو نـیم جـانـی
دانــم کــه دل تــو نــیـز خــون اســتوز دسـت تـو چـاره ام بـرون است
لــیــکــن بــکــن ایـنــقــدر کــه بــاریدر دامـــن کـــوه و کـــنــج غـــاری
چـون بـی تـو بــه سـر رسـد حـیـاتـمیــادی بـــکــنــی پــس از وفــاتــم
ایــن گــفــت و چــو پـــادشــاه خــاوربــگـســســت طــنـاب خــیـمـه زر
زد چــــرخ بــــه عــــرصــــه زمـــانـــهبـــر رســم عــرب ســیــاه خــانــه
مـسـکـین سـر خـود بـه خـاره بـنـهادبــر بــسـتـر خـار بــی خـود افـتـاد
چـشمش همه شب بـه خـواب نغنودبـیـهـوش فـتـاد خـوابــش ایـن بـود

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج