چـون سـلـطـان جـوان شـاه جـوانـبـخـتکـه بـرخـوردار بـاد از تـاج و از تـخـتســـریــر افـــروز اقـــلـــیــم مـــعـــانـــیولــایــت گــیــر مــلــک زنـ…
| چـون سـلـطـان جـوان شـاه جـوانـبـخـت | کـه بـرخـوردار بـاد از تـاج و از تـخـت |
| ســـریــر افـــروز اقـــلـــیــم مـــعـــانـــی | ولــایــت گــیــر مــلــک زنــدگــانــی |
| پـــنــاه مــلــک شــاهــنــشــاه طــغــرل | خــداونـد جــهـان ســلـطــان عــادل |
| مـلـک طــغــرل کــه دارای وجــود اســت | سـپـهـر دولـت و دریـای جـود اسـت |
| بـه سـلطـانی بـه تـاج و تـخـت پـیوسـت | به جای ارسلان بـر تخت بـنشست |
| مـن ایـن گـنـجــیـنـه را در مـی گـشــادم | بــنــای ایـن عــمــارت مــی نـهـادم |
| مــبــارک بــود طــالــع نـقــش بــســتــم | فـلـک گـفـتـا مـبـارک بـاد و هسـتـم |
| بـدین طـالع که هسـت این نقش را فـال | مرا چـون نقـش خـود نیکو کند حـال |
| چــو نـقـش از طــالـع ســلـطــان نـمـایـد | چو سلطان گر جهان گیرست شاید |
| ازیـن پــیــکــر کــه مــعــشــوق دل آمــد | بــه کـم مـدت فـراغـت حـاصـل آمـد |
| درنــــگ از بـــــهــــر آن افــــتـــــاد در راه | کـه تـا از شـغـلـها فـارغ شـود شـاه |
| حــبــش را زلــف بـــر طــمــغــاج بــنــدد | طــراز شــوشــتــر در چــاج بـــنــدد |
| بـــه بـــاز چـــتـــر عـــنــقـــا را بـــگــیــرد | بــــه تـــاج زر ثـــریـــا را بــــگـــیـــرد |
| شــکــوهـش چــتــر بــر گـردون رســانـد | سـمـنـدش کـوه از جـیحـون جـهانـد |
| بــه فــتــح هــفــت کــشــور ســر بــرآرد | ســـر نــه چـــرخ را در چـــنــبـــر آرد |
| گـهـش خــاقـان خــراج چــیـن فـرســتــد | گـهـش قـیصـر گـزیـت دین فـرسـتـد |
| بــحــمــدالــلــه کــه بــا قــدر بــلــنــدش | کـمـالـی در نـیـابــد جـز سـپــنـدش |
| مــن از شــفــقــت ســـپـــنــد مــادرانــه | بـــدود صـــبـــحـــدم کـــردم روانـــه |
| بــه شـرط آنـکـه گـر بــوئی دهـد خــوش | نـهـد بــر نـام مـن نـعـلـی بــر آتـش |
| بـــدان لــفــظ بــلــنــد گــوهــر افــشــان | کـه جـان عـالـمـسـت و عـالـم جـان |
| اتــابــک را بــگــویــد کــای جــهــانــگــیـر | نظـامـی وانگـهی صـدگـونه تـقـصـیر |
| نـــیـــامـــد وقـــت آن کـــاو را نـــوازیــم؟ | ز کــار افــتــاده ای را کـار ســازیـم؟ |
| به چشمی چشم این غمگین گشائیم؟ | بـه ابـروئیش از ابـروچـین گشـائیم؟ |
| ز مـلــک مــا کــه دولــت راســت بــنـیـاد | چـه بــاشـد گـر خـرابـی گـردد آبــاد |
| چــنـیـن گـویـنـده ای در گـوشـه تــا کـی | سخندانی چنین بـی تـوشه تـا کی |
| از آن شــد خــانـه خــورشــیـد مــعــمـور | کــه تــاریـکــان عــالــم را دهـد نــور |
| ســخــای ابـــر از آن آمــد جــهــانــگــیــر | کـه در طـفـلی گیاهی را دهد شـیر |
| کـنون عـمریسـت کـین مرغ سـخـنسـنج | بـه شـکـر نعـمـت مـا مـی بـرد رنـج |
| نــخـــورده جـــامــی از مــیــخـــانــه مــا | کــنــد از شــکــرهـا شــکــرانـه مــا |
| شـفـیعـی چـون مـن و چـون او غـلـامـی | چـو تـو کیخـسـروی کـمتـر ز جـامی |
| نـظـامـی چـیـسـت ایـن گـسـتــاخ روئی | کـه بـا دولـت کـنی گـسـتـاخ گـوئی |
| خــداونـدی کـه چــون خــاقـان و فـغـفـور | به صد حاجت دری بـوسندش از دور |
| چـه عـذر آری تـو ای خـاکـی تـر از خـاک | کـو گـویـائی دریـن خــط خــطـرنـاک |
| یـکـی عــذر اســت کــو در پــادشــاهـی | صــــفــــت دارد ز درگــــاه الـــهـــی |
| بـــدان در هــر کـــه بـــالـــاتـــر فـــروتـــر | کـسـی کـافـکـنده تـر گسـتـاخ روتـر |
| نــه بــیــنــی بــرق کــاهــن را بــســوزد | چـــراغ پـــیــره زن چــون بـــرفــروزد |
| همـان دریا کـه موجـش سـهمـناکـسـت | گـلی را بـاغ و بـاغـی را هلاکـسـت |
| ســلــیـمــانـســت شــه بــا او دریـن راه | گهی ماهی سـخـن گوید گهی ماه |
| دبـــیــران را بـــه آتـــش گــاه ســـبـــاک | گهی زر در حـسـاب آید گهی خـاک |
| خــدایــا تــا جــهــان را آب و رنــگــســت | فـلـک را دور و گـیتـی را درنـگـسـت |
| جــهـان را خـاص ایـن صـاحــبــقـران کـن | فـلـک را یـار این گـیتـی سـتـان کـن |
| مــمــتـــع دارش از بـــخـــت و جـــوانــی | ز هـر چــیـزش فــزون ده زنـدگـانـی |
| مــــبـــــادا دولـــــت از نــــزدیــــک او دور | مــبـــادا تـــاج را بـــی فــرق او نــور |
| فــراخــی بـــاد از اقــبــالــش جــهــان را | ز چـتــرش سـربــلـنـدی آسـمـان را |
| مـــقـــیـــم جـــاودانـــی بـــاد جـــانـــش | حـــریــم زنــدگــانــی آســـتـــانــش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
