فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 18 اردیبهشت 1403

خواب کردن حبشی و باز بردن دایه وی را به خانه

شـب چـو نزدیک شد بـه وقت سـحـرحــبــشـی بــرد سـوی بــالـیـن سـرچـشم حس بـست ازین جـهان خرابداد نــقــد خـــرد بـــه غــارت خـــوابدایـه آن را چـو دیـ…

شـب چـو نزدیک شد بـه وقت سـحـرحــبــشـی بــرد سـوی بــالـیـن سـر
چـشم حس بـست ازین جـهان خرابداد نــقــد خـــرد بـــه غــارت خـــواب
دایـه آن را چـو دیـد چـابـک و چـسـتبــاز بــردش بــه خـوابــگـاه نـخـسـت
بــیـخـود افـتــاد تــا بــلـنـدی چـاشـتچــاشـتــگـاه بــلـنـد ســر بــرداشـت
چــشــم مـالـیـد و هـر طــرف گــردیـدزانـچـه شـب دیـده بــود هـیـچ نـدیـد
دیــد ازان مـــنـــزل چـــو عـــلـــیــیــنرخــت خــود در نـشـیـمـن سـجــیـن
نــه ازان هــمــدمــان شــب خــبــرینـــه ازان شــــادی و طــــرب اثــــری
نـــه ازان آفـــتــــاب جـــاه و جـــمـــالهـیـچ چـیزش بـه دسـت غـیر خـیـال
ره بــه مـقـصـود خـود ز پــیـر و جــوانجـست چـندانکه داشت تـاب و تـوان
نـــاشـــده بـــر مـــراد خـــود فـــیــروزمــاتــمـی در گــرفــت عــالــم ســوز
دوسـتــی حـال وی چــو آنـسـان دیـدمــوجــب آنــچــه دیــد ازو پــرســیــد
گـفــت بــس حــال مـشــکــلـی دارمغـرقـه گـشـتــه بــه خـون دلـی دارم
زد ره مــن بـــه عــشــوه نــاگــاهــیدلـپـذیـری بــه حـسـن و دلـخـواهـی
بــی نـظــیـری کـه شــد زبــان مـقـالعـقـل را در صــفـات حــســنـش لـال
گـر کـســی نـعـت و نـام او پــرســیـدیــا مــحــل یــا مــقــام او پـــرســیــد
ور بـــگــویــد کــجـــاســت خـــانــه اوخـــانـــه کـــیــســـت آشـــیــانـــه او
مــولــدش خــلــخ اســت یــا فــرخــارمـسـکـنـش تــبــت اسـت یـا تــاتــار
شـاه اقـلـیـم و مـاه کـشـور کـیـسـتخـصم جـانسوز و یار غمخـور کیست
چـشـم او سـرمـه نـاک افـتـاده سـتیا خـود از سـرمـه پـاک افـتـاده سـت
نخل قدش که صنع حق بـستـه ستمـعـتـدل یـا بــلـنـد یـا پــسـت اسـت
گـیـسـویش چـون کـمـنـد تـافـتـه انـدیــا پـــی دام و بـــنــد بـــافــتــه انــد
رخش از نقش خال و خط ساده ستیـا خـود آن زیـب دیـگـرش داده سـت
لـعـلـش آمـد حــیـات تــشــنـه لـبــانیـــا هـــلـــاک مـــراد دل طـــلـــبـــان
ابــروی او کـه در جــهـان طـاق اسـتقـبــلـه عـاشـقـان مـشـتــاق اســت
شـد ز پــیـوســتــگـیـش پــیـوســتــهبــر جــهــان راه عــافــیـت بــســتــه
یـا گـشـاده ســت و رخــنـه گـاه بــلـابــــاز کــــرده بــــه روی اهــــل ولــــا
از دهــان و مــیـانــش هـیـچ نــشــانهـیـچ کـس یـافــت آشــکـار و نـهـان
یـا خــود آن ســر مــخــفــی مــرمــوزهـسـت مـسـتــور سـر غـیـب هـنـوز
هـر چـه زین نـکـتـه هـا خـیـال کـنـنـدوز مــن خــســتــه دل سؤال کــنـنـد
جـز خـمـوشـی جـواب دیگـر نـیـسـتجـز نـدانـم سـخـن مـیـسـر نـیـسـت
زانــکـــه مــن در جـــمــال آن دلـــبـــرمــعــنــیــی دیــده ام بـــرون ز صــور
گــر چــه آن مــعــنــی ز صــورت فــرددر لـــبـــاس صـــور تـــجـــلــی کـــرد
نــور آن بـــرق پــرده ســوز افــروخــتسر به سر پرده های صورت سوخت
مــحـــو مــعـــنــی و فــارغ از صـــورمنــیــســت از جـــلــوه صــور خــبـــرم
پـیش مـن نـیـسـت رخ ز خـط مـمـتـاززلــف او رانــمــی شـــنــاســـم بـــاز
گـر کـشـد چـشـم او بــه تـیـغ سـتـمور دهـــد لــــعــــل او نـــویـــد کــــرم
هــر دو در ذوق مــن بــود یــکــســاننـیسـت این مـشـکـل آن دگـر آسـان
دأب مـن نـیـسـت جــز مـحــبــت ذاتذات بـر مـن زده سـت ره نـه صـفـات
مـن صــفـت بــهـر ذات مـی خــواهـمنــز بـــرای صـــفـــات مـــی کـــاهــم
چــون ز دل بــرق عـشـق شـد لـامـعذات مــتــبــوع شــد صــفــت تــابـــع
مـن صــفــت بــهـر ذات دارم دوســتنـه کـه در عـشـق ذات تـابـع اوسـت
چــون کـنـی مـیـل ذات بــهـر صــفـاتهسـت معـشـوق تـو صـفـات نه ذات
هر صـفت کش تـو عاشـقی بـه مثـلچـون شـود بــا نـقـیـض خـود مـبــدل
عــشــق تــو نــیـز رو نــهــد بــه زوالبــلـکـه گـیـرد بــه نـفـرت اسـتـبــدال

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج