چــنــیـن اســت در ســفــرهــای قــدیــمز فـــیــثـــاغـــرس آن الــهــی حـــکــیــمکـه چــون قــفــل درج ســخــن بــاز کــردجـــهـــان را گـــهـــر ر…
| چــنــیـن اســت در ســفــرهــای قــدیــم | ز فـــیــثـــاغـــرس آن الــهــی حـــکــیــم |
| کـه چــون قــفــل درج ســخــن بــاز کــرد | جـــهـــان را گـــهـــر ریـــز ایـــن راز کـــرد |
| که ای چون صدف جمله تـن گشته گوش | گـشـا یک نـفـس گـوش حـکـمـت نیوش |
| خــدایـی کـه آغـاز هـر هـسـتــی اوسـت | بــلـنـدی ده قـدر هـر پــســتــی اوسـت |
| ازو شـــد بــــه مـــا فـــتـــح بــــاب جـــود | و زو یــــافــــت نــــور آفــــتــــاب وجــــود |
| ز آلــــودگــــی داد جـــــانــــیــــت پـــــاک | کـــزو زنـــدگـــی دارد ایـــن آب و خــــاک |
| چــــنـــان پــــاک کـــامـــد بــــدو بــــاز ده | رهــــــــش در ســــــــرا پــــــــرده راز ده |
| ز آلــایــش طـــبـــع پـــاکـــش بـــشـــوی | وز آن پــس کـنـش ســوی آن پــاک روی |
| ســزاوار آن پـــاک جـــز پـــاک نــیــســـت | بــه گـردون شـدن قـوت خــاک نـیـســت |
| چــو گـشــتــی شــنـاســای یـزدان پــاک | کسـی گر نه بـشـناسـدت زان چـه بـاک |
| بــه قــربــش تــوانــی رســیــدن ولــیــک | بــه کــردار نــیــکــو نــه گــفــتــار نــیــک |
| چــو کــردار هــمــراه گــفــتــار نــیـســت | بــه گـفــتــار کـس را بــدو بــار نـیـســت |
| نـــگـــهــدار خـــود را ز هــر کـــار زشـــت | کــه نــایـد ز پــاکــان نــیـکــو ســرشــت |
| مــشــو غــره کــان را نــدانــســت کــس | تــو دانـســتــی آن را بــه تــنـهـا و بــس |
| تـــو را دیــده بـــیــنـــا و دل هـــوشـــیــار | ز خــود از هــمــه بـــیــشــتــر شــرم دار |
| اگـر لـب گـشـایـی بــه حـکـمـت گـشـای | مـشـو هـمـچـو بــی حـکـمـتـان ژاژخـای |
| و گــر نــی ز گــفــتـــار خــامــوش بـــاش | پــی فـهـم حـکـمـت هـمـه گـوش بــاش |
| چـو بــنـدد شـب تــیـره مـشـکـیـن نـقـاب | ازان پـیـش کـافـتـی ز پــا مـسـت خـواب |
| زمــــانــــی چـــــراغ خـــــرد بـــــرفـــــروز | بــبــیـن در فــروغــش عــمــل هــای روز |
| کـه روز تــو در نـیـک و بــد چـون گـذشـت | در اشـغـال روح و جـسـد چـون گـذشـت |
| کــجــا کــامــت از اســتــقــامــت فــتـــاد | ز ســـر حــــد راه ســـلـــامـــت فـــتــــاد |
| تــلــافــی کــن آن را بـــه عــجــز و نــیــاز | بـــــه آمـــــرزش از ایـــــزد کـــــارســـــاز |
| کـــجـــا پـــا نـــیـــفـــتـــادت از ره بــــرون | عـنـایـت بــه طــاعــت شــدت رهـنـمـون |
| زیــــادت کــــن آن را بــــه شــــکــــرآوری | فـــزایــش ده آن را بـــه خـــدمــتـــگــری |
| اگـر هـر شـب ایـن صـورت آری بــه جــای | شـــوی خــــاص درگـــاه قـــرب خــــدای |
| اگــر چـــون شـــکــوفــه ز بـــاران غــیــب | درم هــای ســیــمــت بــرویــد ز جــیــب |
| چــو شــاخ شــکــوفــه مــبـــاش از کــرم | کــه بـــر خـــاک و خــاشــاک ریــزی درم |
| چـنـان هـم مـشـو مـمـسـک و زرپـرسـت | کـه چــون افـتــدت تــنـگـه زر بــه دسـت |
| بـــه ضــرب طــپــانــچــه تــو را آن ز کــف | نــگــردد جـــدا چـــون جـــلــاجـــل ز دف |
| مــزی نـاخــوش و خــوش ز نـابــود و بــود | طــریــق وســـط ورز در بـــخـــل و جـــود |
| هر آن کس که در دوستی راست نیست | بـدو دشـمنی جـز کم و کـاسـت نیسـت |
| چـو در عـقـل و دین نـیـسـتـش روشـنـی | حــذر کــن کـه بــا وی کـنـی دشــمـنـی |
| تـهی کـن ز اندیشـه اش مـغـز و پـوسـت | نه با خویش دشمن شمارش نه دوست |
| مــکـــن چـــون فـــرومــایــگــان دل گــران | ز حــــاجــــت روایــــی حــــاجــــتــــوران |
| چـو بــاشـد دو صـد حـاجــتــت بــا خـدای | بــر اربــاب حــاجــت مـزن پــشــت پــای |
| دریــن پـــر دغـــا گـــنـــبـــد نــیــلـــگـــون | چــو خــواهـی کـه کـس را کـنـی آزمـون |
| مـــشـــو غـــره حـــســـن گـــفـــتــــار او | نــظـــر کــن کــه چـــونــســـت کــردار او |
| بـسـا کـس کـه گـفـتـار او دلـکـش اسـت | ولی فعل و خـویش همه ناخـوش اسـت |
| چــو زایـد ز فــعــلــش هــمــه درد و رنــج | چـه حـاصـل کـه دارد زبـان سـحـر سـنـج |
| گـرفــتــم کـه بــر خــلـق شــاهـی کـنـی | نـشــایـد ز تــو کـانـچــه خــواهـی کـنـی |
| بــکــن آنـچــه بــایـد وگــر فــی الــمــثــل | در ارکــان جـــاهــت فــتـــد صــد خــلــل |
| نـه از خــرده دانـیـســت جــان کـاســتــن | بــه آن گـنـج و مـال جــهـان خــواسـتــن |
| مـخـواه آنـچـه کـم داد بـی بـخـت دسـت | بـه خـسـت تـوان پـای او سخـت بـسـت |
| بـــه هــر جــا وزد بـــاد احــســان و جــود | فـــرو ریـــزدش شــــاخ و بــــرگ وجــــود |
| مــنــه دیــده بـــر گــرد خــوان ســپـــهــر | بــــگـــردان رخ از گـــرده مـــاه و مـــهـــر |
| مـکــن نـیـش دنـدان بــر آن لـقــمـه تــیـز | کـه نـاخــورده یـک لـقـمـه گـویـنـد خــیـز |
| مـشـو چــو خـسـان سـخــره حــرص و آز | بـــه چـــیــزی کــه امــروز داری بـــســاز |
| مـخــور غــم کـه فــردا چــه پــیـش آیـدت | در زرق بــــر رو کــــه بــــگـــشــــایـــدت |
| زهـی طــفــل نــادان کــه در دســت نـان | بـــود بـــهــر نــان دگــر خـــون فــشـــان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
