خـرد جـمـلـه لـب شـد زمـیـن بـوس رازمـیـن بــوســی اســقـلـیـنـوس راحکیمی که چون لب به حکمت گشادز طـبـع گـهـربــارش ایـن نـکـتـه زادکـــه ای غـــرقـــ…
خـرد جـمـلـه لـب شـد زمـیـن بـوس را | زمـیـن بــوســی اســقـلـیـنـوس را |
حکیمی که چون لب به حکمت گشاد | ز طـبـع گـهـربــارش ایـن نـکـتـه زاد |
کـــه ای غـــرقـــه نـــعـــمـــت ایــزدی | گــرفــتـــار کــفــران ز نــابـــخــردی |
بـبـین نـعـمـت و شـکـر نعـمـت بـگـوی | بــبــیـن زلـت و دل ز زلـت بــشـوی |
ز شـکـر اسـت نـعـمـت فـزایـش پـذیـر | اگــر مــرد راهــی ره شــکــر گــیـر |
مــبـــادا رود پـــای نــعــمــت ز جـــای | فـروبــنـدش از رشـتـه شـکـر پــای |
عـــبـــادتـــگـــران خـــدا نــاشـــنــاس | چــو گــردنـده گــاونـد گـرد خــراس |
کـه هر چـند خـالی ز گـردش نزیسـت | نمی داند آن گردش از بهر چیست |
بــه صـد وایـه مـحـتـاج جـان کـاسـتـن | بـه از حـاجـت از ناکسان خواستـن |
بــه خــواهـش ازیـشـان مـریـز آبــروی | مـــدار آبــــرو را کـــم از آب جــــوی |
نـه زر ده بــه گـســتــاخ فـاجــر نـه زور | مــددگــاری او مــکـــن در فـــجـــور |
مـی و شـاهـدش را کـه آمـادگـیسـت | ز تـو می فـروشـی و قـوادگـیسـت |
مــکــن ضــایـع انــعــام خــود زیـنــهـار | بـه حـق نـاشـنـاسـان حـق نـاگـزار |
بــه بــحــر انـدرون بــه گـهـر ریـخــتــن | کـه در کـیسـه سـفـلـه زر ریـخـتـن |
بـه تـعـلـیم نـاکـس زبـان کـم گـشـای | کـه تـعـلـیم او نیسـت دانش فـزای |
ز دانــش دلـــش کـــی مــنــور شـــود | بـه سـگ آب ریزی نجـس تـر شـود |
ســلــامـت اگــر بــایـدت گــوش بــاش | ز گـفـتـار بـیـهـوده خـامـوش بــاش |
وگـر زانکـه گویی سـخـن راسـت گوی | بــه جــز راسـتــی زیـور آن مـجـوی |
نــــدانــــد دل هـــیـــچ دانــــشــــوری | سـخــن را بــه از راســتــی زیـوری |
بــه صـنـعـت سـخـن را کـه آراسـتــی | چه حاصل چو خالیست از راستـی |
نـه تــنـهـا شـعـار زبــان اســت صـدق | حـصار تـن و حـرز جـان است صدق |
دریـن کـهـنـه بـیـشـه دورنـگـی مـکـن | ز شـیری زنی دم، پـلـنـگـی مـکـن |
درون و بــرون را بــه هـم راسـت سـاز | ز کـج بــاز بــهـتـر بــود راسـت بــاز |
درون را بـــیــارای هــمـــچـــون بـــرون | و یــا کــن بــرون را بــه رنــگ درون |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج