مسـکین پـدرش خـبـر چـو زان یافتچـون بـاد بـه سوی او عنان تـافتمـــهـــر پــــدری ز دل زدش جـــوشوز مـهـر کـشــیـدش انـدر آغــوشکــای جـــان پـــدر چــ…
| مسـکین پـدرش خـبـر چـو زان یافت | چـون بـاد بـه سوی او عنان تـافت |
| مـــهـــر پــــدری ز دل زدش جـــوش | وز مـهـر کـشــیـدش انـدر آغــوش |
| کــای جـــان پـــدر چـــه حـــال داری | رو بــــهــــر چــــه در وبــــال داری |
| امــروز شـــنــیــده ام کـــه جـــایــی | دادی دل خـــود بـــه دلـــربـــایــی |
| در خـــطـــه ایـــن خـــط مـــجــــازی | نـیـکـو هـنـریـســت عـشـقـبــازی |
| لیکن همه کس بـه آن سـزا نیسـت | هر مـنـظـر خـوب دلـگـشـا نیسـت |
| مــعــشــوق نـکــو ســرشــت بــایـد | ایــن کــار ز اصـــل زشـــت نــایــد |
| لیلی که بـه چـشـم تـو عـزیز اسـت | نسبـت بـه تـو کمتـرین کنیز است |
| در مـذهـب عـقـل نـیـســت چــیـزی | مـشـعـوف شـدن بـه هـر کـنـیـزی |
| تــو خــضـروشــی بــه ســربــلـنـدی | خـــضـــرای دمـــن وی از نــژنــدی |
| عـالـم هـم خـاک پـای خـضـر اسـت | خضرای دمن چه جای خضر است |
| بــــــــــردار خــــــــــدای را دل از وی | پــیــونــد امــیــد بــگــســل از وی |
| او خـس تــو گـلـی نـه تــازه سـروی | او زاغ تــــو نــــازنــــیـــن تــــذروی |
| بـا خـس گل و سـرو را چـه نسـبـت | بـــا زاغ تـــذرو را چـــه نــســبـــت |
| مـپــســنـد نـصـیـب خــود ازیـن بــاغ | یـک لــالـه کــزو بــه دل نـهـی داغ |
| بــاغــیـســت پــر از گـل و ریـاحــیـن | ریحـان می بـوی و لـاله می چـین |
| صد دسته به دست خویش می بند | دلبـسـتـه شـدن بـه لاله ای چـند |
| ویـن نـیـز مـقــرر اســت و مــعــلــوم | کان حـی که بـه لیلی اند موسوم |
| بـــا مــا هــمــه بــر ســر نــزاع انــد | ســر بـــاززنــان ز اجــتـــمــاع انــد |
| هـسـتـیـم بــه هـم چـو آتــش و آب | از صــحــبــت یـکـدگـر عـنـان تــاب |
| داریــم دریــن نــشــیــمــن جـــنــگ | صـد تــیـغ بــه خـون یـکـدگـر رنـگ |
| بــا آن کـه بــه دشـمـنـی ســتــیـزد | خـود گو که ز دوسـتـی چـه خـیزد |
| مــجــنــون بــه پــدر دریـن نــصــایـح | گـفـت ای بــه زبــان مـهـر نـاصــح |
| هـر نـکـتــه حـکـمـتــی کـه گـفـتـی | هـر در نـصـیـحـتــی کـه سـفـتــی |
| نــقــش دل نــکــتــه دان مــن شــد | آویـــزه گـــوش جـــان مـــن شـــد |
| بـــــا تــــو نــــه دل عــــتـــــاب دارم | لـــیــکـــن هــمـــه را جـــواب دارم |
| گفـتـی که شـدی ز عـشـق مفتـون | وز جــذبــه عــاشــقــی دگــرگـون |
| آری نــــزنـــم نــــفــــس ز انـــکــــار | عشـق اسـت مرا درین جـهان کار |
| حــاشــا کـه ازیـن ره ایـســتــم مـن | جـز زنده بـه عـشـق نیسـتـم مـن |
| هـر کــس کـه نـه راه عــشــق ورزد | در مـــذهــب مــن جـــوی نــیــرزد |
| عـشــق اســت خــلـاصــی دل مـرد | از گـــردش چـــرخ بـــاژگــون گــرد |
| گـفــتــی کـه بــه دلـبــری نـشــایـد | هـر بــت کـه نـه ز اصـل پـاک زایـد |
| خـوبـان که سـرشـتـه ز آب و خـاکند | گــر پــاک دلــی ز اصــل پــاکــنــد |
| حــســن ازل اســت اصــل ایـشــان | عـیـش ابــد اســت وصـل ایـشـان |
| آیـــیـــنـــه نـــور ذوالـــجـــلـــالـــنـــد | عــنــوان صــحــیـفــه جــمــالــنــد |
| بـــر آب وگـــل ار نـــتـــابـــد آن نـــور | یک تـن نشود بـه حـسـن مشهور |
| نــــه ذوق دهـــد نــــه دل ربــــایـــد | نـی تــن کــاهـد نــه جــان فــزایـد |
| گـفـتـی لیلی بـه حـسـن بـالـاسـت | لیکـن بـه نسـب فـروتـر از ماسـت |
| عـاشــق بــه نـســب چــه کـار دارد | کـز هـر چــه نـه عـشـق عـار دارد |
| هـر کـس کـه بــود فـتــاده عــشــق | فـرزنـد دل اســت و زاده عــشــق |
| از نـــســـبــــت آب و گـــل بـــریـــده | در روضـــه جــــان و دل چـــریـــده |
| مـــادر نــشـــنــاســـد و پـــدر نــیــز | وز عــیــب رهــیـده وز هــنــر نــیـز |
| گـفـتـی کـه بـکـش سـر از هـوایـش | انـدیـشــه تــهـی کـن از وفــایـش |
| تـرک غـم عـشـق کـار مـن نـیـسـت | وین کـار بـه اخـتـیـار مـن نـیـسـت |
| حــرفـی دو سـه از وفـا سـرشـتــنـد | بــر صـفـحـه جـان مـن نـوشـتــنـد |
| از نـاخــن اگـر چــه جــان خــراشــم | آن حـرف وفـا چــه سـان تــراشـم |
| هــر حــرف صــواب کــش نــگــارنــد | حــک کـردن آن خــطــا شــمـارنـد |
| گــفــتــی نــســزد نـصــیـبــه کــس | از گـلـشــن دهـر یـک گـل و بــس |
| لـیـلـی کـه نـسـیـم اوسـت طـیـبــم | بـس بـاشـد ازین چـمـن نـصـیـبـم |
| او جــان مـن اســت و مـن تــن او را | او هـســت مــرا بــس و مــن او را |
| گـــر دور ز یــکـــدگـــر بـــکـــاهــیــم | کــام دگــر از جــهـان نــخــواهـیـم |
| خــاطـر بــه هـم اســت شــاد مـا را | شــــادی دگــــر مــــبــــاد مــــا را |
| گـفــتــی کـه بــه کـیـن آن قـبــیـلـه | داریــم هـــزار کـــیــد و حـــیــلـــه |
| مـا را کـه ز مـهر سـینه چـاک اسـت | از کـیـنـه دیـگـران چـه بـاک اسـت |
| لــیــلــی چــو ز مــهــر مــن زنــد دم | از کـیـن قـبــیـلـه کـی خــورم غـم |
| مـن خـود ز هـمـه جـهـان بـه تـنـگـم | بــا هـر کـه نـه او بــود بـه جـنـگـم |
| از صــلــح مــنــش اگــر بــود نــنــگ | آغـاز کـنـم بـه خـویش هـم جـنـگ |
| بــیــچــاره پــدر چــو قــیــس را دیــد | وز روی سـخـنان عـشـق بـشـنید |
| دانسـت که کار قیس سخـت اسـت | در سـیـل بـلـا فـتـاده رخـت اسـت |
| دربـــســت زبـــان ز گــفــتــن پــنــد | بــگـسـسـت ز بــنـد پــنـد پـیـونـد |
| انــداخـــت ز فــرط نــیــکــخــواهــی | کـــارش بـــه عـــنـــایــت الـــهــی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
