روشــن ســخـــن عــرب کــثـــیــربـــر طـــارم نـــظـــم نـــجـــم نــیــربـا عـزه کـه رشـک حـور عـین بـودرونــق شــکــن بــتــان چــیـن بــودبــیـرون…
| روشــن ســخـــن عــرب کــثـــیــر | بـــر طـــارم نـــظـــم نـــجـــم نــیــر |
| بـا عـزه کـه رشـک حـور عـین بـود | رونــق شــکــن بــتــان چــیـن بــود |
| بــیـرون ز قـیـاس داشــت مـیـلـی | چـون قـیـس رمـیـده دل بـه لـیـلـی |
| چـون گل بـه نسـیم او شـگفـتـی | گـفـتـی بـه هوایش آنـچـه گـفـتـی |
| شـعرش که حـلاوتـی نکو داشـت | هر چـاشنیی که داشـت زو داشت |
| آری نمک سـخـن ز عشـق اسـت | نـور فـلـک سـخـن ز عـشـق اسـت |
| از سوز دل اسـت در سـخـن شور | وز شــعـلـه عـشــق بــر فـلـک نـور |
| روزیش خـلیفـه پـیش خـود خـواند | بــر خـوان نـوال خـویـش بــنـشـانـد |
| گـفـتـا کـه بـخـوان نسـیبـی امـروز | از آتـــش عـــزه مــجـــلــس افـــروز |
| بـــرداشــت بـــه یــاد او ســرودی | وز دیـــده روانـــه ســـاخـــت رودی |
| در فـرقـت او نـسـیب مـی خـوانـد | وز هـر مـژه سـیل اشـک مـی رانـد |
| مـی کـرد ز اشـک و نظـم خـود پـر | دامـن ز عــقــیـق و مـجــلـس از در |
| چــون دیـد خـلـیـفـه آن غـم و درد | پــرســیـد ز وی کــه ای جــوانـمـرد |
| دانـم کـه ز عـاشــقـان بــســی را | دیـدی، دیـدی چــو خـود کـسـی را |
| گـفـتـا کـه بـلـی دلی ز غـم ریش | رفــتــم بــه دیـار عــزه زیـن پــیـش |
| در راه بـــــه وادیــــی فـــــتـــــادم | کــز بـــیــم عــنــان ز دســـت دادم |
| رفتـم دو سه روز بـی خور و خواب | نــــی نــــان دیـــده ز دور نــــی آب |
| نـاگـه دیـدم خــجــسـتــه حــالـی | بــا پـشـت خـمـیـده چـون هـلـالـی |
| خـونین جـگری چـون نافـه مشـک | از غم شده پوست بر تنش خشک |
| بــنـهـاده بــه قـصــد صــیـد دامـی | رفــتـــم کــردم بـــر او ســـلــامــی |
| بـــا وی بـــه ادب خـــطــاب کــردم | دریـــــــوزه نـــــــان و آب کــــــــردم |
| گـفــتــا کــه ز حــی فــتــاده دورم | وز مـــرده دلـــان حــــی نـــفــــورم |
| بـا من نه طـعام نی شـراب اسـت | نـانـم گـیـه آب مـن ســراب اســت |
| لـیکـن بـنـشـین دمـی کـه شـایـد | بــــر مـــا در روزیـــی گـــشــــایـــد |
| یــک صــیــد بــه دام مــا درافــتــد | ویـن رنـجــکــشــی ز مـا بــرافــتــد |
| مـن هم بـه کـنـاره ای نشـسـتـم | بـــر راه امــیــد چــشــم بــســتــم |
| نـاگـاه شـد آهـویـی خــوش انـدام | زنــجـــیــری بـــنــد و حــلــقــه دام |
| آهـو نــه کــه لــعــبــتــی مــصــور | زیــبـــا شــکــل و بــدیــع مــنــظــر |
| چـشـمـش بــرده ز آهـوان دسـت | بـی سرمه سیاه و بی قدح مست |
| مسـتـان همه در خـمار چـشمش | آهـو چــشـمـان شـکـار چـشـمـش |
| شـاخـش چـو فـتـیلـه ای ز عـنـبـر | بـــر فــرق فــتــیــلــه مــوی دلــبــر |
| شـاخــی بــی بــرگ کـس نـدیـده | زان گــونــه ز مــشــک تــر دمــیـده |
| بـر مشـک ممـر ناف شـد چـسـت | بــر نـاصــیـه زور کــرد و بــر رســت |
| هــر بـــنـــد ازان دو شـــاخ نـــوزاد | قـــــلـــــاب دل هـــــزار صـــــیـــــاد |
| از بــی عـقـدی و بــی وشـاحــی | بــا گـردن ســاده چــون صــراحــی |
| آهو چـشـمی بـه عشوه جـسـتـه | پــیـونـد حــمـایـلـش گــســســتــه |
| سـینه چـو شـکـم بـه رنگ کـافـور | نـافـش مـشـکـیـن چـو نـیـفـه حـور |
| نــســریــن ســریــن او دریـن بــاغ | چــون لــالــه نـدیـده مــحــنــت داغ |
| پـشـتـش نـکـشـیـده هـیـچ بــاری | بــر وی نـنـشـسـتــه جــز غـبــاری |
| پــــرورده مـــیـــان ســـبــــزه و آب | آســـوده ز دســـت رنــج قـــصـــاب |
| پـــایــش قــلــمــی خـــط آزمــوده | جــز بــر خـط سـبــزه سـر نـسـوده |
| افـتــاده بــه دام خـود چــو دیـدش | بـرجست و چو جان به بر کشیدش |
| چشمش بوسید و گردش افشاند | صـد بـیـت بـه وصـف او فـرو خـوانـد |
| بـــگــشــاد ز پـــاش حــلــقــه دام | بــگـذاشــت کــه در چــرا زنـد گــام |
| آهـــو چـــو ز بــــنـــد او شـــد آزاد | نــگــریـخــتــه پــیـش او بــاســتــاد |
| زد بـانگ کـه پـیش چـشـم لـیلـی | چـشـم چـو تـو صـد بـود طـفـیـلـی |
| بــاز آی و مـتـرس کـز هـمـه کـس | مــن یــار تـــوام ز عـــالـــم و بـــس |
| مـــادام کـــه بـــاشـــد آدمـــیـــزاد | بـــادی تـــو و لــیــلــی از غـــم آزاد |
| ایـن گـفــت و فــتــاد صــیـد دیـگـر | در دام وی از نــخــســت بـــهــتـــر |
| بـا وی به همین نسق به سر بـرد | پــس دســت بــه آهـوی دگــر بــرد |
| ایـن قـاعـده بــا سـه چـار پـنـجـی | پــرداخــت نـخـورده دسـت رنـجــی |
| از گــرســنــگــی نــمــانــد تــابــم | گــفــتــم کــه بــزن بــر آتــش آبــم |
| دام از پـی صید داشـتـن چـیسـت | چـون بـگرفتـی گذاشـتـن چـیسـت |
| مـهمـان تـوام بـه طـعـمه مـحـتـاج | ایـن طـعـمـه چـرا دهـی بــه تــاراج |
| گفتـا که ازین هوس خـمش بـاش | بـا هـشـیاری چـو مـن بـهش بـاش |
| زآتـش گـیرم کـه مثـل لیلی سـت | بـا مـثـل ویم عـظـیم مـیـلـی سـت |
| بــوسـم بــه مـحـبــت ویـش پــای | بــر دیـده روشــنــش کــنــم جــای |
| کــــام دل خــــویــــش ازو بــــرآرم | بـــــازش بـــــه فــــدای او گــــذارم |
| چـیزی کـه بـود چـنین مـرا پـشـت | خود گوی که چـون تـوانمش کشت |
| چــیــزی کــه بــود شــبــیـه یــارم | چــــون طـــاقـــت خـــوردن وی آرم |
| ور نـی مـن از ایـن شــکــار کـردن | مــحــتــاجــتــرم ز تــو بــه خــوردن |
| چـیزی نخـورم ز خـشک و تـر هیچ | جــز شــاخ گــیـاهـی و دگــر هـیـچ |
| او بـــود دریــن کـــه بـــرد نــاگـــاه | آهــــــوی دگــــــر بـــــــه دام او راه |
| گـفـتـم کـه دوان شـوم ازو پــیـش | وان را بـکـشـم بـه دشـنـه خـویش |
| او پــــیـــش ز مـــن دویـــد و آن را | بــگــرفــت چــنــانــکــه دیـگــران را |
| صد بـوسـه بـه روی چـشـم او داد | کـــردش بـــه فـــدای لــیــلــی آزاد |
| نــومــیــد شـــدم ز کــار و بـــارش | بـی طـعـمـه بـمـانـدم از شـکـارش |
| زان گـفــت و شــنـو در آن زمـیـنـم | گــشــت از ســخــنـان او یـقــیـنـم |
| کـز عـامـریـان وی اسـت مـجـنـون | حــال از غــم لـیـلـی اش دگـرگـون |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
