در زمــان گــذشــتــه دهـقــانـیگـــاو مـــی رانـــد گـــرد ویــرانـــینـــاگــــهـــان آلــــت زراعــــت اوبـر زمـین شـد فـرو در آن تـک و پـوآشـکـارا…
| در زمــان گــذشــتــه دهـقــانـی | گـــاو مـــی رانـــد گـــرد ویــرانـــی |
| نـــاگــــهـــان آلــــت زراعــــت او | بـر زمـین شـد فـرو در آن تـک و پـو |
| آشـکـارا شـد از زمـیـن یـک خـم | پـــر درونــش ز خـــوشـــه گــنــدم |
| خوشه هایی چـو دانه های گهر | زرگـــرانـــش غــــلـــاف کـــرده ز زر |
| دانـه هـای بــزرگ و رخــشــنـده | دیـده را فــیـض نــور بــخــشــنــده |
| حالی آن را بـه پیش شاه رساند | شــاه آن را بــدیـد و حــیـران مـانـد |
| گـفـت کـز ســالـدیـده دهـقـانـان | قــصــه هــای نــو و کــهــن دانــان |
| بـاز پـرسید کین که افزوده سـت | حـیرت مـا کـجـا و کـی بـوده سـت |
| کهنه پیری که بـر حدود دویست | دور گـردون نـیـافـتـش سـر ایسـت |
| گفت بـود این بـه دور آن سلطان | کـه دو صــاحــب خــرد در آن دوران |
| یـکــی از دیـگــری رزی بــخــریـد | آمــد از رز خــمــی بـــزرگ پـــدیــد |
| خــمــی از زر و گــوهــر آکــنــده | شـــد خـــرنــده بـــر فــروشـــنــده |
| کــه بــیـا خــم خــویـش گـرد آور | بــهــره بـــرگــیــر ازان زر و گــوهــر |
| گفت رو رو که آن خـریده تـوست | بهره از وی جز از تو نیست درست |
| هـر دو زان گـفـت و گـو بـیازردنـد | داوری پـــیــش پـــادشـــا بـــردنــد |
| پـادشا داشت پـیش ازان خبـری | کــان دو دارنــد دخــتــر و پــســری |
| داد پــیــونــد هــر دو را بـــا هــم | کـــردشـــان زان زر و گــهــر خـــرم |
| هر دو خصم آمدند بـا هم راست | وز مـیان جـنگ و داوری بـرخـاسـت |
| پـیـر گـفـتـا کـه آن نـه از مـا بــود | اثـــــر عــــدل شــــاه والــــا بـــــود |
| خـاک از عدل او چـو زر می شـد | کـشـت مـا خـوشـه گـهر می شـد |
| ظلم شاهان ز حد گذشت امروز | هـسـت بــر مـا هـزار شـکـر هـنـوز |
| که نه در خوشه بـلکه در خـرمن | گـــنـــدم مـــا نــمـــی شـــود ارزن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
