سرهنگزاده ای را بر در سرای اغلمش دیدم که عقل و کیاستی و فهم و فراستی زایدالوصف داشت هم از عهد خردی آثار بزرگی در ناصیه او پیدابـــالـــای ســـرش ز هــ…
سرهنگزاده ای را بر در سرای اغلمش دیدم که عقل و کیاستی و فهم و فراستی زایدالوصف داشت هم از عهد خردی آثار بزرگی در ناصیه او پیدا | |
بـــالـــای ســـرش ز هــوشـــمـــنـــدی | مـــیـــتــــافـــت ســــتــــاره بــــلـــنـــدی |
فی الجمله مقبول نظر سلطان آمد که جمال صورت و کمال معنی داشت و حکما گفته اند: توانگری بهنرست نه بمال و بزرگی به عقلست نه بسال، ابنای جنس او بر وی حسد بردند و بخیانتش متهم کردند و در کشتن او سعی بیفایده نمودند | |
دشمن چه کند چو مهربان باشد دوست | |
ملک پرسید که موجب خصمی اینان در حق تو چیست؟ گفت: در سایه، دولت خداوندی دام ملکه همگنانرا راضی کردم مگر حسود را که راضی نمیشود الا بزوال نعمت من، و اقبال دولت خداوندی باد | |
تــوانـم آنـکــه نـیـازارم انـدرون کــســی | حسود را چـه کنم کو ز خود بـرنج درست |
بمیر تا برهی ای حسود کین رنجیست | که از مشقت آن جز به مرگ نتوان رست |
شـــوربــــخــــتــــان بآرزو خــــواهـــنـــد | مــقـــبـــلـــان را زوال نــعـــمـــت و جـــاه |
گــر نــبــیــنــد بـــروز شــیــره چــشــم | چــــشـــمـــه آفـــتــــاب را چـــه گـــنـــاه |
راسـت خــواهـی هـزار چــشـم چــنـان | کـــور بـــهـــتـــر کـــه آفـــتـــاب ســـیـــاه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج