شـــنـــیــدم کـــه دارای فـــرخ تـــبـــارز لــشــکــر جــدا مــانــد روز شــکــاردوان آمـدش گــلــه بــانـی بــه پــیـشبــدل گـفــت دارای فـرخــنـده…
| شـــنـــیــدم کـــه دارای فـــرخ تـــبـــار | ز لــشــکــر جــدا مــانــد روز شــکــار |
| دوان آمـدش گــلــه بــانـی بــه پــیـش | بــدل گـفــت دارای فـرخــنـده کـیـش |
| مگر دشمن است این که آمد به جنگ | ز دورش بـــدوزم بـــه تـــیــر خــدنــگ |
| کــمــان کــیـانـی بــه زه راســت کــرد | به یک دم وجودش عدم خواست کرد |
| بـــگــفــت ای خـــداونــد ایــران و تـــور | کــه چــشــم بـــد از روزگــار تـــو دور |
| مــن آنــم کــه اســبـــان شــه پــرورم | بــه خــدمــت بــدیـن مــرغــزار انـدرم |
| مــلـــک را دل رفـــتـــه آمــد بـــجـــای | بـخـنـدید و گـفـت: ای نـکـوهیده رای |
| تــــو را یـــاوری کـــرد فـــرخ ســــروش | وگــر نــه زه آورده بـــودم بـــه گــوش |
| نـگـهـبــان مـرعـی بـخـنـدیـد و گـفـت: | نـصــیـحــت ز مـنـعـم نـبــایـد نـهـفـت |
| نـه تــدبــیـر مـحـمـود و رای نـکـوسـت | که دشـمن نداند شـهنشه ز دوسـت |
| چـنان اسـت در مهتـری شـرط زیسـت | کـه هر کـهتـری را بـدانی که کیسـت |
| مـــرا بــــارهـــا در حــــضـــر دیـــده ای | ز خــیــل و چــراگــاه پـــرســیــده ای |
| کــنـونـت بــه مــهـر آمــدم پــیـشــبــاز | نــمــی دانــیــم از بـــدانــدیــش بـــاز |
| تـــوانــم مــن، ای نــامــور شـــهــریــار | کـه اســبــی بــرون آرم از صــد هـزار |
| مرا گـلـه بـانی بـه عـقـل اسـت و رای | تــو هـم گـلـه خـویـش داری، بــپــای |
| در آن تـخـت و مـلـک از خـلـل غـم بـود | کـه تـدبـیـر شـاه از شـبــان کـم بــود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
