در دیار مصـر قحـطی خـاسـت سـخـتکز فزع هر کس به نیل انداخت رختچـون بـه سـوی نان رهی نشـناخـتـندرخـت هـسـتـی را در آب انـداخـتــنـدبــود جــانــی قــیـم…
| در دیار مصـر قحـطی خـاسـت سـخـت | کز فزع هر کس به نیل انداخت رخت |
| چـون بـه سـوی نان رهی نشـناخـتـند | رخـت هـسـتـی را در آب انـداخـتــنـد |
| بــود جــانــی قــیـمــت هـر تــای نــان | نان همـی گـفـتـند و مـی دادند جـان |
| بـــخــردی زیــبـــا غــلــامــی را بــدیــد | کـو بـه فـخـر و ناز دامـن می کـشـید |
| طـلـعـتــی چــون قـرص خـور آراسـتــه | نـی ز کـمـخـواری مـه آسـا کـاسـتـه |
| تــازه روی و خــنـده نــاک و شــادکــام | هـر طـرف چـون شـاخ خـرم در خـرام |
| بـخـردش گفـت ای غـلام از فـخـر و ناز | چـند بـاشـی سـرکـش و گـردن فـراز |
| از غـــم نــان عـــالــمــی خـــوار و دژم | تــو چــرایـی ایـنـچــنـیـن فـارغ ز غـم |
| گـفـت بـر سـر خـواجـه ای دارم کـریـم | هـســتــم از انـعــام او غـرق نـعــیـم |
| خوان پر از نان خانه اش پر گندم است | نام قـحـط از خـان و مان او گم اسـت |
| چـون نـبـاشـم خـرم و شـاد ایـنـچـنـین | وز گــزنــد قــحــط آزاد ایــنــچــنــیــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
