بـشـنـو این قـصـه را کـه نـوشـروانروزی از بـاده خواست نوش روانروشـن انـدیشـگـان پـاک سـرشـتساز کردند مجلسی چو بـهشتســاقــیــان در نــوای نــوشــانــو…
بـشـنـو این قـصـه را کـه نـوشـروان | روزی از بـاده خواست نوش روان |
روشـن انـدیشـگـان پـاک سـرشـت | ساز کردند مجلسی چو بـهشت |
ســاقــیــان در نــوای نــوشــانــوش | مطربـان بـر سـپـهر بـرده خـروش |
ســاقــیــی بــرگــرفــت ســاغــر زر | بــرده تـا شـاه مـعـدلـت گـسـتـر |
دست او سست شد ز هیبـت شاه | خـلـعـت شـاه شـد ز بــاده تـبـاه |
خـــاطـــر شـــاه را بـــه هــم بـــرزد | آتــش خـشـمـش از درون سـرزد |
گفت خواهم چو باده خون تو ریخت | همچو جرعه به خاک راه آمیخت |
سـاقی از شه چـو این وعید شـنید | وز وی امضـای آن نداشـت بـعـید |
بــرگــرفــت از مــیــان صــراحــی را | ریـخـت بــر وی روان صـراحــی را |
زد بــر او بــانـگ کـای تــبــاه ســیـر | چـیـسـت ایـن عـذر از گـنـاه بـتـر |
گــفــت شــاهـا چــو آمــد اول کــار | از من این جـرم خـالـی از هنجـار |
وان نـبــود آنـچـنـان کـه بــسـتـیـزی | بـه هـمـان جـرم خـون مـن ریزی |
جـــرم دیــگـــر بـــر آن بـــیــفـــزودم | تـخـت و تـاجـت بــه بــاده آلـودم |
تــا چـو در کـشـتــنـم بــر آری تــیـغ | کـس نگوید بـه کشـورت که دریغ |
کـین شـهـنـشـاه مـعـدلـت پـیـشـه | تـافـت زین پـیشـه روی اندیشـه |
یـــافـــت از دور چــــرخ دیـــر مـــدار | دامــن عــدل او ز ظــلــم غــبـــار |
شـــد مـــرا بــــا درون آشـــفـــتـــه | کـردنـی کـرده گـفـتــنـی گـفـتـه |
کوتـهم شـد بـر این دقـیقـه سـخـن | بـعـد ازین هر چـه بـایدت آن کـن |
شـاه گـفـت ای بــر آتــشـم زده آب | طبـع چون آب تو بـه لطف چو آب |
گـر چـه بــود از نـخـسـت بــد کـارت | عـذر کـار تـو خـواسـت گـفـتــارت |
عــفــو کــردم جــنــایـت تــو تــمــام | شـکـر این عـفـو را بـگـردان جـام |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج