نــوجـــوانــی از خــواص پـــادشــاهمی شدی، با حشمت و تمکین، به راهدل ز غـم خـالی و سـر پـر از هوسجـمـلـه اسـبــاب تـنـعـم پــیـش و پــسبـر یکی عابـد،…
| نــوجـــوانــی از خــواص پـــادشــاه | می شدی، با حشمت و تمکین، به راه |
| دل ز غـم خـالی و سـر پـر از هوس | جـمـلـه اسـبــاب تـنـعـم پــیـش و پــس |
| بـر یکی عابـد، در آن صحـرا گذشت | کـاو عـلـف می خـورد، آن آهوی دشـت |
| هـر زمـان، در ذکــر حــی لــایـمـوت | شـکـر گویان کـش میسـر گـشـت قـوت |
| نوجـوان سـویش خـرامید و بـگفت: | کای شـده بـا وحـشـیان در قوت جـفت! |
| سـبـز گشـتـه، چـون زمرد، رنگ تـو | چـونـکـه نـایـد جــز عـلـف در چـنـگ تــو |
| شـد تـنت چـون عنکبـوت، از لاغری | چـون گـوزنـان، چــنـد در صـحـرا چــری؟ |
| گر چـو من بـودی تـو خدمتـگار شاه | در عـلـف خـوردن نـمـی گـشـتـی تـبـاه |
| پــیـر گـفـتــش: کـای جـوان نـامـدار | کــت بـــود از خــدمــت شــه افــتــخــار |
| گر چو من، تو نیز می خوردی علف | کی شـدی عمرت در این خـدمت تـلف؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
