جمشید صیامی ( لنگرودی )
جمشید صیامی ( لنگرودی )
فرزند حسین متولد لنگرود یکی از شهرهای گیلان همیشه سر سبز درمحله قدیمی راه پشته به تاریخ1336/10/1
مدرک تحصیلی دیپلم نظام قدیم
درسال 1359/4/7 با خانم سهیلا بذری
ازدواج کردم وثمره این زندگی مشترک
سه فرزند بنام حسین (کاوه ) زهرا (بهار)
وپویاست
شغلم نقاش ساختمان که اکنون بازنشسته وبه کار کشاورزی مشغولم
شعر رو بطور جدی به تشویق همسر وبچه هایم از سال 1395 شروع کردم
وکتابی نیز باعنوان (می خواهم ایستاده بمیرم ) چاپ وانتشار دادم
1
چه بیقرار به انتظارت
نشسته ام ای نوبهارمن
ازکدامین راه
میرسی
تاتمام جاده را
گلفرش
گامهایت کنم
2
.
بر سر سفره ی هفت سین
درونِ تنگ بلور
ماهی قرمزم چه تنها بود
نه صدایی ، نه جنبشی …
شاید در سکوتش به فکر دریا بود
3
باز آی
که
بی فروغ
حضورت
چوشمع
خاموشم
4
آشفته
و
پریشان
چون
گیسوانت
ای دوست
این
روزگار
حسرت
بر ما
چنین
گذشته
است
5
نسیم
بوی تو
آورد
مرا
با خود
برد
6
شبانگاهان
خیالت
می رباید
خواب
از
چشمم
7
صبح چون
با غزل
چشم تو
آغاز شود
تا شبانگاه
گهر واژه
ز چشم سیه ات
می چینم
#جمشید_صیامی_لنگرودی
8
هر چه
از دیده
فرو ریزم
اشک
باز از هجر
تو
در سینه
دلم
می سوزد
#جمشید_صیامی_لنگرودی
9
وعده
آمدنت
چون خوره
افتاده به
جانم
چشم بر راه
تو
مانده ست
کجایی
#جمشید_صیامی_لنگرودی
10
بگذر شبی
به
خلوت تنهائی ام
که دریابی
چگونه
بی تو
رسیدم
به مرز
ویرانی
#جمشید_صیامی_لنگرودی
11
ای که
با ما
به سرجنگی و
بیگانه
به صلح
باش دلشاد
شدی
شاهد
ویرانی ما
#جمشید_صیامی_لنگرودی
12
امشب
به طواف
خانه ات
آمده ام
گفتیم که تا
مطلع
صبح هم
فرجی ست
#جمشید_صیامی_لنگرودی
13
من
که از شوق
تو
لبریزم و مشتاق
توام
تو چرا
وعده ات
امروز
به روز دگر
است
#جمشید_صیامی_لنگرودی
14
در آینه
گفتم نگرم
تا گذر
عمر ببینم
در آینه
هم
غیر
رخ یار
ندیدیم
#جمشید_صیامی_لنگرودی
15
بعداز
تو
من
خموشم و تنها
دراین سرا
غم مانده و
شب و
دیده شب زنده دار من
#جمشیدصیامی_لنگرودی
16
درنگاه عطشناک
بیابان
تمنای بارانیست
ازآسمان بخیل
تاسیراب کند
همه ذرات خاکش
را
تا
دانه های
نهانش
به باربنشاند
#جمشید_صیامی_لنگرودی
16
از شراب
چشم تو
کی کام ما
سیراب شد
تا جهان
بوده ست وباشد
پُر از این
ناکامهاست
#جمشید_صیامی_لنگرودی
17
بر خاک
کوی تو
چو بمیرم
عجیب نیست
زین دامگه
بسلامت
چو بگذرم
تعجب است
#جمشید_صیامی_لنگرودی
18
قدمی
به کلبه ام نه
که
عیادتم
نمایی
ای دوصد
چو من فدای
قدم
مبارکت باد
#جمشید_صیامی_لنگرودی
19
زنجیر غمت
بسته
به پایم
چه توان کرد
آن مرغ اسیرم
که مرا
آب توئی
دانه توئی
تو
#جمشید_صیامی_لنگرودی
20
آن
تماشاگه رازی
ڪه حافظ
فرمود
چشم
زیبای
تو و
سلسه ی
موی
تو
بود
#جمشیدصیامی_لنگرودی
