سـاخـت طـومـاری بـه نـام هـر یکـینـقـش هـر طـومـار دیگـر مـسـلـکـیحــکـمـهـای هـر یـکـی نـوعــی دگـرایـن خــلـاف آن ز پــایـان تــا بــه سـردر یــکـــ…
| سـاخـت طـومـاری بـه نـام هـر یکـی | نـقـش هـر طـومـار دیگـر مـسـلـکـی |
| حــکـمـهـای هـر یـکـی نـوعــی دگـر | ایـن خــلـاف آن ز پــایـان تــا بــه سـر |
| در یــکـــی راه ریـــاضـــت را و جـــوع | رکــن تــوبـــه کــرده و شــرط رجــوع |
| در یکی گفـتـه ریاضـت سـود نیسـت | اندرین ره مخـلصی جـز جـود نیسـت |
| در یـکـی گـفـتـه کـه جـوع و جـود تـو | شـرک بــاشـد از تــو بــا مـعـبــود تـو |
| جـز تـوکـل جـز کـه تــسـلـیـم تــمـام | در غـم و راحـت همه مکرسـت و دام |
| در یکی گفتـه که واجـب خـدمتـست | ور نـه انـدیـشـه تـوکـل تـهـمـتــسـت |
| در یکـی گـفـتـه کـه امر و نهیهاسـت | بـهر کردن نیسـت شرح عجـز ماست |
| تــا کـه عـجــز خـود بــیـنـیـم انـدر آن | قــــدرت او را بــــدانـــیـــم آن زمـــان |
| در یکی گفـتـه کـه عـجـز خـود مبـین | کفـر نعـمت کردنسـت آن عـجـز هین |
| قدرت خود بـین که این قدرت ازوست | قـدرت تـو نعـمت او دان کـه هوسـت |
| در یـکـی گـفــتــه کـزیـن دو بــر گـذر | بــت بــود هـر چـه بــگـنـجـد در نـظـر |
| در یکـی گـفـتـه مکـش این شـمـع را | کـین نظـر چـون شـمـع آمـد جـمـع را |
| از نــظــر چــون بــگــذری و از خــیـال | کشتـه بـاشی نیم شب شمع وصال |
| در یـکـی گـفـتـه بـکـش بـاکـی مـدار | تــا عـوض بــیـنـی نـظـر را صـد هـزار |
| که ز کشـتـن شمع جـان افزون شود | لـیلـی ات از صـبـر تـو مـجـنـون شـود |
| تـرک دنیا هر کـه کـرد از زهد خـویش | بــیـش آیـد پــیـش او دنــیـا و بــیـش |
| در یکـی گـفـتـه کـه آنـچـت داد حـق | بــر تــو شـیـریـن کـرد در ایـجـاد حـق |
| بـر تـو آسـان کرد و خـوش آن را بـگیر | خـویـشـتــن را در مـیـفـکـن در زحـیـر |
| در یـکـی گـفـتـه کـه بــگـذار آن خـود | کـان قـبــول طـبــع تــو ردسـت و بــد |
| راههـای مـخـتـلـف آسـان شـدسـت | هر یکی را ملتی چون جان شدست |
| گــر مــیــســر کــردن حــق ره بــدی | هــر جــهــود و گــبــر ازو آگــه بـــدی |
| در یـکــی گــفــتــه مـیـســر آن بــود | کــه حــیــات دل غــذای جـــان بـــود |
| هر چه ذوق طبع باشد چون گذشت | بـر نه آرد همچـو شـوره ریع و کشـت |
| جــز پــشــیـمـانـی نـبــاشــد ریـع او | جــز خــســارت پــیـش نــارد بــیـع او |
| آن مــیـســر نــبــود انــدر عــاقــبــت | نـام او بــاشــد مــعــســر عــاقــبــت |
| تـــو مــعــســـر از مــیــســر بـــازدان | عــاقــبــت بــنـگــر جــمــال ایـن و آن |
| در یکـی گـفـتـه کـه اسـتـادی طـلب | عـاقـبــت بـیـنـی نـیـابـی در حـسـب |
| عــاقــبــت دیـدنـد هـر گـون مـلـتــی | لــاجــرم گــشــتــنـد اســیـر زلــتــی |
| عـاقـبـت دیـدن نـبـاشـد دسـت بـاف | ورنـه کـی بــودی ز دیـنـهـا اخـتــلـاف |
| در یکـی گـفـتـه کـه اسـتـا هـم تـوی | زانـک اسـتــا را شـنـاســا هـم تــوی |
| مـرد بــاش و ســخــره مـردان مـشـو | رو سـر خـود گـیر و سـرگـردان مشـو |
| در یکی گفتـه که این جـمله یکیست | هر کـه او دو بـیند احـول مردکـیسـت |
| در یکی گفـتـه که صـد یک چـون بـود | این کـی انـدیشـد مـگـر مـجـنون بـود |
| هـر یـکـی قـولـیـسـت ضـد هـم دگـر | چـون یکی بـاشـد یکی زهر و شـکـر |
| تـــا ز زهــر و از شـــکــر در نــگــذری | کــی تــو از گــلـزار وحــدت بــو بــری |
| ایـن نـمـط ویـن نـوع ده طــومـار و دو | بـر نـوشـت آن دین عـیـسـی را عـدو |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
