بـــه خـــرابـــات بـــریــد از در ایــن خـــانــه مــراکـه دگـر یاد شـراب آمـد و پـیمـانـه مـرادل دیـوانـه بــه زنـجـیـر نـبــسـتــن عـجـبــسـتکـه بـ…
| بـــه خـــرابـــات بـــریــد از در ایــن خـــانــه مــرا | کـه دگـر یاد شـراب آمـد و پـیمـانـه مـرا |
| دل دیـوانـه بــه زنـجـیـر نـبــسـتــن عـجـبــسـت | کـه بـه زنـجـیـر بـبـنـدد دل دیوانـه مـرا؟ |
| مـی بــیـاریـد و تــنـم را بــنـشـانـیـد چـو شـمـع | پیش آن شمع و بـسوزید چو ویرانه مرا |
| هـمـچـو گـنـجــیـسـت دریـن عـالـم ویـران رخ او | یـاد آن گــنــج دوانـیـد بــه ویـرانــه مــرا |
| بــر مـیـان از سـر زلـفـش کـمـری مـی بــسـتـم | گر بدو دست رسیدی چو سرشانه مرا |
| هر که خـواهد که بـه دامم کـشـد آسـان آسـان | گـو: مـپـندار بـجـز خـال لـبـش دانه مـرا |
| سرم از شوق و دل از عشق چنین شیفته شد | تـا که شد اوحدی شیفته هم خانه مرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
