حبیب رضایی رازلیقی
(بهایِ اَشک )
چشـمِ من آرام شـو ، زاری مَکن
اَشکِ خود ، برگونه ام جاری مَکن
اَشک هایت را ، به اَرزانی مَریـز
بیجهـت ، بیهـوده بیگـاری مَکـن
اَشک را مَفـروش ، در هر اَنجمن
تا به وقتـش ، پرده برداری مَکن
مشتـری بـر اشک تـو، داوَر بـوَد
شـو رضـا، آشفتـه بازاری مَکـن
بابِ رحمت را ، علی باشـد بِـدان
از کسی دیگـر، خریـداری مکـن
اشـک جـاری کـُن ، برای فاطمـه
غیـرِ او جایـی ، گُهر بـاری مَکـن
بی کفـن ، در کربلا را کـن صـدا
پس بجـُز او ، فکرِ سـالاری مَکـن
بهرِ اَصغـر ، دیـده تَرکُـن عاشقـا
سُفره ای دیگر ، تو افطاری مَکن
میخَـرد اَشکـت ، علمـداری دَلیــر
جُزبه اخلاصش ، تو پنـداری مَکـن
بر مُصیبتهـایِ ، زینـب اشک ریـز
برمزارش ، فکر هُشیـاری مَکـن
انتظارش ، گَشتـه طولانـی دِگَـر
جُز وَلی ، جویـایِ دلـداری مکـن
پَرگُشا مستانه ، برسویش (حبیب)
امشبـَت را ، وَقف اَشعـاری مَکن
حبیب رضایی رازلیقی
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
وزن شعر
فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر رمل مسدس محذوف
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
