در حـــضـــرت پــــادشـــاه دوران مـــایـــیـــمدر دایـــره وجـــود ســـلـــطـــان مـــایــیــممــنـظــور خــلــایـقــســت ایـن ســیـنـه مــاپــس جـام…
در حـــضـــرت پــــادشـــاه دوران مـــایـــیـــم | در دایـــره وجـــود ســـلـــطـــان مـــایــیــم |
مــنـظــور خــلــایـقــســت ایـن ســیـنـه مــا | پــس جـام جـهـان نـمـای خـلـقـان مـایـیـم |
*** | |
افــتــاده مــنــم بـــه گــوشــه بــیــت حــزن | غـمـهـای جــهـان مـونـس غـمـخــانـه مـن |
یـا رب تــو بــه فــضــل خــویـش دنــدانــم را | بــخــشــای بــه روح حــضــرت ویـس قـرن |
*** | |
ای چـــشـــم مــن از دیــدن رویــت روشــن | از دیـــدن رویـــت شــــده خــــرم دل مـــن |
رویـت شـده گـل، خــرم و خـنـدان گـشـتــه | روشـن مـه مـن گـشــتــه ز رویـت دل مـن |
*** | |
ای دوسـت تـرا بـه جـمـلـگـی گـشـتـم مـن | حـقا که درین سـخـن نه زرقسـت و نه فن |
گـر تــو زوجـود خـود بــرون جــسـتــی پــاک | شـایـد صـنـمـا بــه جـای تـو هـسـتـم مـن |
*** | |
بـگـریـخـتـم از عـشـق تـو ای سـیـمـیـن تـن | بــاشـد کـه زغـم بـاز رهـم مـسـکـیـن مـن |
عـــشـــق آمـــد واز نـــیــم رهـــم بـــاز آورد | مـــانــنـــده خـــونــیــان رســـن در گـــردن |
*** | |
فــریــاد ز دســت فــلــک بـــی ســر و بـــن | کـانـدر بـر مـن نـه نـو بـهـشـت و نـه کـهن |
بــا ایـن هـمــه نـیـز شــکــر مــیـبــایـد کــرد | گـر زیـن بــتــرم کـنـد کـه گـویـد کـه مـکـن |
*** | |
ای خــالــق ذوالــجـــلــال وحـــی رحـــمــان | ســـازنــده کـــارهــای بـــی ســـامـــانــان |
خــصــمــان مــرا مــطــیـع مـن مـی گــردان | بــی رحــمــان را رحــیـم مـن مـی گــردان |
*** | |
بـــحــریــســت وجــود جـــاودان مــوج زنــان | زان بــحــر نـدیـده غـیـر مـوج اهـل جــهـان |
از بــاطـن بــحـر مـوج بــیـن گـشـتــه عـیـان | بــر ظــاهـر بــحــر و بــحــر در مــوج نــهـان |
*** | |
جـانـسـت و زبــانـسـت زبـان دشـمـن جـان | گــر جــانــت بــکــارســت نــگــه دار زبـــان |
شـیـریـن سـخـنـی بــگـفـت شـاه صـنـمـان | سـر بــرگ درخــتــسـت، زبــان بــاد خـزان |
*** | |
چــنــدیـن چــه زنــی نــظــاره گــرد مــیـدان | ایـنــجــا دم اژدهــاســت و زخــم پــیــلــان |
تــا هــر کــه در آیــد بـــنــهــد او دل و جــان | فــارغ چــه کــنـد گــرد ســرای ســلـطــان |
*** | |
رفـتــم بــه طــبــیـب و گـفـتــم از درد نـهـان | گــفــتــا: از غــیـر دوســت بــر بــنـد زبــان |
گـفـتـم کـه: غـذا؟ گفـت: همین خـون جـگـر | گـفـتـم: پـرهـیـز؟ گـفـت: از هـر دو جـهـان |
*** | |
رویـت دریـای حــســن و لــعــلــت مــرجــان | زلــفــت عــنــبــر صــدف دهــان در دنــدان |
ابــرو کــشــتــی و چــیـن پــیـشــانـی مـوج | گـرداب بــلـا غـبــغـب و چـشـمـت طـوفـان |
*** | |
فــریـاد و فــغــان کــه بــاز در کــوی مــغــان | مـی خـواره ز مـی نـه نـام یابـد نـه نـشـان |
زانـگـونـه نـهان گـشـت کـه بـر خـلـق جـهان | گـشـتـسـت نـهـان گـشـتـن او نـیـز نـهـان |
*** | |
هـسـتـی بــه صـفـاتـی کـه درو بــود نـهـان | دارد ســریــان در هــمــه اعــیــان جــهــان |
هــر وصــف زعــیــنــی کــه بــود قــابـــل آن | بــر قـدر قـبــول عـیـن گـشـتــسـت عـیـان |
*** | |
آن دوست که هست عشق او دشمن جان | بـر بــاد هـمـی دهـد غـمـش خـرمـن جـان |
مـن در طــلـبــش دربــدر و کــوی بــه کــوی | او در دل و کــرده دســـت در گــردن جـــان |
*** | |
یــا رب ز قـــنـــاعـــتـــم تـــوانـــگـــر گـــردان | وز نـــور یـــقـــیـــن دلـــم مـــنـــور گـــردان |
روزی مــــن ســــوخــــتـــــه ســــرگــــردان | بــی مــنــت مــخــلــوق مــیــســر گــردان |
*** | |
یـــا رب زدو کــــون بــــی نـــیـــازم گــــردان | وز افـــســــر فـــقـــر ســـرفـــرازم گـــردان |
در راه طـــــلــــب مــــحـــــرم رازم گـــــردان | زان ره کـه نـه سـوی تــسـت بــازم گـردان |
*** | |
یــا رب ز کــمــال لــطـــف خـــاصـــم گــردان | واقـــف بـــحـــقـــایــق خـــواصـــم گـــردان |
از عـــقــل جـــفـــا کــار دل افـــگــار شـــدم | دیــوانــه خـــود کــن و خـــلــاصــم گــردان |
*** | |
دارم گـــلـــه از درد نــه چـــنـــدان چـــنــدان | بــا گـریـه تــوان گـفـت نـه خـنـدان خـنـدان |
در و گـــهــرم جـــمــلــه بـــتـــاراج بـــرفـــت | آن در و گـــهــر چـــه بـــود دنـــدان دنــدان |
*** | |
دنــیــا گـــذران، مـــحـــنـــت دنــیــا گـــذران | نـی بــر پــدران مــانـد و نـی بــر پــســران |
تــا بـــتــوانــی عــمــر بــه طــاعــت گــذران | بــنـگـر کـه فـلـک چــه مـیـکـنـد بــا دگـران |
*** | |
بــــر گـــوش دلـــم ز غــــیـــب آواز رســــان | مــرغ دل خــســتــه را بـــه پـــرواز رســان |
یــا رب کــه بـــه دوســـتـــی مــردان رهــت | ایـن گــمــشــده مــرا بــه مـن بــاز رســان |
*** | |
یــا رب تـــو مــرا بـــه یــار دمــســـاز رســان | آوازه دردم بـــــــــهـــــــــم آواز رســـــــــان |
آن کــس کــه مـن از فــراق او غــمــگــیـنـم | او را بـــه مـــن و مـــرا بـــه او بـــازرســـان |
*** | |
قـومـی کـه حــقـسـت قـبــلـه هـمـتــشـان | تــا سـر داری مـکـش سـر از خـدمـتـشـان |
آنـــرا کـــه چـــشـــیــده زهــر آفـــاق زدهــر | خــاصــیـت تــریـاق دهـد صــحــبــتــشــان |
*** | |
فــریــاد ز شــب روی و شــب رنــگــیـشــان | وز چــشــم ســیـاه و صــورت زنـگـیـشــان |
از اول شــــب تـــــا بـــــه دم آخــــر شــــب | اینـهـا هـمـه در رقـص و مـنـم چـنـگـیشـان |
*** | |
رخــســار تـــو بـــی نــقــاب دیــدن نــتــوان | دیــدار تـــو بـــی حــجــاب دیــدن نــتـــوان |
مــــادام کــــه در کــــمـــال اشــــراق بــــود | ســر چــشــمــه آفــتـــاب دیــدن نــتـــوان |
*** | |
بـا گـلـرخ خـویش گـفـتـم: ای غـنـچـه دهان | هر لحظه مپـوش چهره چـون عشوه دهان |
زد خـنـده کـه: مـن بـعـکـس خـوبـان جـهـان | در پـرده عـیـان بــاشـم و بــی پـرده نـهـان |
*** | |
حـــاصـــل زدر تـــو دایـــمـــا کـــام جـــهـــان | لــطـــف تـــو بـــود بـــاعـــث آرام جـــهــان |
بـــا فــیــض خــدا تـــا بـــابـــد تــابـــان بـــاد | مــهــر عــلــمــت مــدام بــر بـــام جــهــان |
*** | |
بــنــگــر بــه جــهــان ســر الــهـی پــنــهـان | چــون آب حــیـات در ســیـاهــی پــنــهــان |
پـــیـــدا آمـــد ز بــــحـــر مـــاهـــی انـــبـــوه | شــد بــحــر ز انـبــوهـی مــاهـی پــنـهـان |
*** | |
چـون حـق بـه تـفاصـیل شئون گشـت بـیان | مـشـهـود شـد این عـالـم پـر سـود و زیـان |
گـــر بـــاز رونـــد عـــالـــم و عـــالـــمـــیـــان | بـــا رتـــبـــه اجــمــال حــق آیــنــد عــیــان |
*** | |
سـودت نـکـنـد بــه خــانـه در بــنـشـسـتــن | دامــنــت بــه دامــنــم بــبــایــد بــســتــن |
کـان روز کـه دسـت مـا بــه دامـان تــواسـت | مــا را نــتــوان ز دامــنـت بــگــســســتــن |
*** | |
پـــل بـــر زبـــر مــحــیــط قــلــزم بـــســتــن | راه گــردش بــه چــرخ و انــجــم بــســتــن |
نــیــش و دم مـــار و دم کـــژدم بـــســـتـــن | بـــتــوان نــتــوان دهــان مــردم بـــســتــن |
*** | |
از ســـاحـــت دل غـــبـــار کــثـــرت رفــتـــن | بــه زانـکـه بــه هـرزه در وحــدت ســفـتــن |
مـغـرور ســخــن مـشــو کـه تــوحــیـد خــدا | واحـــد دیــدن بـــود نــه واحـــد گــفـــتـــن |
*** | |
عشـق آن صـفتـی نیسـت که بـتـوان گفتـن | ویـن در بـه سـر الـمـاس نـشـایـد سـفـتـن |
سـوداسـت کـه می پـزیم والـله کـه عـشـق | بــکــر آمـد و بــکـر هـم بــخــواهـد رفــتــن |
*** | |
از بـــــاده بـــــروی شـــــیــــخ رنــــگ آوردن | اســــلــــام ز جـــــانــــب فــــرنــــگ آوردن |
نـــاقـــوس بـــه کـــعـــبـــه در درنـــگ آوردن | بـــتـــوان نـــتـــوان تـــرا بـــچـــنـــگ آوردن |
*** | |
تـــا لــعـــل تـــو دلــفـــروز خـــواهــد بـــودن | کــارم هــمــه آه و ســوز خـــواهــد بـــودن |
گـــفـــتـــی کـــه بـــخـــانــه تـــو آیــم روزی | آن روز کــــــدام روز خــــــواهـــــد بــــــودن |
*** | |
ســهـلـســت مـرا بــر ســر خــنـجــر بــودن | یــا بــهــر مــراد خــویـش بــی ســر بــودن |
تـــو آمــده ای کــه کــافــری را بـــکــشـــی | غـازی چـو تـویـی خـوشـسـت کـافـر بـودن |
*** | |
دنـــیـــا نـــســــزد ازو مــــشــــوش بــــودن | از ســوز غــمــش دمــی در آتـــش بـــودن |
مـا هیچ و جـهـان هیچ و غـم و شـادی هیچ | خـوش نـیسـت بـرای هـیچ نـاخـوش بـودن |
*** | |
در راه خـــدا حـــجـــاب شــد یــک ســـو زن | رو جــمــلــه کــار خــویـش را یـک ســو زن |
در مـانـده نـفـس خــویـش گـشــتــی و تــرا | یـک سـو غـم مـال و دخـتـر و یـک سـو زن |
*** | |
یـــا رب تـــو زخـــواب نـــاز بـــیـــدارش کـــن | وز مسـتـی حـسـن خـویش هشیارش کن |
یـا بــی خــبــرش کــن کــه نــدانــد خــود را | یــا آنــکــه زحـــال خــود خــبـــردارش کــن |
*** | |
یــک لـــحـــظـــه چـــراغ آرزوهـــاپـــف کـــن | قــطــع نـظــر از جــمـال هـر یـوســف کــن |
زین شـهد یک انـگـشـت بـه کـام تـو کـشـم | از لــذت اگــر مــســت نــگــردی تــف کــن |
*** | |
خـواهی که کسی شوی زهسـتـی کم کن | نـاخـورده شـراب وصـل مـسـتــی کـم کـن |
بـــا زلــف بـــتـــان دراز دســتـــی کــم کــن | بـت را چـه گـنه تـو بـت پـرسـتـی کـم کـن |
*** | |
درویــشـــی کــن قــصـــد در شـــاه مــکــن | وز دامــن فـــقـــر دســـت کــوتـــاه مــکــن |
انـــدر دهــن مـــار شـــو و مـــال مـــجـــوی | در چــاه نــشــیــن و طــلــب جــاه مــکــن |
*** | |
گـفـتـم کـه: رخـم بـه رنـگ چـون کـاه مـکـن | کـــس را ز مــن و کـــار مــن آگــاه مــکــن |
گـفــتــا کــه: اگــر وصــال مـا مـی طــلـبــی | گــر مــیـکــشــمــت دم مــزن و آه مــکــن |
*** | |
یـا رب تــو بــه فـضـل مـشـکـلـم آسـان کـن | از فـــضـــل و کـــرم درد مــرا درمــان کـــن |
بــر مـن مـنـگـر کـه بــی کـس و بـی هـنـرم | هـر چــیـز کــه لــایـق تــو بــاشــد آن کــن |
*** | |
یــا رب نــظــری بـــر مــن ســـرگــردان کــن | لــطــفــی بــمــن دلــشــده حــیــران کــن |
بـــا مــن مــکــن آنــچـــه مــن ســزای آنــم | آنــچ از کــرم و لــطــف تــو زیــبـــد آن کــن |
*** | |
ای غــم گــذری بــه کــوی بــدنــامــان کــن | فـکـر مـن سـرگـشـتــه بــی ســامـان کـن |
زان سـاغـر لـبــریـز کـه پـر مـی ز غـمـسـت | یک جـرعـه بـه کـار بـی سـرانـجـامـان کـن |
*** | |
ای نـــه دلـــه ده دلـــه هــر ده یــلـــه کـــن | صــراف وجــود بــاش و خــود را چــلـه کـن |
یـک صـبــح بــا خــلـاص بــیـا بــر در دوسـت | گــر کــام تــو بــر نـیـامـد آنـگـه گــلـه کــن |
*** | |
در درگـــه مــا دوســـتـــی یــک دلـــه کـــن | هـر چــیـز کـه غـیـرمـاســت آنـرا یـلـه کـن |
یــک صــبـــح بــه اخــلــاص بــیــا بــر در مــا | گــر کــار تــو بــر نـیـامـد آنـگــه گــلـه کــن |
*** | |
ای شـــمــع چـــو ابـــر گــریــه و زاری کـــن | وی آه جـــگــر ســـوز ســـپـــه داری کـــن |
چــــون بــــهـــره وصــــل او نــــداری ای دل | دنـدان بــجــگــر نـه و جــگــر خــواری کــن |
*** | |
ای نــالــه گــرت دمــیـســت اظــهـاری کــن | و آن غــافــل مــســت را خــبـــرداری کــن |
ای دســـت مـــحـــبـــت ولـــایـــت بـــدر آی | وی بــاطــن شــرع دوســتــی کــاری کــن |
*** | |
افــعــال بــدم ز خــلــق پــنــهـان مــی کــن | دشــوار جــهـان بــر دلـم آســان مـی کــن |
امــروز خـــوشـــم بـــه دار و فـــردا بـــا مــن | آنـچ از کــرم تــو مــی ســزد آن مــی کــن |
*** | |
رازی کــه بــه شــب لـب تــو گـویـد بــا مـن | گـــفـــتـــار زبـــان نــگـــرددش پـــیــرامـــن |
زان ســر بـــه گــریــبـــان ســخــن بـــرنــارد | پــــیـــراهـــن حـــرف تــــنـــگ دارد دامـــن |
*** | |
عــاشــق مــن و دیـوانـه مـن و شــیـدا مـن | شـهـره مـن و افـســانـه مـن و رســوا مـن |
کـافـر مـن و بــت پــرسـت مـن تــرســا مـن | ایـنــهـا مــن و صــد بــار بــتــر زیـنـهـا مــن |
*** | |
ای زلــف مــســلــســلــت بــلــای دل مــن | وی لــعــل لــبــت گــره گــشــای دل مــن |
مــن دل نــدهــم بـــه کــس بـــرای دل تـــو | تــو دل بــه کــســی مــده بــرای دل مــن |
*** | |
ای عــشـــق تـــو مــایــه جـــنــون دل مــن | حــســن رخ تـــو ریــخــتــه خــون دل مــن |
مــن دانــم و دل کــه در وصـــالــت چـــونــم | کـــس را چـــه خـــبـــر ز انــدرون دل مـــن |
*** | |
شــد دیـده بــه عــشــق رهـنـمـون دل مـن | تــــا کـــرد پــــر از غـــصـــه درون دل مـــن |
زنــــهــــار اگـــــر دلــــم بـــــمــــانــــد روزی | از دیــده طـــلــب کـــنــیــد خـــون دل مــن |
*** | |
بــخـتــی نـه کـه بــا دوسـت در آمـیـزم مـن | صـبـری نـه کـه از عـشـق بــپـرهـیـزم مـن |
دســتــی نــه کــه بــا قــضــا در آویـزم مــن | پــایـی نـه کـه از دسـت تــو بــگـریـزم مـن |
*** | |
ای آنــکـــه تـــراســـت عـــار از دیــدن مـــن | مـهـرت بــاشـد بــجــای جــان در تــن مـن |
آن دسـت نـگـار بــسـتــه خـواهـم کـه زنـی | بـــا خــون هــزار کــشــتــه در گــردن مــن |
*** | |
ای گـشـتـه سـراسـیمـه بـه دریـای تـو مـن | وی از تـو و خـود گـم شـده در رای تـو مـن |
مـن در تـو کـجـا رسـم کـه در ذات و صـفـات | پــنـهـانـی مــن تــویـی و پــیـدای تــو مــن |
*** | |
ســلـطــان گـویـد کـه نـقــد گـنـجــیـنـه مـن | صــوفـی گـویـد کـه دلـق پــشــمـیـنـه مـن |
عـــاشـــق گــویــد کـــه درد دیــریــنــه مــن | مـن دانم و من کـه چـیسـت در سـینه من |
*** | |
اســـرار ازل را نـــه تـــو دانـــی و نـــه مـــن | وین حـرف مـعـمـا نـه تـو خـوانی و نـه مـن |
هـسـت از پــس پــرده گـفـتـگـوی مـن و تـو | چـون پـرده در افـتـد نـه تـو مـانی و نه مـن |
*** | |
زد شــعــلــه بــه دل آتــش پــنـهـانـی مــن | زانـدازه گــذشــت مــحــنــت جــانـی مــن |
مــعــذورم اگــر ســخــن پــریـشــان افــتــاد | مــعــلــوم شــود مــگــر پــریـشــانـی مـن |
*** | |
دارم ز جــــفــــای فــــلــــک آیـــنـــه گــــون | وز گــردش ایـن ســپــهـر خــس پــرور دون |
از دیـده رخـی هـمـچـو پـیـالـه هـمـه اشـک | وز سـینه دلی همچـو صراحـی همه خـون |
*** | |
شـــوریــده دلــی و غــصــه گــردون گــردون | گریان چـشمی و اشـک جـیحـون جـیحـون |
کـاهـیـده تــنـی و شـعـلـه خــرمـن خــرمـن | هـر شــعــلــه ز کــوه قــاف افــزون افــزون |
*** | |
فـــریـــاد ز دســــت فـــلـــک آیـــنـــه گـــون | کــز جــور و جـــفــای او جــگــر دارم خــون |
روزی بـــه هــزار غــم بـــه شـــب مــی آرم | تــا خــود فــلــک از پــرده چــه آرد بــیــرون |
*** | |
تـــا گـــرد رخ تـــو ســـنــبـــل آمــد بـــیــرون | صـد نـالـه ز مـن چـون بــلـبــل آمـد بـیـرون |
پــیـوســتــه ز گــل ســبــزه بــرون مـی آیـد | ایـن طـرفـه کـه از سـبــزه گـل آمـد بـیـرون |
*** | |
در راه یـگـانـگـی نـه کــفــرســت و نـه دیـن | یــک گــام زخــود بــرون نــه و راه بــبــیــن |
ای جــان جــهــان تـــو راه اســلــام گــزیــن | بــا مـار سـیـه نـشـیـن و بـا مـا مـنـشـیـن |
*** | |
گــر ســقــف ســپــهـر گــردد آیـیـنـه چــیـن | ور تـــخـــتـــه فــولــاد شـــود روی زمــیــن |
از روزی تــو کــم نــشــود دان بـــه یــقــیــن | میدان که چـنینسـت و چـنینسـت و چـنین |
*** | |
گــر صــفــحـــه فــولــاد شــود روی زمــیــن | در صــحــن ســپــهـر گــردد آیـیـنــه چــیـن |
از روزی تـــو کــم نــشــود یــک ســر مــوی | حـقـا کـه چـنینسـت و چـنینسـت و چـنین |
*** | |
ای در هـمـه شــان ذات تــو پــاک از شــیـن | نـه در حـق تــو کـیـف تــوان گـفـت نـه ایـن |
از روی تــعــقــل هـمــه غــیـرنـد و صــفــات | ذاتــت بــود از روی تــحــقـق هـمـه عــیـن |
*** | |
یــا رب بــه رســالــت رســول الــثــقــلــیــن | یــا رب بــه غــزا کــنــنــده بــدر و حــنــیـن |
عــصــیـان مـرا دو حــصــه کـن در عــرصــات | نیمی به حسن ببخش و نیمی به حسین |
*** | |
بــر ذره نـشــیـنـم بــچــمــد تــخــتــم بــیـن | مــوری بــدو مــنــزل بــبــرد رخــتــم بــیـن |
گـر لـقـمـه مـثــل ز قـرص خــورشــیـد کـنـم | تــاریــکــی ســیــنــه آورد بــخــتــم بــیــن |
*** | |
هــان یـاران هــوی و هــا جــوانــمــردان هـو | مــردی کـــنــی و نــگـــاه داری ســـر کـــو |
گـر تــیـر چــنـان رســد کـه بــشــکـافــد مـو | بـــایــد کـــه ز یــک دگـــر نـــگـــردانـــی رو |
*** | |
هـر چــنـد کـه یـار ســر گـرانـســت بــه تــو | غـمـگـین نشـوی کـه مـهربـانـسـت بـه تـو |
دلــــدار مـــثــــال صــــورت آیـــنـــه اســــت | تــا تــو نــگــرانــی نــگــرانــســت بـــه تــو |
*** | |
ای آیــــنــــه را داده جــــلــــا صــــورت تـــــو | یــک آیـنــه کــس نــدیــد بــی صــورت تــو |
نـی نـی کــه ز لــطــف در هـمــه آیـنــه هـا | خـــود آمـــده ای بـــه دیـــدن صـــورت تـــو |
*** | |
دورم اگــــر از ســــعــــادت خــــدمـــت تــــو | پــیـوســتــه دلــســت آیـنـه طــلـعــت تــو |
از گـرمـی آفـتــاب هـجــرم چــه غــمـســت | دارم چــــو پــــنـــاه ســـایـــه دولـــت تــــو |
*** | |
جــــان و دل مــــن فــــدای خــــاک در تـــــو | گـــر فـــرمـــایــی بـــدیـــده آیـــم بـــر تـــو |
وصـــلــت گــویــد کــه تـــو نــداری ســـرمــا | بـــی ســر بـــادا هــر کــه نــدارد ســر تــو |
*** | |
ای گـشــتــه جــهـان تــشــنـه پــرآب از تــو | ای رنــگ گـــل و لــالــه خـــوش آب از تـــو |
مــحــتــاج بــه کــیـمـیـای اکــســیـر تــوایـم | بـیش از همه عـقـل گشـتـه سـیراب از تـو |
*** | |
ای شـــعـــلــه طـــور طـــور پـــر نــور از تـــو | وی مـسـت بـه نـیم جـرعـه مـنـصـور از تـو |
هـر شــی جــهـان جــهـان مــنـشــور از تــو | مـن از تــو و مـسـت از تـو و مـخـمـور از تـو |
*** | |
ای رونــق کــیــش بـــت پـــرســتـــان از تــو | وی غــارت دیــن صــد مــســلــمــان از تــو |
کـفـر از مـن و عــشــق از مـن و زنـار از مـن | دل از تـــو و دیــن از تـــو و ایــمـــان از تـــو |
*** | |
ای ســـبــــزی ســـبــــزه بــــهـــاران از تـــو | وی ســـرخـــی روی گـــل عـــذاران از تـــو |
آه دل و اشــــــک بــــــی قـــــراران از تــــــو | فـــریـــاد کـــه بـــاد از تـــو و بـــاران از تـــو |
*** | |
ابــریـســت کــه خــون دیــده بــارد غــم تــو | زهــریـســت کــه تــریــاق نــدارد غــم تــو |
در هــر نــفــســـی هــزار مــحـــنــت زده را | بـــی دل کـــنــد و زدیــن بـــرآرد غـــم تـــو |
*** | |
از دیــده ســنــگ خــون چــکــانــد غــم تـــو | بـــیــگـــانــه و آشـــنـــا نــدانــد غـــم تـــو |
دم در کــشــم و غــمـت هـمـه نـوش کــنـم | تــا از پــس مـن بــه کـس نـمـانـد غـم تــو |
*** | |
ای پـــیــر و جـــوان دهــر شــاد از غــم تـــو | فــارغ دل هــیــچ کــس مــبــاد از غــم تــو |
مـسـکـیـن مـن بــیـچـاره دریـن عـالـم خـاک | ســرگــردانــم چـــو گــرد بـــاد از غــم تـــو |
*** | |
ای نــالــه پــیــر قــرطــه پـــوش از غــم تــو | وی نــعــره رنــد مــی فــروش از غــم تـــو |
افــغـــان مــغـــان نــیــره نــوش از غــم تـــو | خــون دل عــاشــقـان بــجــوش از غـم تــو |
*** | |
ای آمــده کــار مــن بـــه جـــان از غـــم تـــو | تــنــگ آمــده بــر دلــم جــهـان از غــم تــو |
هـان ای دل و دیـده تــا بــه ســر بــرنـکــنـم | خــاک هــمــه دشــت خــاوران از غــم تــو |
*** | |
ای نـــالـــه پـــیـــر خـــانـــقـــاه از غـــم تـــو | وی گــریـه طــفــل بــی گــنـاه از غــم تــو |
افــغــان خـــروس صـــبـــح گــاه از غــم تـــو | آه از غـــــم تـــــو هــــزار آه از غــــم تـــــو |
*** | |
ای خــالــق ذوالــجــلــال و ای رحــمــان تــو | ســامـان ده کـار بــی ســر و ســامـان تــو |
خــصــمــان مــرا مــطــیـع مـن مـی گــردان | بــی رحــمـان را ز چــشـم مـن گـردان تــو |
*** | |
ای کـعـبـه پـرسـت چـیسـت کـین مـن و تـو | صــاحــب نـظــرنـد خــرده بــیـن مــن و تــو |
گــر بــر ســنـجــنـد کــفــر و دیـن مـن و تــو | دانـــنـــد نـــهــایــت یــقـــیــن مـــن و تـــو |
*** | |
ای شــمــع دلــم قــامــت ســنــجــیـده تــو | وصــل تــو حــیـوت ایـن ســتــمــدیــده تــو |
چــون آیـنـه پــر شــد دلـم از عـکـس رخــت | ســـویـــت نـــگـــرم ولـــیــک از دیــده تـــو |
*** | |
ای در دل مـــن اصـــل تـــمــنــا هــمــه تـــو | وی در ســر مــن مــایـه ســودا هـمــه تــو |
هــر چـــنـــد بـــه روزگـــار در مـــی نــگـــرم | امــروز هــمــه تــویــی و فــردا هــمــه تــو |
*** | |
ای در دل و جـان صـورت و مـعـنـی همـه تـو | مـقـصــود هـمـه زدیـن و دنـیـی هـمـه تــو |
هـم بـا همـه همـدمـی و هم بـی همـه تـو | ای بـا همـه تـو بـی همـه تـو نی همـه تـو |
*** | |
شــــبــــهـــای دراز ای دریـــغـــا بــــی تــــو | تـــو خــفــتــه بـــنــاز ای دریــغــا بـــی تــو |
دوری و فـــــراق ای دریــــغـــــا بـــــی تـــــو | مــن در تـــک و تـــاز ای دریــغــا بـــی تـــو |
*** | |
درد دل مـــــن دواش مـــــی دانـــــی تــــــو | ســوز دل مــن ســـزاش مــی دانــی تـــو |
مـن غــرق گـنـه پــرده عــصــیـان در پــیـش | پـنـهان چـه کـنـم کـه فـاش مـی دانـی تـو |
*** | |
مـن مـیـشـنـوم کـه مـی نـبــخــشـایـی تــو | هر جـا کـه شـکـسـتـه ایسـت آنجـایی تـو |
مـا جــمـلـه شــکــســتــگـان درگـاه تــوایـم | در حـال شـکـسـتــگـان چــه فـرمـایـی تــو |
*** | |
مـــا را نـــبــــود دلـــی کــــه کــــار آیـــد ازو | جــز نــالــه کــه هــر دمــی هــزار آیــد ازو |
چــنـدان گــریـم کــه کــوچــه هـا گـل گـردد | نــــی رویــــد و نــــالــــهــــای زار آیـــد ازو |
*** | |
زلـــفـــش بـــکـــشـــی شـــب دراز آیــد ازو | ور بــــگــــذاری چــــنـــگـــل بــــاز آیـــد ازو |
ور پــیـچ و خــمــش ز یـک دگــر بــاز کــنــی | عـــالـــم عـــالــم مــشـــک فـــراز آیــد ازو |
*** | |
عــشــقــســت کـه شــیـر نـر زبــون آیـد ازو | از هــر چـــه گــمــان بـــری فــزون آیــد ازو |
گــه دشــمــنـیـی کــنـد کــه مــهـر افــزایـد | گــه دوســتــیـی کــه بــوی خــون آیــد ازو |
*** | |
ابـــر از دهــقـــان کـــه ژالــه مــی رویــد ازو | دشـت از مـجـنـون کـه لـالـه مـی رویـد ازو |
خــلــد از صــوفــی و حـــور عــیــن از زاهــد | مــا و دلــکـــی کـــه نــالــه مــی رویــد ازو |
*** | |
سـودای سـر بــی سـر و سـامـان یـک سـو | بــی مـهـری چــرخ و دور گــردان یـکــســو |
انــدیــشــه خــاطــر پـــریــشــان یــک ســو | اینـهـا هـمـه یـک سـو غـم جـانـان یکـسـو |
*** | |
ای دل چـــو فــراق یــار دیــدی خـــون شــو | وی دیـده مـوافـقـت بــکـن جــیـحــون شـو |
ای جـــان تـــو عـــزیــزتـــر نـــه ای از یـــارم | بــی یـار نــخــواهـمــت زتــن بــیـرون شــو |
*** | |
ای در صــفــت ذات تــو حــیــران کــه و مــه | وز هـر دو جــهـان خــدمـت درگــاه تــو بــه |
عـلـت تــو سـتــانـی و شـفـا هـم تـو دهـی | یا رب تـو بـه فضـل خـویش بـسـتـان و بـده |
*** | |
انــدر شـــش و چـــار غـــایــب آیــد نــاگـــاه | در هـشـت و دو اسـب خـویش دارد کـوتـاه |
در هــفــتــم و ســوم بــفــرســتــد چــیـزی | انـــدر نـــه و پـــنـــچ و یـــک بـــپـــردازد راه |
*** | |
ای خـــاک نــشـــیــن درگــه قــدر تـــو مــاه | دســت هــوس از دامــن وصــلــت کــوتــاه |
در کـوی تــو زان خــانـه گـرفــتــم کـه مـبــاد | آزرده شـــــود خـــــیـــــالـــــت از دوری راه |
*** | |
ای زاهـــد و عـــابــــد از تـــو در نـــالـــه و آه | نـــزدیـــک تـــو و دور تــــرا حـــال تــــبــــاه |
کس نیسـت که از دسـت غـمت جـان بـبـرد | آن را بــه تــغــافـل کـشــی ایـن را بــنـگـاه |
*** | |
ایـنــک ســر کــوی دوســت ایـنـک ســر راه | گــر تـــو نــروی رونــدگـــان را چـــه گــنــاه |
جـامـه چـه کـنـی کـبــود و نـیـلـی و سـیـاه | دل صـاف کـن و قـبـا هـمـی پـوش و کـلـاه |
*** | |
از بــس کـه شـکـسـتـم و بــبــسـتـم تـوبـه | فــریــاد هــمــی کــنــد ز دســتــم تــوبـــه |
دیـروز بــه تــوبــه ای شــکـســتــم ســاغـر | و امـروز بــه سـاغـری شـکـسـتــم تــوبــه |
*** | |
جـز وصـل تـو دل بـه هـر چـه بـسـتـم تـوبـه | بــی یـاد تـو هـر جـا کـه نـشـسـتـم تـوبــه |
در حـضـرت تــو تــوبــه شـکـسـتــم صـدبــار | زیـن تـوبــه کـه صـد بــار شـکـسـتـم تـوبـه |
*** | |
مــعــمــوره دل بـــه عــلــم آراســـتـــه بـــه | مـطــمـوره تــن ز کــیـنـه پــیـراســتــه بــه |
از هسـتـی خـود هـر چـه تـوان کـاسـتـه بـه | هـر چـیز کـه غـیـر تـسـت نـاخـواسـتـه بـه |
*** | |
در گــفــتــن ذکــر حــق زبــان از هـمــه بــه | طـاعت که بـه شـب کنی نهان از همه بـه |
خـــواهـــی ز پــــل صـــراط آســـان گـــذری | نـان ده بـه جـهـانـیان کـه نـان از هـمـه بـه |
*** | |
از مــردم صــدرنــگ ســـیــه پـــوشــی بـــه | وز خـــلــق فــرومــایــه فــرامــوشــی بـــه |
از صــحــبـــت نــاتــمــام بــی خــاصــیــتــان | کـنـجــی و فـراغــتــی و خــامـوشــی بــه |
*** | |
ای نـــیـــک نـــکــــرده و بــــدیـــهـــا کـــرده | و آنــگـــاه نــجـــات خـــود تـــمــنــا کـــرده |
بــر عــفــو مـکــن تــکـیـه کــه هـرگـز نـبــود | نــاکــرده چــو کــرده کــرده چــون نـاکــرده |
*** | |
زاهــد خـــوشـــدل کــه تـــرک دنــیــا کــرده | مـی خـواره خـجـل کـه مـعـصـیت ها کـرده |
تــرســم کـه کـنـد امـیـد و بــیـم و آخــر کـار | نــاکــرده چــو کــرده کــرده چــون نـاکــرده |
*** | |
گــر جــا بــه حــرم ور بــه کــلــیـســا کــرده | زاهـد عــمـل آنـچــه کــرده بــی جــا کـرده |
چـون عـلـم نـبــاشـد عـمـلـش خـواهـد بـود | نــاکــرده چــو کــرده کــرده چــون نـاکــرده |
*** | |
چــشــمـم کـه ســرشــک لـالـه گـون آورده | وز هــر مـــژه قـــطـــرهــای خـــون آلـــوده |
نـی نـی بــه نـظـاره ات دل خــون شــده ام | از روزن ســــیــــنــــه ســــر بـــــرون آورده |
*** | |
بــحــریـســت نـه کــاهـنــده نـه افــزایـنــده | امــــــواج بـــــــرو رونــــــده و آیــــــنــــــده |
عـالـم چـو عـبــارت از هـمـیـن امـواجــسـت | نــبــود دو زمــان بـــلــکــه دو آن پــایــنــده |
*** | |
افــســوس کــه عــمــر رفــت بــر بــیـهــوده | هـم لــقــمــه حــرام و هـم نـفــس آلــوده |
فـــرمــوده نــاکـــرده پـــشـــیــمــانــم کـــرد | افـــســـوس ز کـــرده هــای نــافـــرمـــوده |
*** | |
مــا درویـشــان نــشــســتــه در تــنــگ دره | گـه قـرص جـوین خـوریم و گه گـشـت بـره |
پـــیــران کـــهـــن دانـــنـــد مـــیــران ســـره | هـر کـس کـه بــمـا بــد نـگـره جــان نـبــره |
*** | |
تـــا کــی زجـــهــان پـــر گــزنــد انــدیــشــه | تــا چــنـد زجــان مــســتــمــنـد انـدیـشــه |
آن کـز تـو تـوان سـتـد هـمـیـن کـالـبــدسـت | یـک مـزبــلـه گـو مـبــاش چــنـد انـدیـشــه |
*** | |
هــجــران تــرا چــو گــرم شــد هــنــگــامــه | بــر آتــش مـن قــطــره فــشــان از خــامـه |
مـن رفـتـم و مـرغ روح مـن پــیـش تـو مـانـد | تـــا هــمــچــو کــبـــوتـــر از تــو آرد نــامــه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج