بحث ما بر سرِ اطفال فلسطینی بود
و اینکه رفتار تلاویو مجانینی بود،
هلوکاستی که به‌پا کرد به بیمارستان
به‌یقین کار نه هیتلر، نه موسولینی بود…
ابلهی گفت که ویرانی آنجا حتما”
کار یک عدّه تروریستِ فلسطینی بود!
گفتم آن کودک مظلوم که شد خانه‌خراب
در خیالات تو یک جوجۀ ماشینی بود؟!
بمب‌هایی که فروریخته روی سرشان
به گمان تو همه صوری و تزیینی بود؟!
سیل خونابه که شد جاری و عالم دیدند،
همه در چشم شما قطره‌ای از بینی بود؟!
گفت: این‌ها همه کار خودشان است پدر!
هر که گفته‌ست جز این حاصل بدبینی بود!
آتش و بمب کجا بود؟! دروغ است همه
همه‌اش نُقل و نبات و گل و شیرینی بود!
مرگ اگر هست فقط مال جهاد است و حماس
که یقین کشتنشان شیوۀ آیینی بود!
تیری این بین اگر سوی فلسطینی‌ها
شده شلیک همه مشقی و تمرینی بود!
تازه هر موشک و هر بمب که پرتاب شده
همه‌اش ساختۀ روسیه یا چینی بود!…
دیدم از پرت‌وپلا گفتنِ بسیار انگار
معدن پرت‌وپلا مردکِ مُرفینی بود!
گفتمش درد تو دردی است که بی‌درمان است
کاشکی مشکل تو مشکل بالینی بود!
بحث با آدم بی‌وجدان کاری عبث است
مشکلت کاش که بی‌عقلی و بی‌دینی بود!
اگر این قوم به انصاف و شرف باور داشت
اشک طفلان فلسطین چک تضمینی بود!
محمد رضا ترکی
