فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 30 اردیبهشت 1403

باز خریدن مجنون غزالی را از صیاد و آزاد کردن وی بر یاد لیلی کردن وی بر یاد لیلی

چـــون صــبـــحـــدم از غــزالــه خــورپــــوشــــیـــد زمــــیـــن غــــلــــالــــه زرافــشــانـد فــلـک ز چــشــمـه قــیـراز مــهــر غـــزالــه قــ…

چـــون صــبـــحـــدم از غــزالــه خــورپــــوشــــیـــد زمــــیـــن غــــلــــالــــه زر
افــشــانـد فــلـک ز چــشــمـه قــیـراز مــهــر غـــزالــه قـــطـــره هــا شـــیــر
مجـنون کـه بـه خـواب بـیخـودی بـوداز خــواب شــبــانـه چــشــم بــگــشــود
گـرم از سـر خـار و خـاره بــرجـسـتاز خـــاره مــگـــر شـــراره بـــرجـــســـت
از کـــوه و قـــدم نـــهـــاد در دشـــتدر دشــت چــو گــردبـــاد مــی گــشــت
مــی کــرد بـــه دام و دد نــگــاهــیدر ســـیــنــه هــمــی کــشـــیــد آهــی
مـی بــرد ز وحــش و طـیـر رشـکـیوز دیــده هــمــی فــشـــانــد اشـــکــی
یــعـــنــی کــه بـــود ز فـــرقـــت یــارهــر چـــیــز خـــلــاص و مــن گــرفــتـــار
هر زنده حـریف جـفت خـویش اسـتوآسـوده ز خـود و خـفـت خـویـش اسـت
جـز مـن کـه ز جـفـت خـویش طـاقـمســـــرگــــشـــــتـــــه وادی فـــــراقـــــم
نــه خـــورد بـــود مــرا و نــی خــوابگــــر کــــوه بــــود نــــیـــارد ایـــن تــــاب
مـی زد بــه هـمـیـن خــیـال گــامـینــــــــاگــــــــاه ز دور دیـــــــد دامــــــــی
در مـــــطـــــرح آهــــوان نـــــهـــــادهدر بـــــنــــد وی آهــــویــــی فـــــتـــــاده
صــیــاد گــرفــتـــه تـــیــغ خــونــریــزچــون تـــیــغ دویــده بـــر ســرش تـــیــز
آهـــو بــــه شـــکـــنـــجــــه دویـــدنصـــیـــاد و شــــتــــاب ســــر بــــریـــدن
مــجــنــون چــو بــدیـد آه بــرداشــتتـــا پـــیــش کــشــنــده راه بـــرداشــت
دســتــش بــگــرفــت و کــرد فــریـادکـــز دســـت تــــو داد مـــی کـــنـــم داد
هـیـچ ار ز خـدات بــهـره ای هـسـتاز بـــــهـــــر خـــــدا بـــــدار ازو دســـــت
بــردار بـه دسـت لـطـف و بــگـشـایتـــیـــغـــش ز گـــلـــو و بــــنـــد از پـــای
پــایـش قــلــمــیـســت خــیــزرانــیشــــق کــــرده ســــرش پــــی روانـــی
بــر صـفـحـه خـاک کـش گـذار اسـتاز چــــار قـــلـــم رقـــم نـــگـــار اســــت
هفت است قلم درین شکی نیستاز هــفــت چـــهــار انــدکــی نــیــســـت
آن را مـشـکـن بـه سـخـت بــسـتـنعــمــدا نــســزد قــلــم شــکــســـتـــن
در طــوق جـــفــا چــنــان گــلــویــیلــــایـــق نـــبــــود بــــه هـــیـــچ رویـــی
ظـلم اسـت بـه پـیش عـقـل روشـنآن طـــوق فـــکـــنـــدنـــش بــــه گـــردن
زیـن مــظــلــمـه بــازکــش عــنـان راوز گـــــردن خـــــود بـــــرون کـــــن آن را
چـشـمـی داری بــه سـوی او بــیـنســر تــا بـــه قــدم بـــه وی فــرو بــیــن
چــشـمـش کـه ز ســرمـه خــدایـیآســــوده بــــود ز ســــرمـــه ســــایـــی
حــیـف اســت تــهـی ز نـور مــانــدهوز بــــیـــنـــش خـــویـــش دور مـــانـــده
آن گــــردن ســـــاده کــــشــــیــــدهک آســـیــب کـــمـــنـــد کـــس نــدیــده
دانـی کـه بــه طـوق زر دریـغ اســتپـــولــاد دلــا چـــه جـــای تـــیــغ اســت
آن سـینه کـه لوح سـیم پـاک اسـتنـی چــون دل مـن سـزای چــاک اسـت
از کـیـنـه خـلـق پــاک سـیـنـه سـتبــا ســیـنـه او تــو را چــه کــیـنـه ســت
در پــهـلـوی او بــه لــطــف جــا کــندســــت ســــتــــمـــت ازو جــــدا کــــن
خـنجـر چـو قـلـم گـرفـتـه در مـشـتکــم زن رقــمــش بــه تــخــتــه پــشــت
آن را شــده بــنــد بــنـد مــپــســنـدبـــگــذار نــســفــتــه مــهــره ای چــنــد
بــیـن گــردن و پــشــت نــازنـیـنــشدنـــدان طـــمـــع کـــن از ســــریـــنـــش
هر کـس کـه بـه گرد ران بـرد دسـتدر پـــهــلــوی آتــش گــردنــی هــســت
نافـش که چـو نافـه مشـکبـار اسـتچــون نـافــه دریـدنـش چــه کــار اســت
گــر در شــکــم طــمــع زنــی چــاکبــه زانـکــه در آن شــکــم کــنـی خــاک
مـجـنـون چـو بــه قـصـد صـیـد صـیـادزیــن گــفــت و شـــنــیــد دام بـــنــهــاد
صـــیـــاد اســــیـــر قـــیـــد او شــــدچــون صــیــد گــرفــتـــه صــیــد او شــد
چـون مـوم دلـش بــه نـرمـی افـتــادافـــکـــنـــد ز دســــت تــــیـــغ پــــولـــاد
لــیــکــن ز غــم عـــیــالــمــنــدیــشمـــی بـــود آهـــو هـــنـــوز بـــنـــدیـــش
مـجـنون کـه نه جـامـه داشـت در بـرنـــی بـــار عـــمـــامـــه نــیــز بـــر ســـر
در فـــکــر عـــطـــای او فـــرو مــانــدطــــیــــاره بـــــه گــــلــــه پـــــدر رانــــد
زان گــلــه گــرفــت گــوســـپـــنــدیاز آفــــــت گـــــرگ بــــــی گـــــزنـــــدی
لـــنــگـــر کـــنــش از خـــرام دنــبـــهســـر تـــا بــــه قـــدم تـــمـــام دنـــبــــه
آورد و بــه صـیـد پــیـشـه بــســپــردپــــا در ره عـــذر خــــواهـــی افـــشـــرد
کین صید که سوی اوت میلی سـتدر گـردن و چـشـم همـچـو لـیلـی سـت
قــیــمــت نــکــنــم کــه چـــنــد ارزدهـــر مـــوی بـــه گـــوســـفـــنـــدی ارزد
آن ظـن نـبـری کـه ایـن بـهـایـیـسـتاز بـــهـــر خـــلـــاص او فـــدایــیـــســـت
اکـنـون رسـنـش بــه دســت مـن دهک آهـوی چــنــیـن بــه دســت مــن بــه
تــا ســر نـهـمـش بــه جــای لـیـلـیوانــگـــه کـــنــمـــش فـــدای لـــیــلـــی
مسـکین چـو رسن بـه دسـت او دادصـد بــوسـه بــه چــشـم مـسـت او داد
پـشـمـین رسـنش ز سـر بـه در کـردوز ســـاعـــد خـــویـــش طـــوق زر کـــرد
خــاک قـدمـش بــه دیـده مـی رفـتمی شست رخش به اشک و می گفت
ای گــردن تـــو چـــو گــردن دوســتچـشـم تــو چـو چـشـم پــر فـن دوسـت
گـر ســاق تــو ای بــه ســاق لـاغــراز ســــیـــم بــــود چــــو او تــــوانـــگــــر
گــویــم بـــه زبـــان راســتـــگــویــیصــــد بــــار کــــه او تــــو و تــــو اویــــی
تـــا یــار مــن ســـلـــیــم بـــاشـــیآزرده تـــــیـــــغ بــــــیـــــم بــــــاشـــــی
رو گـــــرد دیــــار یــــار مـــــی چـــــرســنـبــل مـی چــیـن و لـالـه مـی خــور
لـالـه چــو خــوری بــه گــرد کــویـشمــی گـــوی چـــو مـــن دعـــای رویــش
کـــان روی چـــو لـــالـــه تـــازه بـــاداوآزاده عـــــــــــار غـــــــــــازه بــــــــــــادا
ســنــبــل چــو چــری ز مــرغــزارشمــی خـــور غــم زلــف مــشــکــبـــارش
کـان ســنـبــل تــر کـسـی مـبــیـنـادیــک شـــاخ ازو کـــســـی مـــچـــیــنــاد
آهــو مـــی رفـــت و او هــم از پـــیمـــی رفــــت طــــفـــیـــل رفـــتــــن وی
بــا هــم ره هــمــرهــی ســپــردنــدتــــا پــــی بــــه دیــــار یــــار بـــــردنــــد
مــجــنـون بــنـشــســت زیـر خــاریوان رفــــت بــــه ســــوی مــــرغــــزاری
آن نــالـــه ز هــجـــر یــار مــی کـــردویــن طـــوف بـــه مـــرغـــزار مــی کـــرد
چــون مـهـر نـشـسـت و مـه بــرآمـدتـــــاراج شـــــب ســـــیــــه بـــــرآمـــــد
یـــکــــدیـــگـــر را دگـــر نـــدیـــدنـــدهـــر یــک بـــه زمـــیــنـــی آرمـــیــدنـــد

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج