قالب شعر: غزل

«این نیز بگذرد»

این فصل انجماد و بلاخیز بگذرد
آید «بهار» و موسم «پاییز» بگذرد

جان‌ها اگرچه آمده بر لب غمین مباش!
کاین روزگار تلخ و غم انگیز بگذرد

تاریخ را بخوان که به عبرت نوشته اند :
دوران غم ، چو لشکر چنگیز بگذرد

تلخ است اگر که کام ز بیداد خسروان
شیرین شود چو دوره ی پرویز بگذرد

آید بهار و تازه شود باغ و بوستان
وقتی خزان ز گلشن و جالیز بگذرد

چشم طمع مدوز به اموال دیگران
تیغ طمع ز چشم و دل هیز بگذرد

این تخت و بخت عاریه بر کس وفا نکرد
این چند روز دلهره آمیز بگذرد

این ابر غم که سایه بیفکنده بر وطن
شد کاسه‌های سینه چو لبریز بگذرد

این اجنبی برای همیشه ز خاک ما
با خلق چونکه گشته گلاویز بگذرد

از حق سخن بگوی که حق جاودان بوَد
کاین روزگار سفله ی ناچیز بگذرد

با جوهر وجود، قلم زن! به لوح عدل
بی‌جوهر آن قلم که به پرهیز بگذرد

نامردمی اگرچه به غایت رسیده است
(ساقی)! بریز باده ، که این نیز بگذرد .

سید محمدرضا شمس (ساقی)