سمانه تیموریان (آسمان)
با شعر مرا بردند
تا عمق شبی محزون
تا سردی احساس و
تا خون دل مجنون
از دست دلت ای زن
تا کی غم و شبگردی
هرشب فوران درد
دنبال چه می گردی؟؟
دست از سر من بردار
ای بغض پر از باران
ای گیجی بی پایان
ای مرده بی سامان
در بطن سیاه خود
هرشب مرا میخورد
چشمان سیاه شب
تا گور مرا می برد
ای مرگ به تو دنیااااا
دست از سر من بردار
این مرده بدبخت را
یک گور و کفن بگذار
ای خاطر دردآلود
ای هستی لاکردار
این لاشه پر شعررا
از روی زمین بردار
از دست دلت ای زن
دنبال چه می گردی ؟؟؟
هر شب فوران درد
تا کی شب و شبگردی؟؟؟
بخش چهار پاره | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
