سلام
دوستان ، همراهان و عزیزان من!
عید سعید فطر خجسته باد!
داربست سایت شعر نو بر وجوداستادانی چون آقایان: شوان کاوه، مهدی خطیبی، امید صباغ نو و رضا کرمی استوار است.
این عزیزان ستون و رکن سایت شعر نو هستند . تکیه گاه و دیواره های اصلی سایت بر دوش اینان است. بدون مزد و مواجب، شبانه روز می کوشند.
در غیبت اینان، سایت برخی از قابلیت های بارز و ارزنده ی خود را از دست خواهد داد.
من از این چهار گوهر تابناک سایت شعر نو حمایت می کنم و دست این چهار عزیز را به خاطر تلاش بی مزدشان، از راه دور می بوسم.
از جناب آقای علی کریم آبادی مدیر شایسته و توانای سایت که زحمات وی بر کسی پوشیده نیست می خواهم با درایت و هوشمندی، بکوشند این سایت را که در روزهای اوج خود به سر می برد دوباره از وجود اینان سرشار سازد.
عزیزانم:
دل من کهنه است و دل شما نو!
بیایید با هم دل هایمان را خانه تکانی کنیم و سایت شعر نو را، نو نوارتر کنیم و همگی خواهان حضور پربار این چهار عزیز باشیم.
نظراتی را که برای این مطلب ارسال می شود جمع بندی می کنم و در روزهای آینده در وبلاگ سایت قرار می دهم
چند نکته برای شاعران و نویسندگانی که در بخش نظرات، ناخودآگاه و بی اراده برای دیگران حاشیه می سازند و باعث کدورت می شود بگویم:
۱- شاعری که خود را شاعر می نامد و در نظر عموم دارای ارزش و منزلت است باید اخلاقش بهتر از دیگران باشد و از قوی ترین احساسات و لطیف ترین سلیقه ها برخوردار باشد.این ارزش در نوشته هایی که در بخش نظرات می نویسد، مشهود می شود.
۲- اگر رفتار شاعر و یا نویسنده ای در بخش نظرات، دریده و مشکوک باشد، شیرازه ی کار وی پاره می شود و برای دیگران و خود درد سر ساز می گردد.
۳- اگر نویسنده ی متنی گفتارش با کردارش همسویی نداشته باشد و باورهای خودش را نشناسد، به ورطه ی سقوط می افتد و هیچ پرستاری بر بالین وی نمی رود. او می ماند و تنهایی!
۴- برخی می خواهند به قول خودشان محافظه کاری را کنار بگذارند و با سرشت شورشی خود بر هر چیز بتازند و در بخش ارسال نظرات هر چه دل شان خواست بنویسند. مسلّماً این گونه اعمال،واکنش های متفاوت و بعضاً مخرّبی را در پی خواهد داشت.
۵- اگر من و تو ایده های پیشرفت را دستاویز قرار دهیم و مدعی شویم از زمره بهترانیم، نباید چند گانه عمل کنیم و گاهی در جاده ی اتوبان بمانیم و گاهی به خاکی بزنیم!
عزیزانم! بهتر است من و تو بدانیم:
۱-شاعر الگوست و معیار.
آیینه ای است که دیگران ممکن است همه چیز خود را در وی بینند! پس مواظب رفتار و عادت های خود باشیم.
۲ – فردی می تواند، پیشنهاد ادبی بدهد که در خانه ی ادبیّات فارسی مسکن گزیده و نظرات او مطابق با زمانی و مکانی که زندگی می کند، وضع شده باشد!
۳- گاهی قدرت حسّی یک شعر آنقدر بالاست که افراد اندکی از خوانندگان کج فهم از همان بدو تولّد شعر، بنا بر حسّ نازل خود می خواهند این شعر را در منظر خوانندگان از تاب بیندازند. این خلاف اخلاقیّات است.
۴- گاهی شاعری نوپا یک ماکت کاغذی از شعر می سازد و منتظر می ماند تا دیگران، برای معماری واقعی، وی را یاری رسانند. گروهی ناخودآگاه نه اینکه یاری نمی رسانند، بلکه این ماکت را از بین می برند تا ذوق سازنده از بین برود.
۵- من نوعی(محمّدحسن چگنی زاده) باید بدانم از هیچ کدام از شعرا و نویسندگان این سایت برتری و ارجحیت ندارم. برتری هر کس منش اوست که در اعمال و کردار وی مشهود است.
۶-اگر من، بنا بر دلایل بیرونی ( خارج از سایت ) شاعر و یا نویسنده ای را بر نمی تابم و در درون سایت قدرت تأویل ندارم، نباید به خود این اجازه را بدهم،در بخش نظرات بهره جویی شخصی داشته باشم.
۷- ممکن است، نظری در زیر نویس اشعار، فی نفسه خوب نباشد و از مزایای اخلاقی ، هیجان متناسب ، موقعیّت و شاخصیّت زمانی بهره نبرده باشد، چنین نظری تحریک کننده و مخرّب خواهد بود.
۸-اگر صاحب شعری دارای در بخش ارسال نظرات دارای اخلاق عمومی نباشد و فقط بالنسبه اخلاق وی گاهی تخفیف یافته و یا گاهی بد شود، عزّت خود را از دست خواهد داد.
۹- اگر در لحظاتی دارای تشویش، اضطراب و حزن درونی بودیم، بهتر است برای دیگران هیچ نظری ننویسم .
۱۰- می دانیم اکثر خوانندگان شعر،مثل من بخش نظرات را بیشتر دوست دارند و می خوانند پس بیاییم با هم بکوشیم در حریم خصوصی دیگران دخالت نکنیم و این بخش را فقط برای نقد و نظرهای سازنده به کار بریم، نه آزردگی های شخصی!
دوستتان دارم.
بخش نقد ادبی | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
