گـــرچــــه بــــشـــتــــر را عـــطـــا بــــاران بــــودمـــــر تــــــرا زر و گـــــهـــــر بــــــاشـــــد عـــــطـــــا***پــــیــــش تــــیــــغ…
گـــرچــــه بــــشـــتــــر را عـــطـــا بــــاران بــــود | مـــــر تــــــرا زر و گـــــهـــــر بــــــاشـــــد عـــــطـــــا |
*** | |
پــــیــــش تــــیــــغ تــــو روز صــــف دشــــمــــن | هــــســــت چــــون پـــــیــــش داس نــــوکــــر پـــــا |
*** | |
تــنــت یــک و جــان یــکــی و چــنــدیــن دانــش | ای عــــجــــبـــــی! مــــردمــــی تـــــو، یــــا دریــــا؟ |
*** | |
چــنـان کــه اشــتــر ابــلــه ســوی کــنـام شــده | ز مــــکــــر روبـــــه و زاغ وز گــــرگ بــــی خــــبـــــرا |
*** | |
جـــز بـــمـــا دنـــدر ایــن جـــهــان گـــر بـــه روی | بــا پــســنــدر کــیـنـه دارد هـمــچــو بــادخــتــنــد را |
*** | |
گــــوش تـــــوســـــال و مــــه بـــــرود و ســــرود | نــــــشــــــنــــــوی نــــــیــــــوه خـــــــروشـــــــان را |
*** | |
درنـــــگ آســـــا ســـــپـــــهـــــر آرا بـــــیــــایــــد | کــــــیــــــاخــــــن در ربـــــــایــــــد گــــــرد نــــــان را |
*** | |
شـیـر آلـغـده کـه بـیرون جـهـد از خـانـه بـه صـیـد | تـــــا بـــــه چـــــنـــــگ آرد آهـــــو وآهـــــو بــــــره را |
*** | |
نــبـــاشـــد زیــن زمــانــه بـــس شـــگــفـــتـــی | اگــــــر بـــــــر مــــــا بـــــــبـــــــارد آذرخـــــــشـــــــا |
*** | |
چــــو گــــرد آرنـــد کــــردارت بــــه مـــحــــشــــر | فـــرو مـــانـــی چـــو خـــر بــــه مـــیـــان شـــلـــکـــا |
*** | |
کــمــنــدش بــیـشــه بــر شــیـران قــفــص کــرد | فـــیـــلـــکـــش دشـــت بــــر گـــرگـــان خــــبــــاکـــا |
*** | |
هر آن چـه مدح تـو گویم درسـت بـاشد و راسـت | مـــرا بـــه کـــار نـــیـــایـــد ســـریـــشـــم وکـــیــلـــا |
*** | |
گـــیـــهـــان مـــا بــــه خــــواجــــه عـــدنـــانـــی | عــــدنـــســــت و کــــار مــــا هـــمـــه بــــانـــدامــــا |
*** | |
اگــرت بــدره رســانــد هــمــی بــه بــدر مــنــیـر | مـــبـــادرت کـــن و خـــامـــش بـــاش چـــنـــدیـــنـــا |
*** | |
هــــمــــی بـــــایــــدت رفـــــت و راه دورســـــت | بــــه ســــغــــده دار یـــکــــســــر شــــغــــل راهـــا |
*** | |
نــدیــده تـــنـــبـــل اوی و بـــدیــده مـــنــدل اوی | دگـــر نــمـــایــد ودیــگـــر بـــود بـــه ســـان ســـراب |
*** | |
فــاخــتــه گـون شــد هـوا ز گــردش خــورشــیـد | جـــامـــه خـــانـــه بـــتـــبـــک فـــاخـــتـــه گـــون آب |
*** | |
تــا کـی کـنـی عـذاب و کـنـی ریـش را خــضـاب؟ | تـــا کــی فــضـــول گــویــی و آری حـــدیــث غـــاب؟ |
*** | |
جــــغــــد کـــه بــــا بــــاز و پــــلـــنـــگـــان پــــرد | بــــشـــکـــنـــدش پــــر و بــــال و گـــردد لـــت لـــت |
*** | |
تــا لــبــاس عــمــر اعــدایــش نــگــردد بــافــتــه | تــــار تــــار پــــود پــــود انــــدر فــــلــــات آن فــــوات |
*** | |
بـــــر روی پـــــزشـــــک زن، مـــــیــــنـــــدیــــش | چــــــون بــــــود درســــــت بــــــیــــــســــــیــــــارت |
*** | |
ای زان چــــــون چــــــراغ پــــــیـــــشــــــانـــــی | ای زان زلـــفــــک شــــکــــســــت و مـــکــــســــت |
*** | |
خــــاک کــــف پــــای رودکــــی نـــســــزی تــــو | هــم بــشــوی گــاو و هــم بـــخــایــی بـــرغــســت |
*** | |
بــــه بـــــاز کــــریــــزی بــــمــــانــــم هــــمــــی | اگــــر کـــــبـــــک بـــــگــــریــــزد از مــــن رواســـــت |
*** | |
همه نیوشه خـواجـه بـه نیکویی و بـه صلحـست | همـه نیوشـه نـادان بـه جـنگ و فـتـنه و غـوغـاسـت |
*** | |
هـیـچ راحــت مــی نـبــیـنـم در ســرود و رود تــو | جـز که از فـریاد و زخـمه ات خـلق را کاتـوره خـاسـت |
*** | |
شــــب قــــدر وصــــلــــت ز فــــرخــــنــــدگــــی | فــــرح بــــخــــش تــــر از فــــرســــنـــا فــــدســــت |
*** | |
لـــــاد را بــــــر بـــــنـــــای مـــــحـــــکـــــم نـــــه | کـــــه نـــــگـــــهـــــدار لـــــاد بـــــنـــــیـــــادســـــت |
*** | |
خـوبـان همـه سـپـاهنـد، اوشـان خـدایگـانـسـت | مــر نــیــک بــخــتــیــم را بــر روی او نــشــانــســت |
*** | |
بــهـارچــیـن کــن ازان روی بــزم خــانـه خــویـش | اگــرچـــه خـــانــه تـــو نــوبـــهــار بـــرهــمــنــســـت |
*** | |
فــاخــتــه گـون شــد هـوا ز گــردش خــورشــیـد | جــامــه جــامــه بـــه نــیــک فــاخــتـــه گــونــســت |
*** | |
بـــا دل پـــاک مـــرا جـــامـــه نـــاپـــاک رواســـت | بــد مـر آن را کـه دل و دیـده پــلـیـدسـت و پــلـشـت |
*** | |
مـــعـــذورم دارنـــد، کـــه انـــدوه و غـــیـــشـــت | و انــدوه و غــیــش مــن ازان جـــعـــد و غــیــشـــت |
*** | |
چــه گــر مـن هـمـیـشــه ســتــا گــوی بــاشــم | ســـتـــایــم نـــبـــاشـــد نـــکـــو جـــز بـــه نـــامـــت |
*** | |
بــــودنــــت در خــــاک بــــاشــــد، یــــافــــتــــی | هـــم چــــنــــان کــــز خــــاک بــــود انــــبــــودنــــت |
*** | |
ز مـــــهـــــرش مـــــبـــــادا تـــــهـــــی ایــــچ دل | ز فــــرمــــانــــش خــــالــــی مــــبــــاد ایـــچ مــــرج |
*** | |
راهــی آســان و راســت بــگــزیــن، ای دوســت | دور شـــــو از راه بــــــی کـــــرانـــــه تـــــرفـــــنـــــج |
*** | |
زیــــن و زان چــــنــــد بـــــود بـــــرکــــه و مــــه؟ | مــــر تـــــرا کــــشــــی و فــــیــــزیــــن و غــــنــــوج |
*** | |
از جـــود قـــبـــا داری پـــوشـــیـــده مـــشـــهـــر | وز مــــجــــد بــــنـــا داری بــــر بــــرده مــــشــــیـــد |
*** | |
بـــخـــت و دولـــت چـــو پـــیـــشـــکـــار تـــوانـــد | نــــصــــرة و فــــتـــــح پـــــیــــشــــیــــار تــــو بـــــاد |
*** | |
بـــــه تـــــو بـــــازگــــردد غــــم عــــاشـــــقــــی | نــــگــــارا، مــــکــــن ایـــن هــــمــــه زشــــتــــیـــاد |
*** | |
ایــا بـــلـــایــه، اگـــر کـــارت تـــو پـــنــهــان بـــود | کــنــون تــوانــی، بـــاری، خــشــوک پــنــهــان کــرد |
*** | |
گـوسـپــنـدیـم و جـهـان هـسـت بــه کـردار نـغـل | چــون گــه خــواب بـــود ســوی نــغــل بـــایــد شــد |
*** | |
مــرده نــشــود زنــده، زنــده بـــســتــودان شــد | آیــیــن جــهــان چــونــیــن تـــا گــردون گــردان شــد |
*** | |
فــاخــتــه گـون شــد هـوا ز گــردش خــورشــیـد | جـــامــه خـــانــه بـــتـــیــک فــاخـــتـــه گــون شـــد |
*** | |
رخ اعــــــــدات از تــــــــش نــــــــکــــــــبـــــــــت | هــــمــــچــــو قــــیـــر و شــــبــــه ســــیــــاه آمــــد |
*** | |
ای جــان هــمــه عــالــم در جــان تـــو پـــیــونــد | مـــکــــروه تــــو مــــا را مـــنـــمــــا یـــاد خــــداونـــد |
*** | |
یـــافـــتــــی چــــون کـــه مـــال غـــره مـــشــــو | چـــون تـــو بــــس دیـــد و بـــیـــنـــد ایـــن دیـــرنـــد |
*** | |
دل از دنـیـا بــردار و بــه خـانـه بــنـشـیـن پـسـت | فـــرا بـــنـــد در خـــانـــه بـــه فـــلـــج و بـــپـــژاونـــد |
*** | |
هــــردم کــــه مــــرا گــــرفــــتـــــه خــــامــــوش | پــــیـــچـــیـــده بــــه عـــافـــیـــت چــــو فـــرغـــنـــد |
*** | |
چــــرخ چــــنــــیــــنــــســــت و بــــدیـــن ره رود | لــــیــــک ز هــــر نــــیــــک و ز هــــر بـــــد نــــونــــد |
*** | |
ســتــاخــی بـــرآمــد از بـــر شــاخ درخــت عــود | سـتــاخـی ز مـشـک و شـاخ ز عـنـبــر، درخـت عـود |
*** | |
بــــدان مـــرغـــک مـــانـــم کـــه هـــمـــی دوش | بـــــزار از بـــــر شـــــاخـــــک هــــمـــــی فـــــنــــود |
*** | |
هــر آن کـــریــم کـــه فـــرزنـــد او بـــلـــاده بـــود | شـــگـــفـــت بـــاشـــد کـــو از گـــنــاه ســـاده بـــود |
*** | |
مـــــاغ در آبــــــگـــــیـــــر گــــــشــــــتــــــه روان | راســـت چـــون کـــشـــتـــیــیــســـت قـــیـــرانـــدود |
*** | |
بــــرو، ز تـــجـــربـــه روزگـــار بـــهـــره بــــگـــیـــر | کـــه بــــهـــر دفــــع حــــوادث تــــرا بــــه کـــار آیـــد |
*** | |
مـــاهـــی دیـــدی کـــجــــا کــــبــــودر گـــیـــرد؟ | تـــیــغــت مــاهــیــســـت، دشـــمــنــانــت کــبـــودر |
*** | |
بـــــا درفـــــش کـــــاویـــــان و طـــــاقـــــدیــــس | زر مــــشــــت افــــشــــار و شــــاهـــانـــه کــــمــــر |
*** | |
اگــــر مــــن زونــــجــــت نــــخــــوردم گــــهــــی | تـــــو اکـــــنــــون بـــــیــــا و زونــــجـــــم بـــــخـــــور |
*** | |
مــــــدخـــــــلـــــــان را رکـــــــاب زرآگـــــــیــــــن | پــــــــای آزادگــــــــان نــــــــیــــــــابـــــــــد ســــــــر |
*** | |
تــا زنـده ام مـرا نـیـسـت جــز مـدح تــو دگـر کـار | کـشـت و درودم اینسـت، خـرمـن همـین و شـد کـار |
*** | |
گــزیـده چــهــار تــوســت، بــدو در جــهــانــهــان | هـــمـــارا بـــه آخـــشـــیـــج، هـــمـــارا بـــه کـــارزار |
*** | |
چــــنـــان بــــار بــــرآورد بــــه خــــویـــشــــتــــن | کـــه مـــن گـــویـــم: خــــوردســــت ســـوســـمـــار |
*** | |
فـــاخــــتــــه بــــر ســــرو شـــاهـــرود بــــر آورد | زخـــمـــه فـــرو هــشـــت زنـــدواف بـــه طـــنـــبـــور |
*** | |
عـــــلـــــم ابـــــر و تـــــنـــــدر بـــــود کـــــوس او | کـــــمـــــان آدنـــــیـــــده شــــــود ژالـــــه تــــــیـــــر |
*** | |
چــــون لـــطـــیـــف آیـــد بــــه گـــاه نـــوبــــهـــار | بــــانـــگ رود و بــــانـــگ کــــبــــک و بــــانـــگ تــــز |
*** | |
بــه حــق آن خــم زلــف ، بــســان مــنــقــار بــاز | بــــه حـــق آن روی خـــوب، کـــز گـــرفـــتـــی بــــراز |
*** | |
در عــمـل تــا دیـر بــازی و درازی مـمــکــنـســت | چـــون عـــمـــل بـــادا تـــرا عـــمـــر دراز و دیـــر بـــاز |
*** | |
تـــــــــازیــــــــان دوان هـــــــــمـــــــــی آیــــــــد | هـــمـــچــــو انـــدر فـــســــیـــلـــه اســــب نـــهـــاز |
*** | |
چـــون ســـپـــرم نـــه مـــیــان بـــزم بـــه نـــوروز | در مـــه بــــهـــمـــن بــــتــــاز و جــــان عـــدو ســـوز |
*** | |
نـهـاد روی بــه حــضــرت، چــنـان کـه روبــه پــیـر | بــــتــــیــــم وا تــــگــــران آیــــد از در تــــیــــمــــاس |
*** | |
حــــســــودانــــت را داده بـــــهــــرام نــــحــــس | تـــــــرا بـــــــهــــــره کــــــرده ســــــعــــــادت زواش |
*** | |
بــــت، اگــــرچــــه لــــطــــیــــف دارد نــــقــــش | نـــــزد رخـــــســـــاره تــــــو هـــــســـــت خـــــراش |
*** | |
از چـه تـوبـه نکـند خـواجـه؟ کـه هر کـجـا که بـود | قــدحــی مــی بـــخــورد راســت کــنــد زود هــراش |
*** | |
تـــو چـــگـــونـــه جـــهـــی؟ کـــه دســـت اجـــل | بـــــه ســـــر تـــــو هــــمــــی زنــــد ســــر پـــــاش |
*** | |
بــــــر هـــــبــــــک نــــــهـــــاده جــــــام بــــــاده | وان گــــــــاه ز هـــــــبــــــــک نـــــــوش کــــــــردش |
*** | |
هـمـی تـا قـطـب بـا حـورسـت زیر گـنـبـد اخـضـر | شکر پـاشش ز یک پـله اسـت و از دیگر فلا سـنگش |
*** | |
بـسـا کـسـا! کـه جـوین نـان هـمـی نـیابـد سـیر | بـسـا کـسـا! کـه بـره اسـت و فـرخـشـه بـر خـوانش |
*** | |
بــــانـــگ کــــردمـــت، ای فــــغ ســــیـــمـــیـــن | زوش خــــوانــــدم تــــرا، کــــه هــــســــتــــی زوش |
*** | |
ای دریـــــــغــــــــا! کــــــــه مـــــــورد زار مـــــــرا | نــــاگـــــهــــان بـــــاز خـــــورد بـــــرف و غـــــیــــش |
*** | |
هـر کـو بــرود راسـت نـشـسـتـسـت بـه شـادی | و آن کــو نــرود راســت هـمــه مــرده هـمــی دیـش |
*** | |
چــون جــامـه اشـن بــه تــن انـدر کـنـد کـســی | خــواهــد ز کــردگــار بـــه حـــاجـــت مــراد خــویــش |
*** | |
آه! ازیـــــن جــــــور بــــــد زمــــــانـــــه شــــــوم | هــــــمــــــه شــــــادی او غــــــمــــــان آمــــــیـــــغ |
*** | |
بـا دو سـه بـوسـه رها کـن این دل از درد خـنـاک | تـا بـه مـن احـسـانـت بــاشـد، احـسـن الـلـه جـزاک |
*** | |
کـافـور تــو بــا کـوس شــد و مـشـک هـمـه نـاک | آلــــودگــــیـــت در هـــمــــه ایـــام نــــشــــد پــــاک |
*** | |
بـــس عـــزیــزم، بـــس گــرامــی، شـــاد بـــاش | انــــدریــــن خـــــانــــه بـــــســـــان نــــو بـــــیــــوک |
*** | |
یـــــک بــــــه یـــــک از در درآمـــــد آن نـــــگـــــار | آن غـــراشــــیـــده ز مـــن، رفـــتــــه بــــه جــــنـــگ |
*** | |
خـــشـــک کـــلـــب ســـگ و بــــتـــفـــوز ســـگ | آن چـــنـــان کـــه نـــجـــنـــبــــیـــد او را هـــیـــچ رگ |
*** | |
چـــو هــامــون دشــمــنــانــت پـــســت بـــادنــد | چــــو گــــردون دوســــتــــان والـــا هـــمـــه ســــال |
*** | |
یــار بــادت تــوفــیــق، روزبــهــی بــا تــو رفــیــق | دولــتــت بــادا حــریـف، دشــمــنـت غــیـشــه و نـال |
*** | |
ای شــاه نـبــی ســیـرت، ایـمــان تــو مــحــکــم | ای مـیـر عــلـی حــکــمـت، عــالــم بــه تــو در غــال |
*** | |
لــبـــت ســـیــب بـــهــشــت و مــن مــحـــتـــاج | یـــــافـــــتـــــن را هـــــمـــــی نـــــیـــــابـــــم ویــــل |
*** | |
چــرا هـمــی نـچــمــم؟ تــا چــرا کــنـد تــن مــن | کـــه نــیــز تـــا نــچـــمــم کـــار مــن نــگــیــرد چـــم |
*** | |
گـر کـنـد یـاریـی مـرا بــه غـم عـشــق آن صــنـم | بـــتـــوانــد زدود زیــن دلــم غـــم خـــواره زنــگ غــم |
*** | |
تـــا درگـــه او یـــابـــی مـــگـــذرد بــــه در کـــس | زیــرا کـــه حـــرامـــســـت تـــیــمـــم بـــه لـــب یــم |
*** | |
بـــــام هـــــا را فـــــرســـــب خـــــرد کـــــنـــــی | از گــــــرانــــــیـــــت، گــــــر شــــــوی بــــــر بــــــام |
*** | |
بـــر رخ هـــزار زهـــره ثـــامـــور بـــرشـــکـــفـــت | ایـــدون ز بــــاغ قـــطـــره شـــبـــنـــم نـــیـــافـــتـــم |
*** | |
آرزومــــــنــــــد آن شــــــده تــــــو بــــــه گــــــور | کـــــــه رســـــــد نـــــــان پـــــــاره ایـــــــت بــــــــرم |
*** | |
هــنـــوز بـــا مـــنــی و از نــهــیــب رفـــتـــن تـــو | بــه روز وقـت شـمـارم، بــه شـب ســتــاره شـمـارم |
*** | |
مــــن بـــــدان آمـــــدم بـــــه خـــــدمـــــت تـــــو | کــــــــه بــــــــرآیـــــــد رطــــــــب ز کــــــــانــــــــازم |
*** | |
داری مـــــــرا بــــــــدان کـــــــه فـــــــراز آیـــــــم | زیــــر دو زلــــفــــکــــانــــت بـــــه نــــخــــچــــیــــزم |
*** | |
چــــون بـــــرگ لــــالــــه بـــــوده ام و اکــــنــــون | چـــــون ســـــیــــب پـــــژمـــــرده بـــــر آونـــــگـــــم |
*** | |
ســــرو بـــــودیــــم چـــــنــــدگــــاه بـــــلــــنــــد | کــــوژ گـــشــــتــــیـــم و چــــون درونـــه شــــدیـــم |
*** | |
بــــت پــــرســـتـــی گـــرفـــتــــه ایـــم هـــمـــه | ایــن جـــهــان چــون بـــتـــســت و مــا شــمــنــیــم |
*** | |
کــــــنــــــه را در چــــــراغ کــــــرد ســــــبـــــــک | پـــــــــس درو کــــــــرد انــــــــدکــــــــی روغـــــــــن |
*** | |
یـکـی آلـوده ای بـاشـد، کـه شـهـری را بـبـالـایـد | چـو از گـاوان یکـی بـاشـد، کـه گـاوان را کـنـد ریـخـن |
*** | |
گــر هـمــه نـعــمــت یـک روز بــه مــا بــخــشــد | نــــنــــهــــد مــــنــــت بــــر مــــا و پــــذیـــرد هــــن |
*** | |
گــر کـــس بـــودی کــه زی تـــوام بـــفـــگــنــدی | خـــویــشـــتـــن انــدر نــهــادمـــی بـــه فـــلـــاخـــن |
*** | |
مــیــلــاو مــنــی، ای فــغ واســتـــاد تـــوام مــن | پــیـش آی و سـه بــوسـه ده و مـیـلـاویـه بــسـتــان |
*** | |
بــــســـی خــــســـرو نـــامـــور پــــیـــش ازیـــن | شـــــدســـــتـــــنـــــد زی ســـــاری و ســـــاریــــان |
*** | |
از پـــــی الــــفــــغــــده و روزی بـــــه جـــــهــــد | جــانــورســوی ســپـــنــج خــویــش جــویــان و روان |
*** | |
خـواسـتــه تــاراج گـشـتـه، سـر نـهـاده بــر زیـان | لـشـکـرت هـمـواره یـافـه، چـون رمـه رفـتــه شـبــان |
*** | |
خـــود غــم دنــدان بـــه کــه تـــوانــم گــفــتـــن؟ | زریـــن گـــشـــتــــم بــــرون ســـیـــمـــیـــن دنـــدان |
*** | |
بـــه نـــوبـــهــاران بـــســـتـــای ابـــر گـــریــان را | کــه از گــریــســتــن اوســت ایــن زمــیــن خــنــدان |
*** | |
بــــه آتــــش درون بــــر مــــثــــال ســــمــــنـــدر | بـــــه آب انــــدرون بـــــر مــــثــــال نــــهــــنــــگــــان |
*** | |
کـــیــر آلـــوده بـــیــاری و نــهــی در کـــس مــن | بــوســه ای چــنــد بــرو بــر نــهـی و بــر نــس مــن |
*** | |
هـرگــز نـکــنـد ســوی مـن خــســتــه نـگــاهـی | آرنـــگ نـــخــــواهـــد کــــه شــــود شــــاد دل مـــن |
*** | |
تــلــخــی و شــیــریـنــیــش آمــیــخــتــه اســت | کـــس نـــخــــورد نـــوش و شــــکــــر بــــا پــــیـــون |
*** | |
ای خـــــریـــــدار مـــــن تـــــرا بـــــدو چـــــیـــــز: | بــــــه تــــــن و جــــــان و مــــــهــــــر داده ربـــــــون |
*** | |
گـرفـتـه روی دریـا جـمـلـه کـشـتـی هـای بــر تـو | ز بــهـر مـدح خـواهـانـت زشـروان تــا بــه آبــسـکـون |
*** | |
هـر آن کــه خــاتــم مـدح تــو کــرد در انـگــشــت | ســـر از دریـــچـــه رنـــگـــیـــن بـــرون کـــنـــد زریــن |
*** | |
بـــه ســـرو مــانــد، گـــر ســـو لـــالـــه دار بـــود | بـــه مـــورد مـــانــد، گـــر مــورد رویــد از نــســـریــن |
*** | |
گـیـتـیـت چـنـیـن آیـد، گـردنـده بـدیـن سـان هـم | هـــم بــــاد بــــریـــن آیـــد و هـــم بــــاد فــــرودیـــن |
*** | |
بـــه چـــنــگــال قــهــر تـــو در، خـــصــم بـــد دل | بـــود هــمــچــو چـــرزی بـــه چــنــگــال شــاهــیــن |
*** | |
ازان کــــــــــوز ابــــــــــری بـــــــــــاز کــــــــــردار | کــــلــــفــــتــــش بــــســــدیـــن و تــــنـــش زریـــن |
*** | |
چـنان که خـاک سـر شـتـی بـه زیر خـاک شـوی | نـــیــات خـــاک و تـــو انـــدر مـــیــان خـــاک آگـــیــن |
*** | |
آن رخـت کـتــان خـویـش مـن رفـتــم و پــردخـتـم | چــون گـرد بــه مـانـدسـتــم تــنـهـا مـن وایـن بــاهـو |
*** | |
چــرا عــمــر کــرکــس دو صــد ســال؟ ویــحــک! | نـــمـــانـــد فـــزون تــــر ز ســــالـــی پــــرســـتــــو؟ |
*** | |
عــــاجـــــز شــــود از اشــــک و غــــریــــو مــــن | هـــــر ابــــــر بــــــهـــــارگـــــاه بــــــابــــــخـــــتــــــو |
*** | |
دلــبـــرا، زوکــی مــجـــال حـــاســد غــمــاز تـــو | رنـگ مـن بــا تــو نـبــنـدد بــیـش ازیـن مــلــمــاز تــو |
*** | |
ای دریـغ! آن حــر، هـنـگـام سـخــا حــاتــم فـش | ای دریـــغ! آن گـــو، هـــنـــگـــام وفـــا ســـام گـــراه |
*** | |
هـــفـــت ســــالـــار، کـــنـــدریـــن فـــلـــکـــنـــد | هــــــــمــــــــه گــــــــرد آمــــــــدنــــــــد در دو و داه |
*** | |
نــیــســت از مــن عــجـــب کــه: گــســتـــاخــم | کــــــه تـــــــو کــــــردی بـــــــاولــــــم دســــــتــــــه |
*** | |
گـــــــاه آرامــــــیــــــده و گـــــــه ارغـــــــنــــــده | گـــــاه آشــــــفـــــتــــــه و گـــــه آهـــــســــــتــــــه |
*** | |
منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته | چنان بانگ آرم از بوسش، چنان چون بشکنی پسته |
*** | |
از مـــهــر او نـــدارم بـــی خـــنـــده کـــام و لـــب | تــــا ســــرو ســــبــــز بــــاشــــد و بــــار آورد پــــده |
*** | |
آتـــــش هـــــجـــــر تـــــرا هـــــیــــزم مـــــنـــــم | و آتــــــش دیــــــگــــــر تــــــرا هــــــیــــــزم پـــــــده |
*** | |
بــه جــای هـر گـران مـایـه فـرومـایـه نـشــانـیـده | نــمـــانــیــدســـت ســـاراوی و کـــره اوت مــانــیــده |
*** | |
گـــــر نـــــعـــــم هـــــای او چـــــو چــــــرخ دوان | هــــمــــه خـــــوابـــــســــت و خــــواب بـــــاد فــــره |
*** | |
در راه نـــشـــابـــور دهـــی دیـــدم بـــس خـــوب | انـــگـــشــــتــــه او را نـــه عـــدد بــــود و نـــه مـــره |
*** | |
جـــــعـــــدی ســـــیــــاه دارد، کــــز کــــشـــــی | پــــــنـــــهـــــان شــــــود بــــــدو در ســــــرخــــــاره |
*** | |
کــــز شــــاعــــران نـــونـــدمـــنـــم و نـــوگـــواره | یــک بـــیــت پـــرنـــیــان کـــنـــم از ســـنـــگ خـــاره |
*** | |
ای خــون دوســتــانــت بــه گــردن، مــکــن بــزه | کــس بــرنــداشــتــســت بــه دســتــی دو خــربــزه |
*** | |
بـــــتـــــگــــک ازان گـــــزیــــده ام ایــــن کـــــازه | کــــم عــــیــــش نــــیــــک و دخــــل بــــی انــــدازه |
*** | |
یک سـو کـشـمـش چـادر، یک سـو نهمـش موزه | ایــن مــرده اگــر خـــیــزد، ورنــه مــن و چـــلــغـــوزه |
*** | |
نـــاگـــاه بــــرآرنـــد ز کـــنـــج تــــو خــــروشـــی | گــردنــد هــمــه جــمــلــه و بــر ریـش تــو شــاشــه |
*** | |
خـوش آن نـبــیـذ غـارچـی بــا دوسـتــان یـکـدلـه | گـیتـی بـه آرام انـدرون، مـجـلـس بـه بـانـگ و ولـولـه |
*** | |
مــــاه تــــمــــامـــســــت روی دلــــبــــرک مـــن | وز دو گــــــل ســــــرخ انــــــدر و پـــــــر گــــــالــــــه |
*** | |
ای بـــــار خـــــدای، ای نـــــگـــــار فـــــتـــــنــــه | ای دیـــــن خــــــردمــــــنــــــد را تــــــو رخــــــنــــــه |
*** | |
بـــــزرگــــان جــــهــــان چــــون بــــنــــد گــــردن | تــــو چــــون یــــاقــــوت ســــرخ انــــدر مــــیـــانــــه |
*** | |
زلــــــــفــــــــیـــــــنـــــــک او نـــــــهـــــــاده دارد | بــــــــــر گـــــــــردن هـــــــــاروت زاو لـــــــــانـــــــــه |
*** | |
نـدارد مـیـل فــرزانـه بــه فــرزنـد و بــه زن هـرگـز | بــبــرد نــســل ایـن هـر دو، نــبــرد نــســل فــرزانــه |
*** | |
ایــــا خــــورشــــیـــد ســــالــــاران گــــیــــتــــی | ســــــوار رزم ســـــــاز و گــــــرد نــــــســـــــتـــــــوه |
*** | |
گـــــه ارمـــــنـــــده ای و گـــــه ارغـــــنـــــده ای | گــــه آشــــفــــتـــــه ای و گــــه آهــــســــتـــــه ای |
*** | |
مــــهــــر جــــویـــی ز مــــن و بــــی مــــهــــری | هـــــده خـــــواهـــــی ز مـــــن و بـــــیـــــهـــــده ای |
*** | |
بـــر تـــو رســـیــده بـــهــر دل تـــنــگ چـــاره ای | از حـــال مـــن ضـــعـــیــف بـــیــنـــدیــش چـــاره ای |
*** | |
گــــه در آن کــــنــــدز بــــلــــنــــد نــــشــــیــــن | گـــه بــــدیـــن بــــوســـتــــان چـــشـــم گـــشـــای |
*** | |
کـــــار بــــــوســـــه چـــــو آب خـــــوردن شـــــور | بـــــخــــوری بــــیــــش، تــــشــــنــــه تــــر گــــردی |
*** | |
بـــتـــا، نــخــواهــم گــفــتــن تــمــام مــدح تـــرا | بـــه شــرم دارد خـــورشــیــد اگــر کــنــم ســپـــری |
*** | |
مـــن کــــنـــم پــــیـــش تــــو دهـــان پــــر بــــاد | تــــــا زنـــــی بــــــر لـــــبــــــم تــــــو زابــــــگـــــری |
*** | |
بــاغ مـلــک آمـد طــری از رشــحــه کــلــک وزیـر | زان که افـشـک می کـند مر بـاغ و بـسـتـان را طـری |
*** | |
چـــه نــیــکــو ســخــن گــفــت؟ یــاری بـــیــاری | کــه: تـــا کــی کــشـــم از خـــســـر ذل و خـــواری؟ |
*** | |
نــیــل دمـــنـــده تـــویــی بـــه گـــاه عـــطـــیــت | پــــیـــل دمــــنـــده بــــه گــــاه کــــیـــنـــه گــــزاری |
*** | |
مـــرا بـــا تـــو بـــدیـــن بـــاب تـــاب نـــیـــســـت | کـــــه تـــــو راز بـــــه از مـــــن بـــــه ســـــر بـــــری |
*** | |
آهــو ز تـــنــگ کــوه بـــیــامــد بـــه دشــت و راغ | بــر ســبــزه بــاده خــوش بــود اکــنـون، اگـر خــوری |
*** | |
از خــر و پــالـیـک آن جــای رســیـدم کـه هـمـی | مـــوزه چـــیــنــی مـــی خـــواهــم و اســـب تـــازی |
*** | |
جـــهــانــا، هــمـــانــا کـــزیــن بـــی گـــنــاهــی | گــــنـــه کــــار مــــایـــیـــم و تــــو بــــی کــــنــــازی |
*** | |
بـه جـمـلـه خـواهم یک مـاهه بـوسـه از تـو، بـتـا | بــه کــیــچ کــیــچ نــخــواهــم کــه فــام مــن تــوزی |
*** | |
ای آن کــه از عــشــق تــو انـدر جــگــر خــویـش | آتــــشـــکـــده دارم ســــد و بــــر هـــر مـــژه ای ژی |
*** | |
ازو بـی انـدهی بـگـزین و شـادی بـا تـن آسـانی | بـه تـیـمـار جـهـان دل را چـرا بــایـد کـه بـخـسـانـی؟ |
*** | |
شـدم پـیر بـدین سـان و تـو هم خـود نـه جـوانی | مـرا سـیـنـه پــر انـجـوخ و تــو چـون چـفـتـه کـمـانـی |
*** | |
زر خــواهــی و تـــرنــج، ایــنــک ایــن دو رخ مــن | مــی خــواهـی و گــل و نـرگــس، از آن دو رخ جــوی |
*** | |
ســروســت آن یـا بــالـا؟ مـاهـســت آن یـا روی؟ | زلـفــســت آن یـا چــوگـان؟ خــالـســت آن یـا گـوی؟ |
*** | |
آمــــد ایــــن نــــوبـــــهــــار تــــوبــــه شــــکــــن | پــــرنــــیــــان گــــشــــت بـــــاغ و بـــــرزن و کــــوی |
*** | |
شــــاعـــر شــــهـــیـــد و شــــهـــره فـــرالـــاوی | ویــــن دیــــگــــر بــــه جــــمــــلــــه هــــمــــه راوی |
*** | |
جــز بـــرتـــری نــدانــی، گــویــی کــه آتـــشــی | جــــز راســــتــــی نـــجــــویـــی، مـــانـــاتــــر از وی |
*** | |
ای مــــایــــه خــــوبـــــی و نــــیــــک نــــامــــی | روزم نـــــدهـــــد بــــــی تــــــو روشــــــنــــــایـــــی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج