شـبـی دیـرنـد و ظـلـمـت را مـهـیـاچــو نـابــیـنـا درو دو چــشـم بــیـنـا***درنــگ آر ای ســپـــهــر چـــرخ واراکــیــاخــن تـــرت بـــایــد کــرد کــ…
| شـبـی دیـرنـد و ظـلـمـت را مـهـیـا | چــو نـابــیـنـا درو دو چــشـم بــیـنـا |
| *** | |
| درنــگ آر ای ســپـــهــر چـــرخ وارا | کــیــاخــن تـــرت بـــایــد کــرد کــارا |
| *** | |
| چراغان در شب چک آن چنان شد | که گیتی رشک هفتـم آسمان شد |
| *** | |
| چو یاوندان بـه مجلس می گرفتـند | ز مجلس مست چون گشتند رفتند |
| *** | |
| نـیـارم بـر کـسـی این راز بـگـشـود | مــرا از خــال هـنـدوی تــو بــفــنـود |
| *** | |
| اگرچـه در وفا بـی شبـهی و دیس | نـمـی دانـی تــو قـدر مـن ازنـدیـس |
| *** | |
| بـود زودا، کـه آیـی نـیـک خـامـوش | چـو مـرغـابـی زنـی در آب پـاغـوش |
| *** | |
| الهی، از خـودم بـسـتـان و گم کن | بــه نـور پـاک بــر مـن اشـتـلـم کـن |
| *** | |
| ســر ســرو قـدش شــد بــاژگـونـه | دو تـا شد پـشـت او همچـون درونه |
| *** | |
| تــو ازفــرغــول بــایـد دور بــاشــی | شـوی دنبـال کـار و جـان خـراشـی |
| *** | |
| بـه راه اندر همی شـد شـاهراهی | رسـیـد او تــا بــه نـزد پــادشـاهـی |
| *** | |
| بـهشت آیین سرایی را بـپـرداخـت | زهر گـونـه درو تـمـثـال ها سـاخـت |
| ز عــود و چــنــدن او را آســتـــانــه | درش ســیـمـیـن و زریـن پــالـکـانـه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
