هــرکــه نــامــخـــت ازگــذشـــت روزگــارنـــیـــز نـــامـــوزد ز هـــیـــچ آمـــوزگــــار***از خـــــراســــان بـــــه روز طــــاوس وشسـوی خـاور می …
| هــرکــه نــامــخـــت ازگــذشـــت روزگــار | نـــیـــز نـــامـــوزد ز هـــیـــچ آمـــوزگــــار |
| *** | |
| از خـــــراســــان بـــــه روز طــــاوس وش | سـوی خـاور می خـرامـد شـاد و خـوش |
| کآفــتــاب آیــد بــه بـــخــشــش زی بــره | روی گــیــتــی ســبــز گــردد یـکــســره |
| مــهــر دیـدم بــامــدادان چــون بــتــافــت | از خـراسـان سـوی خـاور می شـتـافـت |
| نــیــم روزان بـــر ســر مــا بـــرگــذشــت | چــو بــه خـاور شـد ز مـا نـادیـد گـشـت |
| *** | |
| هم چـنـان سـرمـه کـه دخـت خـوب روی | هـــم بـــه ســـان گـــرد بــــردارد ز روی |
| گـــرچـــه هـــر روز انـــدکـــی بـــرداردش | بـــــافــــدم روزی بــــه پــــایــــان آردش |
| *** | |
| شـب زمـسـتـان بـود، کـپـی سـرد یافـت | کـرمـکـی شـب تـاب نـاگـاهـی بــتـافـت |
| کــپــیـان آتــش هــمــی پــنــداشــتــنــد | پـــشــتــه آتـــش بـــدو بـــرداشــتـــنــد |
| *** | |
| آن گــرنـج و آن شــکــر بــرداشــت پــاک | ونـدر آن دســتــار آن زن بــســت خــاک |
| بـــاز کــرد از خــواب زن را نــرم و خــوش | گـــفـــت: دزدانــنــد و آمــد پـــای پـــش |
| آن زن از دکـــان فـــرود آمـــد چــــو بــــاد | پـس فـلـرزنـگـش بــه دسـت انـدر نـهـاد |
| شـوی بــگـشـاد آن فـلـرزش، خــاک دیـد | کـرد زن را بــانـگ و گـفـتـش: ای پــلـیـد |
| *** | |
| دمنه را گفتـا که تـا: این بـانگ چـیسـت؟ | بـا نـهـیـب و سـهـم این آوای کـیـسـت؟ |
| دمــنــه گــفـــت او را: جـــزیــن آوا دگـــر | کـار تـو نـه هـسـت و سـهمـی بـیشـتـر |
| آب هــر چـــه بـــیــشــتـــر نــیــرو کــنــد | بـــنــد ورغ ســســت بــوده بـــفــگــنــد |
| دل گــســســتــه داری از بــانـگ بــلــنـد | رنـــجـــکـــی بـــاشـــدت و آواز گـــزنـــد |
| *** | |
| گـفـت: هـنـگـامـی یـکـی شـهـزاده بــود | گــــوهــــری و پــــر هـــنــــر آزاده بــــود |
| شـد بـه گـرمـا بـه درون یک روز غـوشـت | بــود فــربــی و کـلـان و خــوب گـوشــت |
| *** | |
| کـشـتـیـی بـر آب و کـشـتـیـبــانـش بــاد | رفــتــن انــدر وادیـی یــکــســان نــهــاد |
| نــه خــلــه بــایـد، نـه بــاد انــگــیـخــتــن | نـه ز کـشــتــی بــیـم و نـه ز آویـخــتــن |
| *** | |
| بـــانــگ زلــه کــرد خـــواهــد کــر گــوش | وایــچ نــاســایــد بــه گــرمــا از خــروش |
| بــــرزنــــد آواز دونــــانـــک بــــه دســــت | بـانـگ دونـانـک سـه چـنـد آوای هسـت |
| *** | |
| وز درخــت انــدر، گــواهـی خــواهـد اوی | تــو بــدانـگــاه از درخــت انــدر بــگــوی: |
| کـــان تـــبـــنــگـــوی انــدرو دیــنــار بـــود | آن ســتــد ز یـدر کــه نــاهــشــیـار بــود |
| *** | |
| هـم چـنـان کـبــتــی، کـه دارد انـگـبــیـن | چــون بــمــانــد داســتــان مــن بــریـن: |
| کــبــت نــاگــه بــوی نـیـلــوفــر بــیـافــت | خـوشـش آمـد سـوی نیلـوفـر شـتـافـت |
| وز بــر خــوشــبــوی نـیـلـوفـر نـشـســت | چــون گـه رفــتــن فـراز آمـد بــجــســت |
| تـــا چـــو شــد در آب نــیــلــوفــر نــهــان | او بـــه زیـــر آب مـــانـــد از نـــاگـــهـــان |
| *** | |
| هـیـچ شـادی نـیـسـت انـدر ایـن جــهـان | بـــــرتـــــر از دیــــدار روی دوســــتـــــان |
| هـیـچ تــلـخـی نـیـسـت بــر دل تـلـخ تــر | از فــــراق دوســــتـــــان پـــــر هــــنــــر |
| *** | |
| تـــا جـــهــان بـــود از ســـر مــردم فـــراز | کــس نــبـــود از راز دانــش بـــی نــیــاز |
| مـــردمـــان بــــخــــرد انـــدر هـــر زمـــان | راز دانـــش را بـــه هـــر گـــونـــه زبـــان |
| گـــرد کـــردنــد و گـــرامــی داشـــتـــنــد | تـا بـه سـنـگ انـدر همـی بـنـگـاشـتـنـد |
| دانــش انـــدر دل چـــراغ روشـــنــســـت | وز هـمـه بــد بــر تــن تــو جـوشـنـسـت |
| *** | |
| گــفــت بــا خــرگــوش خــانـه خــان مـن | خــیــز خــاشــاکــت ازو بــیــرون فــگــن |
| چـون یـکـی خـاشـاک افـگـنـده بـه کـوی | گـــوش خـــاران را نـــیـــاز آیـــد بــــدوی |
| *** | |
| آن کـه را دانـم کـه: اویـم دشــمـنـســت | وز روان پــــاک بــــدخـــواه مـــنـــســـت |
| هم بـه هـر گـه دوسـتـی جـویمـش مـن | هم سـخـن بـه آهسـتـگی گویمش من |
| *** | |
| کــار چــون بــســتــه شــود بــگـشــایـدا | وز پــــس هـــر غـــم طــــرب افـــزایـــدا |
| *** | |
| بـــار کـــژ مــردم بـــه کـــنــگــرش انــدرا | چــون ازو ســودســت مــر شــادی تــرا |
| *** | |
| آفـــــریــــده مـــــردمـــــان مــــر رنــــج را | بـــیــش کـــرده جـــان رنـــج آهــنـــج را |
| *** | |
| انـــدر آمـــد مـــرد بــــا زن چـــرب چـــرب | گـنـده پـیـر از خـانـه بـیـرون شـد بــتـرب |
| *** | |
| شـــاه دیــگــر روز بـــاغ آراســـت خـــوب | تـخـت هـا بــنـهـاد و بــر گـسـتـرد بــوب |
| *** | |
| خــود تــرا جــویـد هـمـه خــوبــی و زیـب | هم چـنـان چـون تـو جـبـه جـوید نشـیب |
| *** | |
| پـــس تـــبـــیــری دیــد نــزدیــک درخــت | هر گهی بـانگی بـجستی تـند و سخت |
| *** | |
| بـــاکــروز و خـــرمــی آهــو بـــه دشـــت | می خرامد چون کسی کومست گشت |
| *** | |
| خــایـگـان تــو چــو کــابــیـلـه شــدســت | رنـگ او چــون رنـگ پــاتــیـلـه شـدسـت |
| *** | |
| چـــون درآمـــد آن کـــدیــور، مــرد زفـــت | بــیـل هـشــت و داس گـالـه بــرگـرفــت |
| *** | |
| آمـــد ایــن شـــبـــدیــز بـــا مـــرد خـــراج | دربــجــنــبـــانــیــد بـــا بــانــگ و تــلــاج |
| *** | |
| دسـت و کـف و پــای پــیـران پــر کـلـخـج | ریــش پـــیــران زرد از بـــس دود نــخــج |
| *** | |
| گــر خـــوری از خـــوردن افـــزایــدت رنــج | ور دمــی مــیــنــو فـــراز آوردت و گــنــج |
| *** | |
| گـفـت: خـیـز اکـنـون و سـازه ره بـسـیـچ | رفـت بـایـد، ای پـسـر، مـمـغـز تـو هـیـچ |
| *** | |
| آهــــــــــــو از دام انـــــــــــــدرون آواز داد | پـــاســـخ گـــرزه بـــه دانـــش بــــاز داد |
| *** | |
| پـــادشـــا ســـیـــمـــرغ دریـــا را بـــبـــرد | خــانــه و بــچــه بــدان تــیــتــو ســپــرد |
| *** | |
| انـدر آن شــهـری کـه مـوش آهـن خــورد | بـــــاز پـــــرد در هــــوا، کـــــودک بـــــرد |
| *** | |
| از فــراوانــی، کــه خـــشـــکــا مــار کــرد | زن نـــهـــان مـــر مـــرد را بـــیــدار کـــرد |
| *** | |
| آنـگــهـی گــنــجــور مــشــک آمــار کــرد | تـــا مـــرو را زان بــــدان بــــیـــدار کـــرد |
| *** | |
| چــونـکــه مـالـیـده بــدو گـســتــاخ شــد | کــــار مــــالــــیـــده بــــدو در واخ شــــد |
| *** | |
| چــون کــه نـالـنـده بــدو گـســتــاخ شــد | تــــن درســـتــــی آمـــد و در واخ شـــد |
| *** | |
| کــــرد روبــــه یـــوزواری یـــک ز غــــنـــد | خـویـشـتـن را زان مـیـان بــیـرون فـگـنـد |
| *** | |
| مـــرد دیــنــی رفـــت و آوردش کـــنــنـــد | چـون همی مهمان در من خـواست کند |
| *** | |
| گــنــبـــدی نــهــمــار بــر بــرده، بــلــنــد | نـه ســتــونــش از بــرون، نـه زیـر بــنــد |
| *** | |
| روز جــســتــن تـــازیــانــی چــون نــونــد | روز دن چـون شـسـت سـالـه سـودمـند |
| *** | |
| روز جــســتــن تـــازیــانــی چــون نــونــد | بـیـش بــاشـد تـا تـو بـاشـی سـودمـنـد |
| *** | |
| گــر بـــزان شــهــر بـــا مــن تـــاخــتــنــد | مـن نـدانـسـتـم چـه تـنـبـل سـاخـتـنـد؟ |
| *** | |
| نـان آن مــدخــل ز بــس زشــتــم نـمــود | از پـــی خـــوردن گــوارشـــتـــم نــبـــود |
| *** | |
| گــفــت دیــنــی را کــه: ایـن دیـنــار بــود | کــیــن فـــراکـــن مــوش را پـــروار بـــود |
| *** | |
| زن چـو این بـشـنـیده شـد خـامـوش بـود | کــفــشــگــر کــانـا و مـردی لــوش بــود |
| *** | |
| ســرخــی خــفـچــه نـگـر از ســرخ بــیـد | معـصـفـر گون، پـوشـش او خـود سـفـید |
| *** | |
| چــون کـشــف انـبــوه غــوغــایـی بــدیـد | بـــانــگ وژخ مــردمــان، خــشــم آوریــد |
| *** | |
| ســــر فــــرو بــــردم مـــیـــان آبــــخــــور | از فــرنــج مــنــش خــشــم آمــد مــگــر |
| *** | |
| خـــور بـــه شـــادی روزگـــار نـــوبـــهـــار | مــی گــســار انــدر تـــکــوک شــاهــوار |
| *** | |
| داشـــتـــی آن تـــاجـــر دولــت شـــعـــار | صــــد قـــطـــار ســــار انـــدر زیـــر بــــار |
| *** | |
| مــــرد مــــزدور انــــدر آغـــــازیــــد کــــار | پـیـش او دوسـتـان هـمـی زد بـی کـیـار |
| *** | |
| آشـــکـــوخـــد بـــر زمــیــن هــمـــوارتـــر | هـم چــنـان چــون بــر زمـیـن دشـوارتــر |
| *** | |
| از تـــو دارم هــر چـــه در خــانــه خــنــور | وز تـــو دارم نـــیـــز گـــنـــدم در کـــنـــور |
| *** | |
| گــرســنــه روبـــاه شــد تـــا آن تـــبـــیــر | چـشـم زی او بــرده، مـانـده خـیـر خـیـر |
| *** | |
| آتــشـی بــنـشـانـد از تــن تــفـت و تــیـز | چــون زمــانـی بــگــذرد، گــردد گــمــیـز |
| *** | |
| وز چــکــاوک نــوف بــیـنــی رســتــخــیـز | دشـــت بـــرگـــیـــرد بـــدان آوای تـــیــز |
| *** | |
| چــون گــل ســرخ از مــیـان پــیـلــگــوش | یـا چــو زریـن گــوشــوار از خــوب گـوش |
| *** | |
| شیر خشم آورد و جست از جای خویش | و آمـد آن خــرگـوش را الـفــغــده پــیـش |
| *** | |
| ابــــلـــه و فـــرزانـــه را فـــرجـــام خـــاک | جـــایــگـــاه هــر دو انــدر یــک مــغـــاک |
| *** | |
| مـوی سـر جــغـبــوت و جــامـه ریـمـنـاک | از بــرون ســو بــاد ســرد و بــیــمــنــاک |
| *** | |
| زد کـــلــوخـــی بـــر هــبـــاک آن فـــزاک | شـــد هــبـــاک او بـــه کـــردار مــغـــاک |
| *** | |
| از دهـــان تـــو هــمـــی آیــد غـــشـــاک | پـیـر گـشـتـی ریـخـت مـویـت از هـبــاک |
| *** | |
| خـشـم آمـدش و همـان گـه گـفـت: ویک | خــواســت کـورا بــرکـنـد از دیـده کـیـک |
| *** | |
| مـاده گـفـتـا: هیچ شـرمت نیسـت، ویک | بـس سـبـکـبـاری، نـه بـد دانی، نه نیک |
| *** | |
| دم ســگ بــیــنــی ابـــا بــتــفــوز ســگ | خـشـک گـشـت، کـش نجـنبـد هیچ رگ |
| *** | |
| چــــون فــــراز آیـــد بــــدو آغــــاز مـــرگ | دیــدنــش بـــیــگــار گــردانــد مــجـــرگ |
| *** | |
| ایــســـتـــاده دیــدم آن جـــا دزد و غــول | روی زشت و چـشم ها همچون دو غول |
| *** | |
| چــون کـه زن را دیـد فـغ، کـرد اشــتــلـم | هـمـچــو آهـن گـشـت و نـداد ایـچ خــم |
| *** | |
| تـــا بـــه خـــانـــه بـــرد زن را بــــا دلـــام | شــادمـانـه زن نـشــســت و شــادکــام |
| *** | |
| نــزد آن شـــاه زمـــیــن کـــردش پـــیــام | دارویــی فـــرمـــود زامـــهــران بـــه نــام |
| *** | |
| بــس کـه بــرگـفـتـه پـشـیـمـان بــوده ام | بــس کـه بــر نـاگـفـتـه شـادان بــوده ام |
| *** | |
| کـــــرد بـــــایــــد مـــــر مــــرا و او را رون | شــیــر تــا تــیــمــار دارد خــویــشــتــن |
| *** | |
| پـــس شــتــابـــان آمــد ایــنــک پــیــرزن | روی یـکـسـو، کـاغـه کـرده خـویـشـتــن |
| *** | |
| زش ازو پـــاســـخ دهـــم انـــدر نـــهـــان | زش بـــه بـــیــداری مـــیــان مـــردمـــان |
| *** | |
| چــــون بــــگـــردد پــــای او از پــــایـــدان | خــود شـکـوخـیـده بــمـانـد هـم چــنـان |
| *** | |
| مــار و غــنــده کــربــشــه بـــا کــژدمــان | خــورد ایـشــان گــوشــت روی مـردمـان |
| *** | |
| تـــاک رز بـــیــنــی شـــده دیــنـــارگـــون | پــــرنـــیـــان ســـبــــز او زنـــگـــارگـــون |
| *** | |
| از هـــمـــالــــان وز بــــرادر مـــن فــــزون | زان کـــه مـــن امـــیـــدوارم نـــیــز یــون |
| *** | |
| گــــر درم داری، گــــزنــــد آرد بـــــدیــــن | بــفــگـن او را گــرم و درویـشــی گـزیـن |
| *** | |
| مــرد را نــهــمـــار خـــشـــم آمـــد ازیــن | غــاو شــنـگـی بــه کـف آوردش، گـزیـن |
| *** | |
| ار هــمـــه خـــوبـــی و نــیــکـــی دارد او | مـــاده ور بـــر کـــار خـــویـــش ار دارد او |
| *** | |
| تــنــگ شــد عــالــم بـــرو از بـــهــر گــاو | شـــور شــور انــدر فــگــنــد و کــاو کــاو |
| *** | |
| گــفــت: فــردا بــیـنــی ام در پــیـش تــو | خـود بــیـا هـنـجـم سـتـیـم از ریـش تــو |
| *** | |
| کــاش آن گـویـد کــه بــاشــد بــیـش نـه | بـــر یــکــی بـــر چــنــد بـــفــزایــد فــره |
| *** | |
| هـیـچ گـنـجـی نـیـسـت از فـرهـنـگ بــه | تـــا تـــوانـــی رو هـــوا زی گـــنـــج نـــه |
| *** | |
| روی هـر یـک چــون دو هـفـتــه گـرد مـاه | جـامه شـان غـفـه، سـمـوریشـان کـلـاه |
| *** | |
| اخــتــرانــنــد آســمــانــشــان جــایـگــاه | هـــفـــت تــــابــــنـــده دوان در دو و داه |
| *** | |
| ســوس پــرورده بــه مــی بـــگــداخــتــه | نــیــک درمــانــی زنــان را ســـاخـــتـــه |
| *** | |
| پــر بــکـنـده، چــنـگ و چــنـگـل ریـخـتــه | خـاک گـشـتــه، بــاد خـاکـش بــیـخـتــه |
| *** | |
| نــــزد تـــــو آمــــاده بـــــدو آراســــتـــــه | جــنــگ او را خــویـشــتــن پــیـراســتــه |
| *** | |
| ســنــجــد چــیـلــان بــدو نـیـمــه شــده | نــقــطــه ســرمــه بــه یــک یـک بــرزده |
| *** | |
| هـســت از مــغــز ســرت، ای مـنـگــلــه | هـمـچـو رش مـانـده تـهـی از کـشـکـلـه |
| *** | |
| بــهــتــریــن یــاران و نــزدیــکــان هــمــه | نـــزد او دارم هـــمـــیـــشــــه انـــدمـــه |
| *** | |
| پــس بـــیــو بـــاریــد ایــشــان را هــمــه | نـی شــبــان را مـیـش زنـده، نـی رمــه |
| *** | |
| جـــای کـــرد از بـــهـــر بـــودن کـــازه ای | زان کـــه کـــرده بـــودشـــان انــدازه ای |
| *** | |
| گــفــت: ای مــن، مــرد خــام کــل درای | پــــیـــش آن فـــرتـــوت پـــیـــر ژاژخـــای |
| *** | |
| بـــیــنــی و گـــنــده دهــان داری و نــای | خـایگـان غـر، هـر یـکـی هـمـچـون درای |
| *** | |
| پــیـســی و نـاســور کـون و گـربــه پــای | خـایـه غـر داری تــو، چـون اشـتــر درای |
| *** | |
| آبـــکــنــدی دور و بـــس تـــاریــک جـــای | لــغــز لــغــزان چــون درو بــنـهـنـد پــای |
| *** | |
| زشــت و نــافــرهــخــتــه و نــابـــخــردی | آدمــــی رویــــی و در بــــاطــــن بــــدی |
| *** | |
| مـن ســخــن گـویـم، تــو کـانـایـی کـنـی | هـر زمـانـی دســت بــر دســتــی زنـی |
| *** | |
| دســـتـــگــاه او نــدانــد کـــز چـــه روی؟ | تــنــبـــل و کــنــبـــوره در دســتــان اوی |
| *** | |
| شـو، بـدان گـنـج انـدرون خـمـی بــجـوی | زیر او سـمـچـیسـت، بـیرون شـد بـدوی |
| *** | |
| چـون یکـی جـبـغـبـوت پـسـتـان بـند اوی | شـیـر دوشـی زو بــه روزی دو سـبــوی |
| *** | |
| خــم و خــنــبـــه پــر ز انــده، دل تــهــی | زعــفــران و نــرگــس و بــیــد و بـــهــی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
