هاشم کروبی
آسمان آسمان مهرباني در نگاه نجيب تو جاريست
آسمان آسمان مهرباني در نگاه نجيب تو جاريست
باغ سيبي است چشمان سبزت باغ سيبي كه بويش بهاريست
اي كه در سينه‌ات راز داري، بال و پر، عشق پرواز داري
يك سبد شعر و آواز داري در كلام تو اعجاز جاريست
در هجوم تب‌آلود اندوه مثل كوهي ستبر و مقاوم
جذر و مد نگاه نجيبت موج در موج از بي‌قراريست
شهر ما شهر درد است، زرد است، آي آبي‌ترين مرد عاشق
دست خورشيديت در دل ما هر سحر گرم آيينه كاريست
مي‌شناسم تو را ساده هستي، سرو آيين و آزاده هستي
تا تو هستي سراپا بهارم، بي تو دل غرق در سوگواريست
