قالب شعر: شعر نیمایی
کوچه ها بی تابند
در هوای گل یاس
لب این پنجره تنهایی
من و این سنگ صبور
من و گل های حیاط
من و آواز درختان بلند
یک پرستو در خواب
من و شب بیداری
در زلال اشک ها
طرح لبخند تو پیداست
کوچه خاموش و
سفر هایی در راه
و صفایی به یکرنگی این آب روان
در دلم می جوشد