ابراهیم حاج محمدی
می زنی دم از خلوص ، شســته ای دست از ریا؟
یا نـــه، داری خلــق را ، مـــی فریبـــی بــا خــدا!
غرقـه در گمراهی ای، غافـــلی از این که هـــست
نـــزدِ یـــزدان باطـــنـــت ، آشـــکارا ، بــــر مـــلا
عزّتــت در بنـــدگی است، حق پرســـتی پیشـه کن
بـــی نصیــبی از شـــرف ، می پرستـــی تـا هـــوا
{غرّه از عـــزّت مشـو نیست جز یـــک گام بیـــش
از «تُعِـــزّ مَـن تشـَـاء» تا «تُـذِلّ مـَـن تشـَــاء»*}
شــعلـــه ور از آرزو ، مـــال و منصــب را مجـــو
از خـــدا جـــوی آبــــرو،از خـــدا خـــواه اعتــــلا
تا بـــه کــی در بنـــد مــال؟ تا به کـــی در بند جاه
مــال و جـــاه ای بُلهـَــوَس ابتـــلاء اســـت ابتـــلا
چشـم هـــا را شســـتشو،بایـــد از نـــو داد و دیــد
گر نمی بینی گـــره ، خـــورده اسـت«الّا»بـه«لا»
باکـَـــت اســـت از دوزخی ، آتـــش افروزی مکن
پیش رو داری چـــه جز، مـــرگ ای یـــک لا قبا؟
دست و پا کن بهر ـخود ملـــجأی امــــن ای رفیق
پیــش از آنی که شـــوی، بی امان، بی دست و پا
بر چـــه می بالی بگـــو؟ واقعــــا لالـــی ؟ بگـو!
نیســــتت در زنــــدگی فــــرق اگـــر بـــا چـــارپا
دشمن است این نفس دون،خواهدت هر آن زبون
می زنــد تیـــر از جلـو، می خـــوری تیــر از قفا!
آوخ ابلیــــسی تــو را ، مـی فـــریبــــد دم بـــه دم
تو گمــان داری که هسـت با تـــو در یک راستا !
رُند در «رَیْـــبَ الْمَنُونِ» مثـــل این دنیــــای دون
هست آیا روز حشــــر ، سیم و زر مشکـــل گشا؟
جـوی از راهـــی حـــــلال ، روزی خـــود را زلال
در نمی یـابــی چـــرا ؟ « یَمْحــَقُ اللّـهُ الْـــرِّبَــا »
&&&&&&&&&&&&&&&&&&
* – وامگیری بدون بهره از استاد ارجمند جناب خوش عمل کاشانی. با کسب اجازه از حضرتشان
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران