یاسین موسوی – دارا و سارا

چه كاري ميكني با خود كه فرهاد برد ليلا را

تمام عاشقان را گر زنم آتش به تنهايي

نميخواهند تنها را نميخواهند دنيارا

مگر خسرو به تنهايي نيامد بر سر ميدان

چرا پس شاعران گويند كه داد ملك بخارا را

و يا آنطوركه شيرازي دلش بر ما نميسوزد

خبردارد از آن دارا كه برده هوش سارا را

حديث عشق پروين همچنان در دفترم باز است

حديث عاشقي برچين حديث دام صياد را

اگر آن بهجت تبريزي عاشق نمي آمد

غزل ها از كجا دانند سزاي عشق فردا را

منم گاهي نگاهي يا صدايي ميكنم بر شعر

تو اي سادات صدايش كن تمام عجزدنيارا

(سادات)