چـو سـوده دوده بـه روی هوا بـرافـشـانـنـدفــروغ آتــش روشــن ز دود بــنـشــانـنـدسـپـهر گـردان بـس چـشـم ها گشـاید بـازکه چشم های جهان را همه بـخسبـان…
| چـو سـوده دوده بـه روی هوا بـرافـشـانـنـد | فــروغ آتــش روشــن ز دود بــنـشــانـنـد |
| سـپـهر گـردان بـس چـشـم ها گشـاید بـاز | که چشم های جهان را همه بـخسبـانند |
| از آن ســبــیـکــه زر کــافــتــاب گــویـنــدش | زنـد سـتـامـی کـانـرا سـتـارگـان خـواننـد |
| چــنـان گــمـان بــودم کآســیـای گــردون را | همـی بـه تـیزی بـر فـرق مـن بـگـرداننـد |
| ز آب دیـده گــریـان چــو تــیـغــم آب دهـنــد | کـز آتــش دل سـوزان مـرا بــتـفـسـانـنـد |
| کــنـنـد رویـم هـمـرنـگ بــرگ رز بــه خــزان | چـو شـوشـه رزم انـدر بــلـا بــپـیـچـانـنـد |
| گـرفـتـم انس بـه غـم ها و اندهان گـر چـند | مـنـازغـان چـو دل و زنـدگـانـی و جــانـنـد |
| دمــادمــنــد و نــیــابــنــد بـــر تــنــم پــیــدا | بـه ریگ تـافـتـه بـر قـطـره هـای بـارانـنـد |
| بـدین فـروخـتـه رویان نـگـه کـنم کـه همـی | بــه نـور طــبــعـی روی زمـیـن فـروزانـنـد |
| سـپـهبـدان بـرآشـفـتـه لشـکـری گـشـتـند | چنانکه خواهند از هر سویی همی رانند |
| گـمان مبـر کـه مگـر طـبـع های مخـتـلـفـند | گـمـان مـبـر کـه همه طـبـع ها بـرنجـانند |
| مــســافــران نــواحــی هـفــت گــردونــنــد | مؤثــــران مــــزاج چــــهـــار ارکــــانـــنـــد |
| هلاک و عیش و بد و نیک و شدت و فرجند | غم و سرور و کم و بـیش و درد و درمانند |
| بـه شکل همجـنس از بـا بـهانه همجنسند | بـه نور همسان و ز فعل ها نه همسانند |
| بــه هـر قــدم حــکــم روزگــار و گــردونـنــد | بـه هر نـظـر سـبـب آشـکـار و پـنـهـانـنـد |
| هـمـه بــلـنـد بــرآرنـد پــس فــرو فــکــنـنـد | هـمـی فـراوان بـدهنـد و بـاز بـسـتـانـنـد |
| هـمـه بــلـنـد بــرآرنـد پــس فــرو فــکــنـنـد | هـمـی فـراوان بـدهنـد و بـاز بـسـتـانـنـد |
| کـجــا تــوانـم جـسـتــن کـه تــیـز پــایـانـنـد | چـه چـاره دانم کردن که چـیره دسـتـانند |
| رونـدگـان سـپــهـرنـد و لـنـگـشـان خـواهـم | ز بــهـر آنــکــه مــرا رهــبــران زنــدانــنــد |
| اگـر خـلندم در دیده نیسـت هیچ شـگـفـت | که تـیره شـب را بـر فـرق قـوس پـیکـانند |
| روا بــود کــه ازیـن اخــتــران گــلــه نـکــنـم | کـه بـی گـمـان همـه فـرمـانبـران یزدانند |
| ز اهل عصر چـه خـواهم که اهل عصر همه | بـه خـوی و طـبـع سـتـوران ماده را مانند |
| گـر بــه رحـمـت ایـشـان فـریـفـتـه نـشـوی | نـکــو نـگـر کــه هـمـه انـدک و فــراوانـنـد |
| مـخـواه تـابـش از ایشـان اگـر همـه مـهرنـد | مـجـوی گـوهر از ایشـان اگـر همه کـانند |
| بــه جـان خـرنـد قـصـایـد ز مـن خـردمـنـدان | اگــر چــه طــبــع مـرا زان کــلـام ارزانـنـد |
| ز چــرخ عــقــلــم زادنـد وز جــمــال و بــقــا | ســتــارگـان را مـانـنـد و جــاودان مـانـنـد |
| زمـانه گـفـتـه من حـفـظ کـرد و نزدیکـسـت | کـه اخـتـرانـش بـر آفـتـاب و مـه خـوانـنـد |
| چـنـان کـه بـیضـه عـنـبـر بـه بـوی دریـابـنـد | مـرا بـدانـنـد آنها کـه شـعـر مـن خـواننـد |
| مـحــل ایـن سـخـن سـرفـراز بــشـنـاسـنـد | کسان که سغبـه مسعود سعد سلمانند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
