صـوفـیـی مـی رفـت، آوازی شــنـیـدکـان یکی می گفـت گم کـردم کلیدکـه کـلـیدی یـافـتـسـت این جـایگـاهزانک دربـسـتـست این بـر خـاک راهگـر در مـن بـسـتـه م…
| صـوفـیـی مـی رفـت، آوازی شــنـیـد | کـان یکی می گفـت گم کـردم کلید |
| کـه کـلـیدی یـافـتـسـت این جـایگـاه | زانک دربـسـتـست این بـر خـاک راه |
| گـر در مـن بـسـتـه مـاند، چـون کـنم | غـصـه پـیـوسـتـه مـانـد، چـون کـنـم |
| صوفیش گفتا؛که گفتت خسته باش | در چو می دانی برو، گو بسته باش |
| بـر در بـسـتـه چـو بـنشـینی بـسـی | هیچ شک نبـود که بـگشاید کسـی |
| کار تـو سـهل اسـت و دشوار آن من | کـز تــحـیـر مـی بــسـوزد جــان مـن |
| نـیـسـت کـارم رانـه پـایی نـه سـری | نــه کــلــیـدم بــود هــرگــز نــه دری |
| کاش این صوفی بـسـی بـشتـافتـی | بــسـتـه یـا بـگـشـاده ای دریـافـتـی |
| نیسـت مـردم را نـصـیبـی جـز خـیال | می نداند هیچ کس تـا چیست حال |
| هر که گوید چـون کنم، گو چون مکن | تـا کـنون چـون کـرده ای اکنون مکن |
| هــر کــه او در وادی حــیــرت فــتــاد | هر نفس در بـی عدد حـسـرت فتـاد |
| حـیرت و سـرگـشـتـگی تـا کـی بـرم | پـی چو گم کردند من چون پـی بـرم |
| مـی نـدانـم کـاشـکـی مـی دانـمـی | کــه اگــر مـی دانـمـی حــیـرانـمـی |
| مـر مـرا اینـجـا شـکـایت شـکـر شـد | کفـر ایمان گشـت و ایمان کفـر شـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
