هــمــی تــا بــرآیــد بــه تــدبــیــر کــارمــــدارای دشــــمــــن بـــــه از کــــارزارچـو نتـوان عـدو را بـه قـوت شـکـسـتبــه نـعـمـت بــبــایـد د…
هــمــی تــا بــرآیــد بــه تــدبــیــر کــار | مــــدارای دشــــمــــن بـــــه از کــــارزار |
چـو نتـوان عـدو را بـه قـوت شـکـسـت | بــه نـعـمـت بــبــایـد در فـتــنـه بــسـت |
گـر انـدیشـه بـاشـد ز خـصـمـت گـزنـد | بــه تــعـویـذ احــســان زبــانـش بــبــنـد |
عــدو را بـــجـــای خــســک در بـــریــز | کـه احــســان کــنـد کــنـد، دنـدان تــیـز |
چـو دسـتـی نـشـایـد گـزیـدن، بـبـوس | کـه بـا غـالبـان چـاره زرق اسـت و لوس |
بــه تــدبــیـر رســتــم درآیـد بــه بــنــد | کـه اسـفـنـدیـارش نـجــسـت از کـمـنـد |
عـدو را بـه فـرصـت تـوان کـند پـوسـت | پـس او را مـدارا چـنـان کـن کـه دوسـت |
حــذر کـن ز پــیـکــار کـمـتــر کــســی | کـه از قـطــره ســیـلـاب دیـدم بــســی |
مـــزن تـــا تـــوانـــی بــــر ابــــرو گـــره | کـه دشـمـن اگـرچـه زبـون، دوسـت بـه |
بــود دشـمـنـش تـازه و دوسـت ریـش | کسی کش بود دشمن از دوست بیش |
مـزن بــا سـپــاهـی ز خــود بــیـشـتــر | کـه نـتــوان زد انـگـشــت بــا نـیـشــتــر |
وگــــر زو تــــوانــــاتــــری در نــــبـــــرد | نـه مــردی اســت بــر نـاتــوان زور کــرد |
اگــر پــیــل زوری وگــر شــیــر چــنــگ | بـه نـزدیک مـن صـلـح بـهـتـر کـه جـنـگ |
چو دست از همه حیلتـی در گسست | حـلال اسـت بـردن بـه شـمشیر دسـت |
اگـر صـلـح خــواهـد عـدو ســر مـپــیـچ | وگــر جــنـگ جــویـد عــنـان بــر مـپــیـچ |
کــــه گـــروی بــــبــــنـــدد در کــــارزار | تــو را قـدر و هـیـبــت شــود یـک، هـزار |
ور او پــــای جــــنــــگ آورد در رکــــاب | نـخـواهـد بـه حـشـر از تـو داور حـسـاب |
تو هم جنگ را باش چون کینه خاست | کـه بـا کـیـنـه ور مـهـربـانـی خـطـاسـت |
چو بـا سفله گویی بـه لطف و خوشی | فــزون گـرددش کــبــر و گـردن کـشــی |
بـــه اســـبـــان تـــازی و مـــردان مــرد | بــــرآر از نـــهـــاد بــــدانـــدیـــش گــــرد |
و گـر مـی بــرآیـد بــه نـرمـی و هـوش | بـه تـندی و خـشـم و درشـتـی مکـوش |
چـو دشـمـن بــه عـجــز انـدر آمـد ز در | نــبـــایــد کــه پــرخــاش جــویــی دگــر |
چــو زنـهـار خـواهـد کـرم پــیـشـه کـن | بـبـخـشـای و از مـکـرش انـدیـشـه کـن |
ز تــدبـــیــر پـــیــر کــهــن بـــر مــگــرد | کـــه کـــارآزمـــوده بـــود ســـالـــخـــورد |
در آرنـــد بــــنـــیـــاد رویـــیـــن ز پـــای | جــوانــان بــه نـیـروی و پــیـران بــه رای |
*** | |
بــیـنــدیـش در قــلــب هــیـجــا مــفــر | چــه دانـی کـران را کـه بــاشــد ظـفـر؟ |
چـو بـینی که لشـکـر ز هم دسـت داد | بــه تـنـهـا مـده جـان شـیـریـن بــه بــاد |
اگـر بــر کــنـاری بــه رفــتــن بــکــوش | وگـر در مـیـان لـبــس دشـمـن بــپــوش |
وگـر خـود هـزاری و دشـمـن دویـسـت | چـو شب شد در اقلیم دشمن مایسـت |
شـب تــیـره پــنـجــه سـوار از کـمـیـن | چــو پــانـصـد بــه هـیـبــت بــدرد زمـیـن |
چـو خـواهـی بـریـدن بـه شـب راهـهـا | حــذر کـن نـخــســت از کـمـیـنـگـاهـهـا |
مــیــان دو لــشــکــر چــو یـک روزه راه | بــمــانــد، بــزن خــیـمــه بــر جــایــگــاه |
گـر او پــیـشـدسـتــی کـنـد غـم مـدار | ور افــراســیــاب اســت مــغــزش بـــرآر |
نـدانـی کـه لـشـکـر چـو یـک روزه رانـد | ســـر پـــنــجـــه زورمــنــدش نــمـــانــد |
تــو آســوده بــر لــشــکــر مــانــده زن | کـه نـادان سـتــم کـرد بــر خـویـشـتــن |
چـو دشـمن شـکسـتـی بـیفـگن عـلم | کــه بــازش نــیـایـد جــراحــت بــه هــم |
بــســی در قــفــای هــزیـمــت مــران | نـــبـــایــد کـــه دور افـــتـــی از یـــاوران |
هـوابــیـنـی از گــرد هـیـجــا چــو مـیـغ | بــگــیــرنــد گــردت بــه زوبــیـن و تــیــغ |
بـــه دنــبـــال غــارت نــرانــد ســـپـــاه | کـه خـالـی بــمـانـد پــس پـشـت شـاه |
ســپـــه را نــگــهــبـــانــی شــهــریــار | بــــه از جـــنـــگ در حـــلـــقـــه کـــارزار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج