قالب شعر: شعر نیمایی
گهی تصویر تاج پادشاهی می شود
زیبا
گهی چون کاسه خالی ز رزق کودکی
غمگین
گهی چون مطربی مدهوش
آسمان را طبل می کوبد
گهی از برق چشمانش
دل هر کوه می لرزد
به هر طرحی
به هر رنگی که بنماید
نهانش قطره پاک و زلال عاری از نیرنگ خواهد بود
کوچ رو ایل خروشان ابر